…Καμιά διέξοδος, όπως έχουν τα πράγματα. Το σημερινό Ευαγγέλιο: «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» (Λουκ. 21,19). Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ἠ μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά είναι απόλυτα ουσιώδης επειδή, δίχως αμφιβολία, αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού. Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μη χαίρεται. Μόνο σε σχέση με τη χαρά, ο φόβος του Θεού και η ταπείνωση είναι σωστά, γνήσια και καρποφόρα. Έξω από τη χαρά, όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της…

Οι ετοιμοθάνατοι-Γέροντα, μας ζήτησαν να ευχηθούμε για κάποιον που μέρες ψυχορραγούσε και δεν έβγαινε η ψυχή του.-Γιατί δεν έβγαινε η ψυχή του; Εξομολογήθηκε;-Όχι, δεν θέλησε να εξομολογηθή. Δηλαδή, Γέροντα, η ταλαιπωρία του ανθρώπου, όταν βγαίνη η ψυχή του, οφείλεται στην αμαρτωλότητά του;-Δεν είναι απόλυτο αυτό. Ούτε όταν βγαίνη η ψυχή του ανθρώπου ήρεμα, σημαίνει πώς είναι σε καλή κατάσταση, αλλά ούτε και όσοι ταλαιπωρούνται στα τελευταία τους σημαίνει πώς έχουν πολλές αμαρτίες. Είναι μερικοί που από μεγάλη ταπείνωση ζητούν επίμονα από τον Θεό να έχουν άσχημο τέλος, για να μείνουν μετά τον θάνατό τους στην αφάνεια. Ή μπορεί κάποιος να…

"Λέγει ότι σε εκτιμά, αλλά στο ασυνείδητό του σε απορρίπτει!"Κάποιο απόγευμα επισκέφθηκα το Γέροντα μ' έναν γνωστό μου. Μας δέχθηκε στο κελί του και τους δύο μαζί. Στη συζήτησή μας, που ακολούθησε, ο γνωστός μου, μεταξύ άλλων, του μίλησε και για τη μεγάλη εκτίμηση που έτρεφε στο πρόσωπό μου. Ο Γέροντας τον κοίταζε, έπειτα έσκυψε το κεφάλι και δεν είπε τίποτα. Σε λίγο φύγαμε. Στην επόμενη επίσκεψή μου ήμουν μόνος. Ο Γέροντας μου είπε: "Σκέφτομαι εκείνον το γνωστό σου, που μου έφερες και μου έλεγε, με χαρά, για την εκτίμηση που σου έχει. Τη στιγμή όμως, που μου τα έλεγε…

Από μικρό παιδί μου έλειψε η αγάπη! Και όσο την ποθούσα τόσο πιο πολύ μου έλειπε. Μέσα από την απουσία της όμως την αγάπησα τόσο πολύ και είχα καταλάβει ότι αυτή είναι το ύψιστο αγαθό για τους ανθρώπους. Είχα πειστεί ότι κανείς δεν με αγαπούσε, ούτε καν ο Χριστός. Όμως σκέφτηκα ‘ ωραία, ας τους αγαπάω εγώ λοιπόν… και πρώτα απ’ όλα ας αγαπήσω τον εαυτό μου’. Έψαχνα για την αγάπη και μέσα μου και μέσα από τα βιβλία. Η βιβλιοθήκη μου τότε είχε μόνο βιβλία που μιλούσαν για την αγάπη… ψυχολόγων, συμπεριφοριστών και όλων των θρησκειών. Προσπάθησα να κάνω…

" Μέσα στην εργασία των εντολών του Χριστού θα δεις ότι όλα τα προβλήματά σου λύθηκαν από μόνα τους "Μου έλεγε μια μέρα : " Έρχονται σε μένα άνθρωποι και βλέπω την ψυχή τους να είναι ερείπιο. Εκείνοι όμως δεν συναισθάνονται την κατάστασή τους και γι' αυτό που ζητούνε άλλα πράγματα, μου λένε άλλα προβλήματά τους, χωρίς να γνωρίζουν το μεγάλο πρόβλημά τους. Εγώ τους μιλώ γι' αυτό, εκείνοι όμως δε με καταλαβαίνουν, δε δίνουν προσοχή σ' αυτά που τους λέω, γιατί το μυαλό τους είναι κολλημένο εκεί, στα προβλήματά τους, στα θελήματά τους. Τότε, για να μη φύγουν χωρίς…

Με τόσο ψυχολογικές γνώσεις, και… έχασαν το παιδί τους!Για τους γονείς ενός παραστρατημένου παιδιού, μου έλεγε με λύπη : " Οι γονείς του, με με τόση μόρφωση, με τόσες ψυχολογικές γνώσεις, με τόση επιστημονική κατάρτιση, έχασαν το παιδί τους μέσα από τα χέρια τους. Τί να σου κάνει η μόρφωση ; Μόνο η χάρη του Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και τους άλλους και εμάς ".[Γ 287π.](Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, 295-296)

    Στη γειτονιά που μεγάλωσα ζούσε ένας ψυχικά διαταραγμένος άνθρωπος που έκανε συνέχεια φασαρίες και εγώ φοβόμουν να περνάω μπροστά από το σπίτι του με αποτέλεσμα να πηγαίνω γύρω από το τετράγωνο για να φτάσω στον προορισμό μου. Στο σχολείο απέφευγα να πλησιάζω κάποια αγόρια που προκαλούσαν συνέχεια αναστάτωση και ενοχλούσαν κάποιους συμμαθητές μου και ένας φόβος με κυρίευε κάθε φορά που χρειαζόταν να περάσω από μπροστά τους. Συχνά στο σχόλασμα περίμενα να φύγουν πρώτα αυτοί για να βγω από την τάξη. Μερικά χρόνια αργότερα έπιασα δουλειά σε μια εταιρία και τότε θυμάμαι κοιμόμουν και ξυπνούσα με τρελό άγχος…

Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι, όσους χώρους και να έχουν, βλέπεις να μη χωρούν, γιατί μέσα τους δεν έχει χωρέσει ο Χριστός ολόκληρος. Αν οι γυναίκες που ζούσαν στα Φάρασα έβλεπαν την πολυτέλεια που υπάρχει σήμερα, ακόμη και σε πολλά Μοναστήρια, θα έλεγαν: «Θα ρίξη ο Θεός φωτιά να μας κάψη! Εγκατάλειψη Θεού!». Εκείνες μάζευαν τις δουλειές τάκα-τάκα. Πρωί-πρωί έπρεπε να βγάλουν τα γίδια, μετά να συμμάσουν το σπίτι. Ύστερα πήγαιναν στα εξωκκλήσια ή μαζεύονταν στις σπηλιές, και μία που ήξερε λίγα γράμματα διάβαζε το Συναξάρι του Αγίου της ημέρας. Μετά δωσ' του μετάνοιες, έλεγαν και την ευχή. Και δούλευαν, κουράζονταν.…

Οι κοσμικοί λένε: «Καλότυχοι αυτοί που ζουν στα παλάτια και έχουν όλες τις ευκολίες». Αλλ' όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το άγχος.Ένας Γερμανός μία φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουϊνάκι που ήταν πανέξυπνο: «Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα». «Και μετά;», τον ρωτάει εκείνο. «Μετά θα γίνης μηχανικός». «Και…

Η συζύγος ανάπηρου ιατρού ήταν απελπισμένη, διότι ο άντρας της είχε αποκτήσει πολύ κακές συνήθειες. Έπειτα από την εργασία του στο νοσοκομείο, πήγαινε στο καφενείο και γυρίζε στο σπίτι μετά τα μεσάνυχτα, αφήνοντας ολόκληρη την ημέρα μόνους, και εκείνη και τα παιδιά τους, που σχεδόν δεν τον έβλεπαν. Διαμαρτύρονταν, του κακομιλούσε, και εκείνος αντιδρούσε, γυρίζοντας στο σπίτι ακόμα πιο αργά. Βρισκόταν σε αδιέξοδο. Έμαθε για τον Γέροντα Πορφύριο.....Μας εκμυστηρεύθηκε τα εξής: Ο γέροντας μού τα αποκάλυψε όλα. Μου είπε: Βλέπω τις αναπηρίες του, έχει κόμπλεξ και γι’ αυτό ξενυχτάει, για να το ξεχάσει. Καθώς εσύ συνεχώς του γκρινιάζεις, εκείνος δεν…