316. Αν όλοι οι ποιμένες ή λειρουργοί του Θεού και τα ποίμνιά τους προσεύχονταν άδολα και ομόθυμα, σαν με μία ψυχή, τι θα επιτυγχάναμε από τον Θεό! Τι ευλογίες και δωρεές άνωθεν θα κατέκλυζαν τη ζωή μας! Αυτές οι προσευχές είναι οι πιο θεάρεστες, οι πιο ικανές να κινήσουν το έλεος του Κυρίου. Ας μας αξιώση ο Κύριος να προσευχόμαστε όλοι με τέτοια ομοθυμία, που κινεί τον ουρανό.
317. Όσοι απορρίπτουν τις νηστείες, λησμονούν από τι προήλθε η πτώσις των πρωτοπλάστων στην αμαρτία: την ακράτεια. Λησμονούν και τι όπλο μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός εναντίον του πειρασμού και της πτώσεως, όταν πειράσθηκε στην έρημο και νήστευσε εκεί επί σαράντα ημέρες και νύκτες. Δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να γνωρίζουν ότι η έλλειψις εγκρατείας ανοίγει στον άνθρωπο τους δρόμους της απομακρύνσεώς του από τον Θεό, όπως είναι η περίπτωσις των κατοίκων των Σοδόμων και της Γομόρρας και η άλλη εκείνη των συγχρόνων του Νώε. Πράγματι, η ακράτεια είναι η αιτία κάθε αμαρτίας. Όσοι αρνούνται τις νηστείες, αφαιρούν από τον εαυτό τους και από τους άλλους τα όπλα εναντίον της σαρκός, του Διαβόλου και του κόσμου. Δεν είναι στρατιώται του Χριστού, αλλά ριψάσπιδες, που τους αιχμαλωτίζει εύκολα η αμαρτία. Είναι επίσης τυφλοί, που δεν βλέπουν τη συνάφεια μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 135-136)