ΚΕΦΑΛΑΙΟ 94. 
     Όπως το κερί, αν δε θερμανθεί και μαλαχθεί πολλή ώρα, δεν μπορεί να δεχθεί τη σφραγίδα που του επιτίθεται, έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν δοκιμασθεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί να χωρέσει τη σφραγίδα της αρετής του Θεού . Γι’ αυτό ο μεν Κύριος λέγει στο θεσπέσιο Παύλο, «σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμή μου τελειώνεται μέσα στην ασθένεια». Ο ίδιος δε ο απόστολος καυχιέται λέγοντας «με μεγάλη χαρά θα καυχηθώ μάλλον για τις ασθένειες μου, για να σκηνώσει επάνω μου η δύναμη του Χριστού» .
     Αλλά και στο βιβλίο των Παροιμιών γράφεται, «όποιον αγαπά ο Κύριος, τον παιδεύει και μαστιγώνει κάθε υιό που τον αναγνωρίζει» . Βέβαια ο απόστολος ασθένειες λέγει τις επιθέσεις των εχθρών του σταυρού που συνέβαιναν συνεχώς εναντίον αυτού και των τότε άγιων, για να μη υπερηφανεύονται, όπως δηλώνει ο ίδιος, για τις υπεροχικές αποκαλύψεις.
Αλλ’ αυτοί με την ταπείνωση ενέμεναν περισσότερο στην κατάσταση της τελειότητας, φυλάσσοντας όσια το θείο δώρο δια των πυκνών εξουδενώσεων.
     Εμείς βέβαια ασθένειες ονομάζουμε εδώ τους πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές ανωμαλίες. Πραγματικά, τότε τα σώματα των αγίων που αγωνίζονταν εναντίον της αμαρτίας, καθώς παραδίδονταν σε θανατηφόρες κακοποιήσεις και σε διάφορες άλλες θλίψεις, στέκονταν πολύ ψηλότερα από τα πάθη που εισήλθαν από την αμαρτία στην ανθρώπινη φύση. Τώρα όμως, επειδή χάρη στον Κύριο επικρατεί ειρήνη στις Εκκλησίες, γι’ αυτό το σώμα των αγωνιστών της ευσέβειας πρέπει να δοκιμάζεται με συνεχείς ανωμαλίες και η ψυχή με πονηρούς λογισμούς , και μάλιστα εκείνων στους οποίους ενεργεί η γνώση με όλη τη συναίσθηση και τη βεβαιότητα. Έτσι θα είναι έξω από κάθε κενοδοξία και έπαρση και, όπως είπα, θα μπορέσουν με την πολλή ταπείνωση να χωρέσουν στις καρδιές τη σφραγίδα του θείου κάλλους σύμφωνα με τον άγιο που λέγει: «σημειώθηκε επάνω μας το φως του προσώπου σου, Κύριε».
     Πρέπει λοιπόν να υπομένουμε μ’ ευχαριστίες τις βουλές του Κυρίου, γιατί τότε θα μας υπολογισθεί σαν είδος δευτέρου μαρτυρίου και η συνέχιση των νόσων και η μάχη προς τους δαιμονιακούς λογισμούς. Γιατί εκείνος που έλεγε τότε στους αγίους μάρτυρες δια μέσου των ανόμων εκείνων αρχόντων, «αρνηθείτε το Χριστό, ποθήστε τις κοσμικές δόξες», στέκεται και τώρα προσωπικά λέγοντας αδιάκοπα στους δούλους του Θεού τα ίδια πράγματα.
     Αυτός που βασάνιζε τα σώματα των δικαίων και έβριζε με το χειρότερο τρόπο τους τιμημένους διδασκάλους δια μέσου των υπηρετών των διαβολικών εκείνων φρονημάτων, ο ίδιος και τώρα επιφέρει στους ομολογητές της ευσέβειας τα διάφορα πάθη μαζί με πολλές ύβρεις και εξευτελισμούς, όταν μάλιστα αυτά βοηθούν αποτελεσματικά τους ταλαιπωρημένους πένητες για τη δόξα του Κυρίου.
     Και γι’ αυτό πρέπει να επιτελούμε με βεβαιότητα και υπομονή το μαρτύριο της συνειδήσεώς μας ενώπιον του Θεού. Γιατί λέγει, «υπέμεινα με ζήλο τον Κύριο, και αυτός με πρόσεξε» .

(ΕΠΕ, Φιλοκαλία,Διαδόχου Φωτικής σελ.271-275)