ΝΗΣΤΕΙΑ, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος, είναι χαλινάρι που συγκρατεί τις κατώτερες ορμές. Όποιος την περιφρονεί, μοιάζει με αχαλίνωτο άλογο. Ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, συμβουλεύοντας τους νεώτερους αδελφούς ν’ αγαπήσουν την νηστεία, τους έλεγε συχνά: Ο καλός στρατηγός, που επιχειρεί να καταλάβει μια πόλη εχθρική, γερά οχυρωμένη, κάνει αποκλεισμό στις τροφές και στο νερό. Μ’ αυτόν τον τρόπο ατονεί η αντίσταση του εχθρού και τέλος παραδίδεται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τις σαρκικές ορμές, που ανελέητα πολεμούν τον άνθρωπο στην νεότητά του. Η ευλογημένη νηστεία καταβάλλει τα πάθη και τους δαίμονες και τελικά τους απομακρύνει από τον αγωνιστή. Και το πανίσχυρο…

"Με πολλή προσοχή και ευθύνη"Μου αρέσει να πηγαίνω στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Αλλά διάφοροι φίλοι μου μου λένε ότι ο αληθινός χριστιανός δεν τα έχει ανάγκη αυτά και ούτε πρέπει να πηγαίνει σε τέτοια μέρη. Τί λέτε εσείς, Γέροντα;-Να πηγαίνεις, αφού σου αρέσει, δεν είναι κακό. Σημασία έχει να μην πηγαίνεις με σκοπό να δεις ένα θέαμα, που θα ικανοποιήσει κάποιες σαρκικές επιθυμίες σου.[Ί 297π.] * Πριν αγοράσω τηλεόραση, χρόνια τώρα,πήγα να πάρω την ευχή του Παππούλη,αν έπρεπε να την πάρω, γιατί τα παιδιά μου ήταν μικρά και φοβόμουν για τη διάπλασή τους. Μου είχε πει τότε: "Να την…

Η ψυχοσωματική έλξη καλό ή κακό; Κάποτε τον ρώτησα: "Γέροντα, αυτή η ψυχοσωματική έλξη, που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα, είναι δαιμονική;" Και μου απάντησε "Άλλοτε ναι άλλοτε όχι. Εξαρτάται". Σε επόμενη συνάντησή μας, επανήλθα στο θέμα και μου απάντησε πιο συγκεκριμένα: "Ξέρεις, αυτό που ονομάζουν ευτυχία μέσα στο γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μία προϋπόθεση: να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές του. Έτσι θα φθάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισμένοι. Διαφορετικά, θα είναι ψυχικά πτωχοί, δεν θα μπορούν να δώσουν αγάπη και θα έχουν δαιμονικά προβλήματα, που…

"Ο Γέροντας ήταν Ορθόδοξος: ούτε αυστηρός ούτε επιεικής" Ο Γέροντας στο σοβαρό, αλλά και λεπτό θέμα των σχέσεων των δύο φύλων, ήταν πατερικά διακριτικός. Δεν μπορούσε κανείς να του προσδώσει συμβατικό χαρακτηριστικό του αυστηρού ή του επιεική, διότι απλά ήταν σωστός. Βρισκόταν έξω και πάνω τόσο από τη δαιμονολογία της σεξοκεντρικής ηθικής των "αυστηρών",όσο και από τον αγγελισμό του ερωτικού εξαγνισμού των "επιεικών". Ακολουθούσε τον ίσιο δρόμο του Χριστού, όπως προκύπτει από την Αγία Γραφή και την Ορθόδοξη πατερική παράδοση. Επισκέπτονταν το κελί του ψυχές καταπτοημένες από τα φόβητρα των "διστακτικών" συντηρητικών, αλλά και ψυχές τσακισμένες από τις εμπειρίες των…

"Ένας νέος συγκλονίστηκε από μια ωραία και προκλητική κοπέλα"Κάποια μέρα ο Γέροντας μου απεκάλυψε: "Ήρθε μια φορά ένας νέος και μου είπε ότι, καθώς ταξίδευε καλοκαίρι με το πλοίο, είδε απέναντί του μια ωραία και προκλητική κοπέλα και συγκλονίσθηκε. Τότε εγώ είδα την ψυχή του και του είπα: Βρέ ευλογημένε, με την ευαισθησία που σου χάρισε ο Θεός, εσύ τώρα θα έπρεπε να έχεις αγιάσει.Ίσως άλλος πνευματικός να έβλεπε το περιστατικό σαν ευκαιρία να κατακεραυνώσει τον αμαρτωλό, ο Γέροντας όμως το είδε σαν ευκαιρία να του αποκαλύψει το θείο δώρο της μεγάλης ευαισθησίας του και την δυνατότητά του να αγιάσει…

"Η ιστορία της Μαρίας, του Δημήτρη και του Γιώργου" Μία ιστορία από το στόμα του π.Πορφυρίου: Η Μαρία και ο Δημήτρης ήταν αδέλφια. Ο Δημήτρης είχε φίλο τον Γιώργο, γιατρό. Ο Γιώργος επισκεπτόταν το Δημήτρη στο σπίτι του. Έπειτα από καιρό, η Μαρία φανέρωσε στον αδερφό της το μυστικό της. Είχε ερωτευτεί βαθιά το Γιώργο και υπέφερε, πονούσε η καρδιά της και χτυπούσε δυνατά τα χέρια και τα πόδια της, βρεχόταν στον ιδρώτα, κάθε φορά που τον έβλεπε. Γι'αυτό παρεκάλεσε τον αδελφό της, να μην φέρνει πλέον το Γιώργο στο σπίτι, για να μην υποφέρει άδικα, μια που η  οικογένεια του Γιώργου ήταν πλούσια και ανώτερη…

"Κανένας αργόσχολος και οκνηρός" Κάτι, στο οποίο πολύ επέμενε ο Γέρων Πορφύριος, ιδίως όσον αφορούσε τους νέους, ήταν η εργασία. Δε δεχόταν να είναι κανένας αργόσχολος ή αδιάφορος ή απρόσεκτος. Απέδιδε πάρα πολύ μεγάλη σημασία σ΄ αυτό το θέμα. Ήθελε ανθρώπους εργατικούς και δημιουργικούς.[Ί 165] Ο Γέρων Πορφύριος ήθελε να κινούνται οι άνθρωποι, να χρησιμοποιούν συνεχώς όλα τα μέλη του σώματός τους, να μην είναι νωθροί. Δε δεχόταν με κανένα τρόπο την οκνηρία και την νωθρότητα.[Ί 92] (Ανθολόγιο συμβουλών, Άγιος Πορφύριος,εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ. 188)

Η δουλειά είναι ευλογία-Γέροντα, παλιά έλεγαν: «Καλύτερα να λειώνης σόλες παρά κουβέρτες». Τί εννοούσαν;-Ήθελαν να πούν: «Καλύτερα να λειώνης σόλες δουλεύοντας παρά να μένης στο κρεββάτι τεμπελιάζοντας». Η δουλειά είναι ευλογία, είναι δώρο Θεού. Δίνει ζωντάνια στο σώμα, φρεσκάδα στον νού. Εάν δεν έδινε ο Θεός την δουλειά, θα μούχλιαζε ο άνθρωπος. Όσοι είναι εργατικοί, ακόμη και στα γεράματά τους δεν σταματούν να δουλεύουν. Αν σταματήσουν την δουλειά, ενώ ακόμη έχουν δυνάμεις, μελαγχολία θα πάθουν. Αυτό είναι θάνατος γι’ αυτούς. Θυμάμαι, ένα γεροντάκι στην Κόνιτσα, κοντά ενενήντα χρονών, συνέχεια δούλευε. Τελικά πέθανε στο χωράφι, δυο ώρες μακριά από το σπίτι.Εξάλλου…

1443. ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ. Μητέρα, πρέπει να με νομίζεις ακόμα μικρό παιδί, για να μου απαγορεύεις να συναναστρέφομαι τις άλλες κοπέλες της γειτονιάς, έλεγε μια στη μητέρα της , που της είχε απαγορεύσει ορισμένες συναναστροφές.Η συνετή μητέρα σκεπτική πήρε ένα μαύρο κάρβουνο από το τζάκι της έδωσε λέγοντας της: «κράτησε το δε θα σε κάψει».Η νέα το πήρε μηχανικά, μόλις όμως το έπιασε είδε ότι λερώθηκε και το πέταξε. Απρόσεκτη όπως ήταν ακούμπησε και στο άσπρο φόρεμά της, και το λέρωσε. - Βλέπεις, κόρη μου, της λέγει η μητέρα της, τα κάρβουνα, έστω και αν δεν καίουν, μουντζουρώνουν. Έτσι συμβαίνει…

1181. ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΓΙΟΣ.  Μια μεγάλη διάνοια, η μεγαλύτερη ίσως που γνώρισε ο κόσμος, ένας άνθρωπος, που πέρασε όλα τα νιάτα του μες την αταξία και γεύθηκε όλες τις ηδονές, και πέρασε απ΄όλα τα στάδια της αμφιβολίας και της πλάνης, ο Αυγουστίνος, νικημένος από την χάρη, μεταστράφηκε και έφθασε σε υπέροχο βαθμό τελειότητος.  Μια μέρα – διηγείται ο ίδιος– ωθούμενος από την χάρη και συγκρατούμενος από τις κακές του έξεις, έβλεπε νέους και νέες, που ξεχώριζαν για τον αγνό των βίο και παρά το ζεστό αίμα, που έτρεχε στις φλέβες του, και παρά τις βαθιές ριζωμένες συνήθειες αναφωνεί:  «Ότι κατόρθωσαν εκείνοι…