Ένιωσε την ανάγκη να προσπέσει και να φιλήσει όχι τα πόδια, αλλά τα παππούτσια της γερόντισσας που καθόταν απέναντί του στο εξομολογητάρι. Συγκρατήθηκε όμως. Όχι γιατί είχε ο ίδιος κάνενα πρόβλημα – θεώρησε ότι μια τέτοια κίνηση θα εξύψωνε τον ίδιο -, αλλά γιατί η γερασμένη γυναίκα θα στεναχωριόταν και θα αντιδρούσε.«Κύριε, τί ψυχές έχεις στον κόσμο τούτο τον απατεώνα; Τί διαμάντι είναι αυτή η γυναίκα; Πώς μπορεί και κρύβεται τέτοια αγιότητα μέσα σ’ ένα τέτοιο ραγισμένο και ετοιμόρροπο σώμα, κυρτωμένο από τα χρόνια, χαμένο μάλιστα μέσα σ’ ένα δρομάκι μιας μικρής συνοικίας;»Η γερόντισσα ίσα που είχε μπορέσει να σύρει…

Εις έναν Προηγούμενο ονόματι Νεόφυτον, Δοχειαρίτην το έτος 1880 εις το ησυχαστήριόν του «οι Αρχάγγελοι» της μικράς αγίας Άννης εφάνη ότι είδεν όνειρον τον μέγαν Βασίλειον. Τον παρεκίνησε μάλιστα να προσκυνήση το δάκτυλον του ποδιού του.             Το όνειρον αυτό ήτο ικανόν να δημιουργήση μιαν οίησιν και ένα εγωιστικόν τύφον εις την ψυχήν του Προηγουμένου ότι βλέπει και προσκυνά αγίους. Ο λογισμός του ησχολείτο συνεχώς και αδιακόπως με το όνειρον τούτο και μάλιστα εις βάρος της προσευχής και του «κανόνος»του.             Παρήλθεν καιρός και τον εφώτισεν ο Πανάγαθος Θεός να επισκεφθή τον ονομαστόν Πνευματικόν παπα-Γρηγόρην, ο οποίος ησκήτευεν εν τελεία…

Ἀπὸ τὴ χορεία τῶν ρώσων ἁγίων, ξεχωριστὴ ἀγάπη στὴν Παναγία ἔτρεφε ὁ ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Ἀλλὰ καὶ ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ τὸν περιέβαλλε μὲ ἰδιαίτερη εὔνοια, ὅπως ἀποδεικνύουν οἱ πολλές της ἐμφανίσεις σ᾿ αὐτόν. Τὸ ἀκόλουθο ὅραμα τοῦ ὁσίου εἶναι τὸ πιὸ ἐντυπωσιακό. Τὸ διηγεῖται ἡ μοναχὴ τοῦ Ντιβέγιεβο Εὐπραξία, γιατὶ ἀξιώθηκε κι αὐτὴ νὰ τὸ ἀπολαύσει μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο:Νωρὶς τὸ πρωὶ τῆς 25ης Μαρτίου 1831 ἀκούστηκε μία δυνατὴ βοὴ καὶ ἀκολούθησε ἕνας ἁρμονικὸς ὕμνος. Ἡ πόρτα τοῦ δωματίου ἄνοιξε μόνη της κι ἁπλώθηκε παντοῦ φῶς κι εὔωδια. Ὁ στάρετς Σεραφεὶμ ἦταν γονατιστὸς μὲ τὰ χέρια ὑψωμένα. Ἐγὼ…

Σαφώς τα πτυχία κι οι γνώσεις για έναν θεραπευτή είναι πάρα πολύ σημαντικά εργαλεία, μα εάν δεν έχει κατέβει και ανέβει δεκάδες φορές στην προσωπική του κόλαση, δεν θα μπορέσει ποτέ να νιώσει και να βοηθήσει τις ψυχές των ανθρώπων. Γι αυτό και ο σοφός παππούς Γιούνγκ έλεγε «καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής..». Κατά αναλογία, καλός πνευματικός δεν είναι αυτός που ξέρει τόμους θεολογίας, πατέρων και νομοκανονικών ορισμών, αλλά εκείνος που έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές, που γεύθηκε τον άδη και τον παράδεισο, που πόνεσε, δάκρυσε, γέλασε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, γοητεύτηκε και απογοητεύθηκε, πίστεψε και απίστησε, κέρδισε και…

«Κάποτε επισκέφτηκε την Πάτμο ένας δημόσιος υπάλληλος. Αφού περάτωσε τις εργασίες του,  επισκέφτηκε τον Ευαγγελισμό προκειμένου να προσφέρει και εκεί τις υπηρεσίες του. Εδώ γνώρισε το Γέροντα Αμφιλόχιο και εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητά του. Σε κάποια ευκαιρία ζήτησε  να εξομολογηθεί. Μετά την εξομολόγηση, ο Γέροντας τον συμβούλεψε να κάνει ορισμένο επιτίμιο και να κοινωνήσει το επόμενο Πάσχα.Αυτά έγιναν το Σάββατο βράδυ. Το πρωί της Κυριακής, κατά τη Θεια Λειτουργία, ο αγαπητός  μας  εξομολογούμενος  περιέπεσε σε θλίψη και απελπισία. Ο Γέροντας  με τη διορατικότητά του αντιλήφθηκε την ψυχική του κατάσταση, τον πλησιάζει, τον χαϊδεύει απαλά στην πλάτη και του λέει:-  Έχεις ευλογία να μεταλάβεις…

102ος ΚΑΝΩΝ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ(σε μετάφραση) "Αυτοί που έλαβαν από τον Θεό την εξουσία του "λύειν και δεσμείν" (δηλαδή οι Πνευματικοί Πατέρες και Εξομολόγοι), πρέπει να εξετάζουν την ποιότητα της αμαρτίας (αν αυτή είναι συγγνωστή ή θανάσιμη) και την προθυμία για επιστροφή του ανθρώπου που έχει αμαρτήσει και έτσι να δίνουν την κατάλληλη θεραπεία στην ασθένειά του, μη τυχόν χρησιμοποιώντας αμέτρως το ένα ή το άλλο (την αυστηρότητα ή την επιείκεια) ο Πνευματικός, δεν κατορθώσει να φθάσει ο άρρωστος στη σωτηρία.Δίοτι δεν είναι απλή η νόσος της αμαρτίας, αλλά παρουσιάζει ποικιλία και πολυμορφία και βλαστάνει πολλές και βλαβερές παραφυάδες, από τις…

Τι να πρωτοεξομολογηθώ Χριστέ μου Γλυκέ;; τι;;Είμαι ανάξια και το γνωρίζω.. Κρίνω, κατακρίνω εύκολα και ανα πάσα στιγμή.. γιατί; Που είναι η αγάπη στην καρδιά μου; Η πίστη σε Εσένα; Η αγάπη σε Εσένα Κύριε; Θέλω να Σε γνωρίσω, να Σε πιστέψω με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή, με ολη μου τη διάνοια, με όλο μου το είναι. Να υπάρχεις  μόνον Εσύ μέσα μου, να με φωτίζεις, να με καθοδηγείς... Βιάζομαι, δεν έχω θάρρος, δεν έχω υπομονή, δεν έχω ΓΑΛΗΝΗ μέσα μου. Μήπως γιατί ενώ Είσαι μέσα μου, δεν σου επιτρέπω να με φωτίσεις? Μου μιλάς…

Πηγή: Από το βιβλίο:  "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄.Για να νιώσει κανείς ανάπαυση, πρέπει να πετάξει τα μπάζα από μέσα του. Αυτό θα γίνει με την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ο άνθρωπος την καρδιά του στον πνευματικό και λέγοντας τα σφάλματά του, ταπεινώνεται, και έτσι ανοίγει την πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια η Χάρις του Θεού και ελευθερώνεται.1.  Η ανάγκη πνευματικού οδηγούΜε την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;- Και πιο…

Ήρθε κάποιος νεαρός αναστατωμένος και μου είπε: "Γέροντα, δεν πρόκειται να διορθωθώ". Μου είπε ο πνευματικός μου: “αυτά είναι και κληρονομικά…”. Τον είχε πιάσει απελπισία. Εγώ, όταν μου πη κάποιος ότι έχει προβλήματα κ.λπ., θα του πω: Αυτό συμβαίνει γι’ αυτόν και γι’ αυτόν τον λόγο. Για ν’ αλλάξης, πρέπει να κάνης εκείνο κι εκείνο. Έχει λ.χ. κάποιος έναν λογισμό που τον βασανίζει και δεν κοιμάται, παίρνει χάπια για το κεφάλι, για το στομάχι και με ρωτάει: Να κόψω τα χάπια;. Όχι, του λέω, να μην κόψης τα χάπια. Να πετάξης τον λογισμό που σε βασανίζει και ύστερα να τα…

Με κινητήριο δύναμη την αγάπη μου για τον Κύριο και την εκκλησία Του, παίρνω το θάρρος να γράψω κάποια πράγματα με την ελπίδα και την ευχή ότι θα βοηθήσω. Όχι ως δάσκαλος και άξιος και υπεράνω, αλλά σαν την Σαμαρείτιδα, την αμαρτωλή και άμαθη γυναίκα που όταν συνάντησε τον Ιησού Χριστό και Αυτός της είπε : «εγώ ειμί ο λαλών σοι», άφησε την υδρία της, ξέχασε την αμαρτωλότητά της και με θέρμη έτρεξε στους πολύ αξιότερους της ως εκείνη τη στιγμή και φώναξε «Δεύτε, ίδετε..» !     Ξεκινώντας  η Σαρακοστή του 2010, με βρήκε τελείως απελπισμένο από τους ανθρώπους και…