442- ΔΙΑΘΗΚΗ. Ο πατέρας πεθαίνει. Η σύζυγος, δίπλα του, σημειώνει τις τελευταίες του επιθυμίες. Αφήνω στον υιό μου Ματθαίο, το αυτοκίνητό μου. -Και γιατί όχι στο Γιάννη; Θα του χρησίμευε στην εργασία του. -Ας είναι, γράψτο στο Γιάννη…Οι μετοχές μου από την επιχείρησι Χ, να πάνε στον Ερρίκο. -Θάκανες καλύτερα να τις έδινες στο Μιχάλη. Ο Ερρίκος θα τα σκορπούσε όλα σε δέκα μέρες. -Καλά. Θέλω όμως η Σουζάννα να πάρη τα στολίδια. -Μα, αφού η Σουζάνα δεν αγαπά τα στολίδια, δώσε τα λοιπόν στη Μαρία. Και ο πατέρας θυμώνοντας απότομα: -Μα, δεν μου λες, γυναίκα, ποιος πεθαίνει, εσύ…