40. «Οι ουρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. Ημέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν.» (Ψαλμ. ιη’ 2, 3). Αυτή η σιωπηλή αλλά τόσο εύγλωτος διακήρυξις των ουρανών, ότι είναι ποίημα του Παντοδύναμου και Πανσόφου, βρίσκει βαθειά απήχησι στις καρδιές των ανθρώπων. Και τώρα, αφ’ ότου εσαρκώθη ο Υιός του Θεού, όλη η δόξα του Δημιουργού και του έργου του -της κτίσεως,- διακηρύσσεται σ’ εμάς μες από το Ευαγγέλιο και την Αγία Εκκλησία. Με τη φωνή κηρύκων του Ευαγγελίου. Με τη φωνή των λειτουργών, των ιερέων, των αναγνωστών, των ψαλτών. Με τον ήχο των κωδώνων. Και, πάντοτε, με το φωτεινό πανόραμα του στερεώματος. Αλλά το κήρυγμα του ζώντος, του προφορικού λόγου είναι πιο εντυπωτικό, πιο ζωηφόρο. Η δόξα του Κυρίου διακηρύσσεται από όλη τη γη και από όλα τα γήϊνα όντα.
Σε όλα τα έργα σου, είτε στο σπίτι σου είτε στον τόπο της δουλειάς σου, μην ξεχνάς ότι όλη η δύναμίς σου, το φως σου και η επιτυχία σου έγκεινται στον Χριστό και στον Σταυρό του. Λοιπόν, μη λησμονείς να επικαλήσαι τον Κύριο πριν αρχίσης κάθε εργασία, λέγοντας: Ιησού, βοήθησέ με. Ιησού, φώτισέ με. ‘Ετσι η καρδιά σου, θα στηριχθή και θα θερμανθή με τη ζώσα πίστι και ελπίδα στον Χριστό, γιατί Αυτού είναι η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων.
41. Η καρδιά μου βρίσκει την ειρήνη της στα άνω, στα πνευματικά αγαθά και όχι στα γήϊνα και στα υλικά. Αξίωνέ με, Κύριε, να την έχω στραμμένη πάντοτε προς τα άνω και να μη λογαριάζω καθόλου τη σοφία του κόσμου τούτου. Να επαληθεύω δηλαδή το ψαλμικό: «Ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη, πόθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου. Η βοήθειά μου παρὰ Κυρίου» (Ψαλμ. ρκ’ 1, 2). Και το της Θείας Λειτουργίας: «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας».
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 34-35)