Σημειώνει ο Gary Chapman: “Ένας άνδρας είπε κάποτε: Όταν πέθανε η μητέρα μου, ο προϊστάμενος της γυναίκας μου της είπε ότι μπορούσε να λείψη δύο ώρες για την κηδεία, αλλά μετά έπρεπε να γυρίση στο γραφείο της. Η γυναίκα μου του είπε ότι αισθανόταν πως ο άνδρας της χρειαζόταν την υποστήριξί της εκείνη την μέρα και ότι θα έπρεπε να λείπη ολόκληρη τη μέρα.Ο προϊστάμενος απάντησε:- Αν λείψης όλη μέρα, μπορεί και να χάσης τη δουλειά σου.Η γυναίκα μου είπε:- Ο άνδρας μου είναι πιο σημαντικός απ'τη δουλειά μου.Πέρασε όλη τη μέρα μαζί μου. Κατά κάποιο τρόπο εκείνη τη μέρα…

Σαφώς τα πτυχία κι οι γνώσεις για έναν θεραπευτή είναι πάρα πολύ σημαντικά εργαλεία, μα εάν δεν έχει κατέβει και ανέβει δεκάδες φορές στην προσωπική του κόλαση, δεν θα μπορέσει ποτέ να νιώσει και να βοηθήσει τις ψυχές των ανθρώπων. Γι αυτό και ο σοφός παππούς Γιούνγκ έλεγε «καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής..». Κατά αναλογία, καλός πνευματικός δεν είναι αυτός που ξέρει τόμους θεολογίας, πατέρων και νομοκανονικών ορισμών, αλλά εκείνος που έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές, που γεύθηκε τον άδη και τον παράδεισο, που πόνεσε, δάκρυσε, γέλασε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, γοητεύτηκε και απογοητεύθηκε, πίστεψε και απίστησε, κέρδισε και…

- Παρακαλώ, είναι εκεί η κ. Δήμητρα; - Μάλιστα, η ίδια στο τηλέφωνο. - Α, χαίρω πολύ. Σας πληροφορώ ότι ο κ. Διευθυντής ενέκρινε την αίτηση της κόρης σας. Περάστε σήμερα από το γραφείο για να πάρετε περισσότερες πληροφορίες. Η κ. Δήμητρα πέταξε από τη χαρά της. Φώναξε την κόρη της, τη Σοφία, και της είπε το ευχάριστο νέο. - Ντύσου, κόρη μου, να πάμε στο γραφείο. Μας λυπήθηκε ο Θεός. Σε λίγο ήταν έτοιμες και ξεκίνησαν. Έφτασαν στο κτίριο και μπήκαν μέσα. Επειδή ο Διευθυντής ήταν απασχολημένος, κάθισαν στην αίθουσα αναμονής. Εκεί ήταν και μια άλλη μητέρα με την κόρη της. Έπιασαν…

Θέλετε να σας αναφέρω και οδούς της μετανοίας; Είναι πολλές και ποικίλλες και διαφορετικές μεταξύ τους, όλες όμως οδηγούν προς τον ουρανό.  Πρώτη οδός μετανοίας είναι η καταδίκη των αμαρτιών μας "λέγει εσύ πρώτος τις αμαρτίες σου, για να δικαιωθείς" (Ησ. 43,26). Γι αυτό είπε και ο προφήτης " Είπα, θα καταδικάσω τον εαυτό μου για την ανομία μου προς τον Κύριο, και συ συγχώρεσες την ασέβεια της καρδίας μου" (ψάλμ. 31,5). Καταδίκασε λοιπόν και σύ τα αμαρτήματα σου - αυτό είναι αρκετό στον Κύριο ως απολογία - διότι αυτός που καταδίκασε τα αμαρτήματά του είναι δυσκολώτερο να πέσει πάλι…

Αν σου πω, νήστεψε, πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος. Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς, μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες. Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου…Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές…

Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να…

«Στις εφηβικές μου αναμνήσεις συνυπάρχουν τα πάρτι, η ροκ μουσική και η γιαγιά μου. Για εκείνην, η ροκ μουσική δεν ήταν παρά ένας κακότεχνος θόρυβος. Πάντως σεβόταν περισσότερο την νεανική μας σύγχυση, από όσο εμείς την νηφάλια σοφία της. Ήξερε που πηγαίναμε, αλλά ποτέ δεν έμπαινε στον πειρασμό να αντιπαρατεθεί προς ό,τι θεωρούσε φυσικό για την ηλικία μας. Σηκωνόταν, μας φιλούσε, ευχόταν να περάσουμε καλά, κι ύστερα προσέθετε να έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας εκεί που θα είμαστε, και ας κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μετά μας σταύρωνε, ευχόταν να είναι η Παναγιά μαζί μας, και συμπλήρωνε διστακτικά, σαν να μην…

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη· αυτά να μεταδίδομε.Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε…

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού. Παρόλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε: Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι. Αυτοί την ρωτάνε: Ο άντρας σου είναι στο σπίτι; Όχι δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη. Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες. Όταν επέστρεψε ο σύζυγος, η γυναίκα του περίγραψε το περιστατικό. Ας έρθουν, τώρα που επέστρεψα! Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και…

Ο Κύριος είπε: «όστις υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται» (Ματθ. 23,12) Στη χριστοειδή αγάπη δεν υπάρχει ψεύτικη ταπείνωση ούτε σύμπλεγμα κατωτερότητας. Είναι άγια, τέλεια. Η Βασιλεία ανήκει σ’ αυτήν. Είναι καθαρό φως, στο οποίο δεν υπάρχει σκοτάδι. Αγκαλιάζει όλη τη δημιουργία με χαρά για τη σωτηρία της. Λυπάται για την πτώση κάποιου. Η παρουσία της χριστοειδούς ταπεινώσεως στις καρδιές μας σηκώνει το πνεύμα στη σφαίρα του ακτίστου Φωτός, όπου δεν υπάρχει θάνατος. Το αισθανόμαστε καθώς ο Θεός ζει μέσα μας. Οι Γραφές διακηρύττουν ότι ο Θεός είναι αγάπη. Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι ταπείνωση. Χωρίς…