ΑΝ ΣΟΥ πει ο λογισμός σου, λέει κάποιος Πατήρ, πως σήμερα είναι γιορτή, γι’ αυτό φάε καλύτερα, μην τον ακούσεις, αδελφέ, γιατί έτσι εορτάζεις Ιουδαϊκώς και όχι χριστιανικώς. Οι Εβραίοι ετοίμαζαν πολλών ειδών φαγητά για να γιορτάσουν. Η καλοφαγία του μοναχού ας είναι το πένθος και τα δάκρυα. Ο ΑΒΒΑΣ Ελλάδιος έτρωγε σ’ όλη του την ζωή μόνο ψωμί κι αλάτι, όπως όλοι οι σκητιώτες. Όταν έφτανε το Πάσχα, έλεγε στον εαυτό του;- Σήμερα, χάριν της μεγάλης γιορτής, πρέπει να κοπιάσω περισσότερο.Ενώ λοιπόν τις άλλες μέρες έτρωγε καθιστός, την ημέρα του Πάσχα συνήθιζε να τρώει όρθιος. ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΑΣΙΜΕΣ ημέρες έλεγε…

Στείλτε τους ανθρώπους στον πνευματικό- Γέροντα, πολλές φορές οι άνθρωποι βλέποντας ράσο μας λένε τον πόνο τους, το πρόβλημά τους, ακόμη και εξομολόγηση. Ποιά πρέπει να είναι η στάση μας απέναντί τους;- Εξ αρχής, όταν απευθύνωνται σ’ εσάς για κάποιο πρόβλημά τους, να τους ρωτήσετε: «Έχετε πνευματικό;». Κι εγώ στους ανθρώπους που έρχονται εκεί στο Καλύβι να με ρωτήσουν για κάποιο θέμα λέω: «Εγώ δεν είμαι πνευματικός· να πάτε στον πνευματικό σας και να κάνετε ό,τι σάς πη εκείνος ». Πρέπει να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να έχουν έναν πνευματικό να εξομολογούνται, για να κοπούν τα δικαιώματα του διαβόλου. Να…

Κάποτε ο Γέροντας Ιωσήφ είχε κάποια δουλειά να κάνει στη Μεγίστη Λαύρα, επειδή η Σκήτη του Αγίου Βασιλείου εκεί υπάγεται διοικητικά.Όταν λοιπόν έφτασε στην αυλή της Μονής ήσαν μαζεμένοι μερικοί πατέρες και μιλούσαν. Μόλις οι πατέρες είδαν τον Γέροντα – που είχαν ακούσει την φήμη του ως ασκητού – θέλησαν να τον δοκιμάσουν. Και τούτο διότι οι Αγιορείτες πατέρες, ως κληρονόμοι ασκητικής πείρας, γνωρίζουν καλά πως οι πλανεμένοι ή οι ψευτοασκητές είναι πάντοτε υπερήφανοι, θεληματάρηδες και αντιλογούν.- Έλα εδώ, του λένε.- Ευλόγησον, λέει ο Γέροντας.- Κάτσε μες στη μέση.- Να ’ναι ευλογημένο.- Τώρα, πάρε δρόμο και φύγε.- Να ’ναι ευλογημένο.Και…

Η κυρά του Αγίου Όρους  Ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας Αγιοπαυλίτης (1904-87) διετέλεσε δυο φορές ηγούμενος της Ι. Μονής Αγ. Παύλου (1960-62) και (1964-74). Διακρίθηκε για την προσήλωσι του στα μοναχικά καθήκοντα και αξιώθηκε ν’ αντικρύση την Υπεραγία Θεοτόκο. Μετά την πρώτη του ηγουμενεία είχε αποσυρθή στο μετόχι της μονής του Μονοξυλίτη. Έπειτα από μια σφοδρή κακοκαιρία και θαλασσοταραχή σκέφθηκε να πάη στην παραλία μήπως η θάλασσα είχε εκβράσει διάφορα ξύλα ή ακόμη, μήπως συνέβη κανένα κακό και κάποιος θα είχε ανάγκη βοηθείας. Πήγε λοιπόν στην παραλία και άρχισε να μαζεύη ξύλα. Καθώς τα μάζευε, είδε από μακριά κάποιον άνθρωπο καθισμένο πάνω…

ΈΝΑΣ ΑΓΑΘΟΤΑΤΟΣ Ερημίτης γειτόνευε με κάποιον τεμπέλη μοναχό, που βαριόταν να δουλέψει και για να ζήσει πήγαινε κρυφά στην καλύβη του γείτονά του και του έκλεβε τα πράγματα.Ο Ερημίτης το είχε καταλάβει, αλλά δεν έκανε ποτέ του λόγο γι’ αυτό στον ένοχο.- Για να κάνει τέτοια πράξη, θα έχει πολλή ανάγκη ο αδελφός, έλεγε συχνά στον εαυτό του ο αγαθός Γέροντας.Δούλευε όμως σκληρά για να καταφέρει να ζήσει και μ’ όλο τούτο εστερείτο, γιατί ο κλέφτης, παίρνοντας για κουταμάρα την σιωπή του, είχε εντελώς αποθρασυνθεί και δεν του άφηνε σχεδόν ούτε ψωμί να φάει.Έφθασε η ώρα να κοιμηθεί ο Ερημίτης…

Σώζει την Μονάδα τους  Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Κάποτε η διλοχία μας βρέθηκε περικυκλωμένη από χίλιους εξακόσιους αντάρτες σε ένα φυσικό οχύρωμα από βράχο. Όλοι οι στρατιώτες κουβαλούσαν πυρομαχικά και ο Διοικητής κάλεσε και μένα να αφήσω τον ασύρματο, να κουβαλάω και εγώ. Μάλιστα με απείλησε και με το πιστόλι. Νόμιζε ότι απέφευγα να κουβαλάω, γιατί ήθελα δήθεν να κρύβωμαι.«Κουβαλούσα, αλλά πήγαινα και στον ασύρματο και προσπαθούσα να πιάσω επαφή με το Αρχηγείο. Οπότε από τα πολλά έπιασα επαφή και έδωσα να καταλάβουν ότι βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση. Την άλλη μέρα, ενώ οι αντάρτες είχαν πλησιάσει πολύ κοντά, ώστε να ακούγωνται οι…

Η μεταμέλεια του μοναχούΟ μαθητής του Μ. Αντωνίου αββάς Παύλος ο Απλούς πήγε κάποτε σ’ένα μοναστήρι. Στην ώρα της ακολουθίας δεν μπήκε μέσα στον ναό, αλλά κάθησε στην πόρτα και παρατηρούσε κάθε αδελφό που έμπαινε. Είχε λάβει από τον Θεό το διορατικό χάρισμα και μπορούσε να διακρίνη την ψυχική κατάστασι του καθενός, όπως εμείς βλέπουμε την εξωτερική του μορφή. Έβλεπε λοιπόν να έρχωνται οι αδελφοί στον ναό με λαμπρή όψι και αστραφτερό πρόσωπο, έχοντας μάλιστα συνοδό και έναν άγγελο. Παρουσιάσθηκε όμως κι ένας δυστυχής αδελφός που τον συνώδευαν πλήθη δαιμόνων, ενώ ο φύλακας άγγελός του βρισκόταν θλιμμένος μακριά του.Ο όσιος…

Με τη χειροθεσία σου ο Χριστός θα σε εναγκαλισθείΌταν του είπα, ότι φεύγω οριστικά για το Μοναστήρι και ότι σε λίγες ημέρες θα με χειροθετούσαν, σκίρτησε ο Γέροντας από χαρά . Πόσα δε μου είπε και δε με συμβούλευσε αυτή τη μέρα ! Στο τέλος, όταν θα αποχαιρετιόμασταν, πήρε φυσικά το χέρι μου και το φίλησε. Εγώ, ζώντας μέσα στο μυστήριο που με περιέβαλλε, αναρωτήθηκα μέσα μου τί σημασία να είχε αυτό.Οπότε μου λέει:-Βλέπεις τί έκανα τώρα ;-Μάλιστα. Μου φιλήσατε το χέρι, εμένα τον άθλιο και ανάξιο.- Λοιπόν, πρέπει να ξέρεις, ότι με τη χειροθεσία σου ο Χριστός μας θα…

Το καντήλι της ΠαναγίαςΟ παπα-Ιγνάτιος ο Πνευματικός (1827-1927) ανήκει στις πιο χαριτωμένες και σεβάσμιες προσωπικότητες του Αγίου Όρους. Επί ογδόντα χρόνια έζησε την πιο σκληρή ασκητική ζωή στα Κατουνάκια και έγινε δοχείο των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Ο παπα-Ιγνάτιος απέκτησε έναν υποτακτικό ταλαντούχο, τον πατέρα Νεόφυτο, νέο με υπέρμετρο ασκητικό ζήλο. Κάποια νύχτα ο πατήρ Νεόφυτος άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα του κελλιού του, καθώς και μια απαλή γυναικεία φωνή:-Σήκω, παιδί μου. Κατέβα στην εκκλησία, γιατί το καντηλάκι μου έσβησε.Πετάγεται αμέσως από τον ύπνο, κατεβαίνει με αγωνία στον ναό της ερημικής τους καλύβης και βρίσκει σβησμένο το καντηλάκι της…

Οι μοναχοί κοιτάζουν να σώσουν... μόνο την ψυχή τους ;Περπατούσε κάποτε ο Γέροντας στο δάσος και τον συνάντησε ένας δεσπότης. Όταν έμαθε ότι ήταν μοναχός, του παραπονέθηκε ότι οι μοναχοί αφήνουν σ' εκείνους τον κοινωνικό χριστιανικό αγώνα και τρέπονται σε φυγή προς τα όρη, κοιτάζοντας να σώσουν την ψυχή τους. Ο Γέροντας άκουε με σκυμμένο το κεφάλι και όταν ο δεσπότης σταμάτησε, του είπε : " Δέσποτα, εσείς μιλάτε και τα λόγια σας από το στόμα σας πηγαίνουν στο αυτί του ανθρώπου. Οι μοναχοί μιλούν και τα λόγια τους πηγαίνουν πρώτα στο αυτί του Θεού και μετά φθάνουν στο αυτί…