Είδα τις προάλλες μια φωτογραφία μιας γυναίκας που βυθιζόταν στα ήρεμα νερά ενός ωκεανού με τα χέρια απλωμένα και από κάτω έγραφε η λεζάντα: ‘ελεύθερη’. Κι έπειτα αναρωτήθηκα: ‘Άραγε εγώ είμαι ελεύθερος; Και τί σημαίνει ελευθερία;’ Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν τα πάθη μου. Πώς να είμαι ελεύθερος όταν καταδυναστεύομαι από αυτά; Είμαι σκλάβος αλυσοδεμένος από τον εγωισμό μου, το θυμό μου, την φιληδονία, την κενοδοξία και τόσα άλλα… Ελεύθερος είναι ο άγιος, αυτός που έχει νικήσει τη σάρκα του και τις κακές ροπές της ψυχής του και είναι κύριος του εαυτού του. Πόσο λίγοι είναι όμως…

"Καιρός του επιπλήξαι και του επαινέσαι"Ο Γέροντας δεν παρέλειπε, όταν το έκρινε αναγκαίο, να με επιπλήττει ή να με επαινεί, και μάλιστα σε περιόδους που δεν το περίμενα. Με επέπληττε, κυρίως, όταν είχα ηρεμία και οι μέρες μου περνούσαν ανώφελες και άνετες. Τότε έβρισκε κρυφές αμέλιες και παραλείψεις μου και τις επεσήμαινε. Αντίθετα, με επαινούσε όταν περνούσα ημέρες δοκιμασιών και θλίψεων, και διαπίστωνε ότι ταπεινώνομαι και υπομένω. Η παιδαγωγική του θύμιζε τον άγιο Ισαάκ το Σύρο, που έλεγε: "Ο θεός και οι άγγελοι αυτού στις ανάγκες χαίρονται, ενώ ο διάβολος και οι διάκονοι αυτού στις ανέσεις".[Γ 291] (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος…

μικρή και μεγάλη Θέτει το μέθυσο και τον κακολόγο στην ίδια μοίρα με το μοιχό και τον πόρνο και τον θηλυπρεπή; Τα εγκλήματα, λένε, δεν είναι ίσα, πώς είναι ίσες οι τιμωρίες; Απαντάμε: Δεν είναι καθόλου μικρά τ’ αμαρτήματα της μέθης και της κακολογίας. Και ο Χριστός καταδίκασε στην κόλαση αυτόν, που απλώς αποκαλεί τον αδελφό του «μωρό». Πολλές φορές το μικρό αμάρτημα γεννάει μεγάλο, προκαλεί θάνατο. Ε.Π.Ε. 18,456 φωτιάΚαι τώρα υπάρχει ο βασιλιάς της βαβυλωνιακής καμίνου. Και τώρα ανάβει φλόγα χειρότερη εκείνης. Υπάρχει και τώρα αυτός που διατάζει να θαυμάζουμε την εικόνα του και να την προσκυνούμε. Τέτοια εικόνα…

«Η πνευματική ζωή είναι ανάλογη με τη ζωή των ναυτικών. Αυτοί, όσο διαρκεί η κακοκαιρία και η τρικυμία, μένουν νηστικοί και με όλη τους την τέχνη αντιπαλεύουν τον κίνδυνο που έχουν μπροστά τους. Όταν πλέον πάψει η θαλασσοταραχή, τότε ξεκουράζονται κάπως από τους κόπους και φροντίζουν και για τις άλλες ανάγκες. Ωστόσο ούτε τότε μένουν εντελώς αμέριμνοι, ούτε βέβαια πέφτουν σε βαθύ ύπνο, καθώς έχουν πείρα των περασμένων κινδύνων και προετοιμάζονται για νέους. Γιατί και αν ακόμη κόπασε η κακοκαιρία, όμως η θάλασσα παραμένει ίδια. Και αν πέρασε το δυσάρεστο γεγονός, όμως άλλο τους περιμένει. Επειδή λοιπόν στη θάλασσα δεν…

Υπάρχουν πολλές φορές στη ζωή μας που λυγίζουμε, δεν αντέχουμε άλλο, νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν και δεν έχουμε πλέον καμία διάθεση να συνεχίσουμε. Θέλουμε απλά να κάτσουμε εκεί που πέσαμε και να ξεκουραστούμε… να αφεθούμε, να παραδώσουμε τα όπλα. Δε μας νοιάζει τίποτα πια, μόνο να ξαποστάσουμε! Και κάπως έτσι μας παίρνει από κάτω και νιώθουμε απογοητευμένοι και απελπισμένοι χωρίς καμία αχτίδα φωτός να μας χτυπάει στο πρόσωπο… μόνο σκοτάδι και αδιέξοδο. Και καθώς αισθανόμαστε ηττημένοι και αδύναμοι βουλιάζουμε σε μια βαθιά μελαγχολία που πιθανότατα θα εξελιχθεί σε κατάθλιψη αν δεν κάνουμε κάτι.Μα γιατί το κάνουμε αυτό…

Άθλημακαι προπόνησιςΣτους γήινους αγώνες το βραβείο δεν ανήκει μόνο στον αθλητή, αλλά και στο γυμναστή του και στο φροντιστή του και σ’ όλους τους εκπαιδευτές του. Όσοι τον δυναμώνουν και τον τονώνουν, φυσικά και μετέχουν στη νίκη του. Το ίδιο και στους πολέμους. Όχι μόνο ο άριστος, αλλά κι όσοι μεριμνούν για τον αγωνιστή, είναι φυσικό να οικειοποιούνται κάπως τα τρόπαια της νίκης και να μετέχουν στη δόξα του. Η ενίσχυσις αγωνιστών της πίστεως, αγίων, δεν είναι μικρό είναι πολύ σπουδαίο. Και μας κάνει μετόχους της αμοιβής, που έχει γι’ αυτούς ετοιμάσει ο Θεός. Ε.Π.Ε. 21,368 η χριστιανική ζωήΑναλάβατε μεγάλο…

μηχανές τουΟ εχθρός δεν μας πολεμάει απλά και φανερά, αλλά με τεχνάσματα. Τι σημαίνει «μεθοδεία»; Σημαίνει, το να χρησιμοποιή κανείς πονηρία, για να παραπλανήση και με δόλιες επινοήσεις να εξαπατήση κάποιον. Αυτό γίνεται και στις τέχνες, και με λόγια και με έργα. Αυτό συμβαίνει και στα αγωνίσματα, μ’ αυτούς που θέλουν να μας παγιδεύσουν. Ε.Π.Ε. 21.282πειράζωνΟ Διάβολος πειράζει. Αν δη κάτι το ασθενές, επιχειρεί. Αν δη κάτι το ισχυρό, απομακρύνεται.Ε.Π.Ε. 22,432πολεμεί περισσότερο τους κήρυκεςΟ διάβολος με μεγαλύτερη ορμή πολεμεί τους εργάτες του Θεού.Ε.Π.Ε. 23,80χορεύειΤο παράξενο είναι, ότι πολλοί δεν σταματούν να παίζουν και να γελούν ακόμα και κατά την ώρα…

1220. ΗΜΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ. Ο άγιος Αντώνιος ο ερημίτης πειραζόταν σκληρά στην έρημο από το αρχέκακο διάβολο. Υπέφερε τρομερούς πόνους, με συχνές επιθέσεις. Αίφνης μια φωτεινή αχτίνα φάνηκε στο κελί του. Τα ακάθαρτα πνεύματα παρευθύς εξηφανίστηκαν και επεκράτησε μεγάλη ηρεμία και στην ψυχή και στο κτίριο ολόκληρο. Μέσα σε τέτοια ανακούφιση ο Αντώνιος γεμάτος ικανοποίηση λέγει στην οπτασία: «Που ήσουν προτήτερα; Γιατί δεν ήρθες από την αρχή να μου σταματήσεις τους πόνους;». Και μια φωνή του απάντησε: «Αντώνιε, ώδε ήμην, αλλά περιέμενον ιδείν το σόν αγώνισμα». «Αντώνιε, ήμουν κοντά σου και περίμενα να δω την αντίσταση, που θα έκανες. Επειδή…

1145. Η ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΗ ΝΙΚΗ. Ένας Πέρσης ευγενής, μετά την μάχη των Αρβήλων, συνελήφθη αιχμάλωτος. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε να τον μεταχειρίζονται καλά και να μη του λείψει τίποτα απ’ όσα θα έκαναν την κατάσταση του λιγότερο σκληρή. Κατόπιν, τον κάλεσε μπροστά του και του μίλησε μ’ ευγένεια και καλοσύνη. Αλλά ο Πέρσης αποκρίθηκε με περιφρόνηση.Τότε ο Μ. Αλέξανδρος είπε στους αξιωματικούς του: «Πάρτε τον απ’ εδώ για να μη με κάνει να θυμώσω με τις απαντήσεις του. Νίκησα αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά τώρα - πράγμα πολύ πιο δύσκολο – πρέπει να νικήσω και τον εαυτό μου». 1148. ΤΟ ΑΓΡΙΟΤΕΡΟ ΘΗΡΙΟ.…

1164.ΔΥΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ.  Ο αυτοκράτωρ Κάρολος Ε΄ έδειξε στο βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκο Α΄ ένα γράμμα με την υπογραφή:  «Κάρολος Ε’, αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, βασιλιάς της Ισπανίας, δεσπότης της Καστέλλης και κυρίαρχος της Νταπόλεως». Ο Φραγκίσκος του απάντησε υπογράφοντας: «Φραγκίσκος, κύριος των παθών του».  1165.Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΜΙΑΟΥΛΗ.  Ο Μιαούλης, όταν ήταν νέος, ήταν φοβερά μέθυσος.  Περνούσε τις μέρες του στα καφενεία με φιλονικίες και κρασί.  Μόλις όμως ακούσθηκε η σάλπιγγα της Επαναστάσεως, που από τον Δούναβη ως το Ταίναρο έκαλεσε τους υποδούλους στον αγώνα, ο Λάζαρος Κουντουριώτης πλησίασε τον Μιαούλη και με λόγια εμπνευσμένα έθιξε την ευαίσθητο χορδή της καρδιάς…