Στα πρώτα χρόνια της ερημικής του ζωής ο όσιος Βενέδικτος (480-547) υπέμεινε ένα φοβερό σαρκικό πειρασμό.
Αρχικά εμφανίστηκε το δαιμόνιο της πορνείας με τη μορφή μαύρου κοτσυφιού, που φτερούγιζε ενοχλητικά γύρω στο πρόσωπό του. Πετούσε τόσο κοντά, που θα μπορούσε ο όσιος να το πιάσει στα χέρια του. Αυτός κατάλαβε τη δαιμονική ενέργεια και έκανε το σημείο του Σταυρού. Αμέσως το κοτσύφι εξαφανίστηκε!
Άρχισε όμως ένας πρωτοφανής σε ένταση εσωτερικός πόλεμος. Με τη ζωντανή ανάμνηση μιας γυναίκας, που είχε δει στην νεότητά του, ο όσιος δοκίμασε τέτοιο πειρασμό, που λίγο έλειψε να κλονιστεί, ν’αφήσει την έρημο και να γυρίσει στον κόσμο.
Όμως η θεία χάρη δεν τον εγκατέλειψε! Ήρθε και τον ανέδειξε και πάλι νικητή των παθών. Γρήγορα συνήλθε από τη ζάλη και ελευθερώθηκε από τη δαιμονική παγίδα. Μάλιστα δεν αρκέστηκε σε αυτό. Θέλησε να παιδαγωγήσει το σώμα του, για ν’αντιμετωπίζει με περισσότερη απάθεια τους μελλοντικούς πειρασμούς.
Βρήκε λοιπόν ένα αγρό γεμάτο αγκάθια. Έβγαλε τα ρούχα του και ρίχτηκε γυμνός ανάμεσά τους. Κυλίστηκε πολλή ώρα πάνω στ’αγκάθια, μέχρις ότου ολόκληρο το σώμα του καταματώθηκε από τα κεντήματα. Υπέμεινε φρικτούς πόνους, ενώ το αίμα έτρεχε από παντού.
Μπροστά σε αυτό το παιδαγωγικό μέτρο το δαιμόνιο κατατροπώθηκε και δεν τον ξαναενόχλησε.
(Βίος οσίου Βενεδίκτου)
(Χαρίσματα και χαρισματούχοι, Ι.Μ. Παρακλήτου, τόμος γ΄, σελ. 40-41)