"Ο Γέροντας ήταν Ορθόδοξος: ούτε αυστηρός ούτε επιεικής"
Ο Γέροντας στο σοβαρό, αλλά και λεπτό θέμα
των σχέσεων των δύο φύλων, ήταν πατερικά διακριτικός.
Δεν μπορούσε κανείς να του προσδώσει συμβατικό
χαρακτηριστικό του αυστηρού ή του επιεική, διότι απλά ήταν σωστός.
Βρισκόταν έξω και πάνω τόσο από τη δαιμονολογία
της σεξοκεντρικής ηθικής των "αυστηρών",
όσο και από τον αγγελισμό του ερωτικού εξαγνισμού των "επιεικών".
Ακολουθούσε τον ίσιο δρόμο του Χριστού,
όπως προκύπτει από την Αγία Γραφή και την Ορθόδοξη πατερική παράδοση.
Επισκέπτονταν το κελί του ψυχές καταπτοημένες από τα φόβητρα
των "διστακτικών" συντηρητικών, αλλά και ψυχές τσακισμένες
από τις εμπειρίες των "τολμηρών" νεωτεριστών.
Όλες τις περιέβαλλε με την ίδια αγάπη και για όλες
είχε το κατάλληλο φάρμακο. Σεβόμενος την ιδιαιτερότητα κάθε ψυχής,
της άνοιγε το δρόμο της αυτογνωσίας, της μετανοίας, της καθάρσεως
και, στη συνέχεια, της ήρεμης και εκούσιας επιλογής μεταξύ της
συζυγικής αγάπης του ευλογημένου γάμου ή του θείου έρωτος της εν Χριστώ παρθενίας και αφιέρωσεως.
[Γ 351π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.190 -191)