Υπάρχουν πολλές φορές στη ζωή μας που λυγίζουμε, δεν αντέχουμε άλλο, νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν και δεν έχουμε πλέον καμία διάθεση να συνεχίσουμε. Θέλουμε απλά να κάτσουμε εκεί που πέσαμε και να ξεκουραστούμε… να αφεθούμε, να παραδώσουμε τα όπλα. Δε μας νοιάζει τίποτα πια, μόνο να ξαποστάσουμε! Και κάπως έτσι μας παίρνει από κάτω και νιώθουμε απογοητευμένοι και απελπισμένοι χωρίς καμία αχτίδα φωτός να μας χτυπάει στο πρόσωπο… μόνο σκοτάδι και αδιέξοδο. Και καθώς αισθανόμαστε ηττημένοι και αδύναμοι βουλιάζουμε σε μια βαθιά μελαγχολία που πιθανότατα θα εξελιχθεί σε κατάθλιψη αν δεν κάνουμε κάτι.Μα γιατί το κάνουμε αυτό…
Άθλημακαι προπόνησιςΣτους γήινους αγώνες το βραβείο δεν ανήκει μόνο στον αθλητή, αλλά και στο γυμναστή του και στο φροντιστή του και σ’ όλους τους εκπαιδευτές του. Όσοι τον δυναμώνουν και τον τονώνουν, φυσικά και μετέχουν στη νίκη του. Το ίδιο και στους πολέμους. Όχι μόνο ο άριστος, αλλά κι όσοι μεριμνούν για τον αγωνιστή, είναι φυσικό να οικειοποιούνται κάπως τα τρόπαια της νίκης και να μετέχουν στη δόξα του. Η ενίσχυσις αγωνιστών της πίστεως, αγίων, δεν είναι μικρό είναι πολύ σπουδαίο. Και μας κάνει μετόχους της αμοιβής, που έχει γι’ αυτούς ετοιμάσει ο Θεός. Ε.Π.Ε. 21,368 η χριστιανική ζωήΑναλάβατε μεγάλο…
… Φτάνοντας πια στο σημείο να αποκαλούμε το Θεό πατέρα μας, με την έννοια που αναπτύξαμε, βρισκόμαστε στη Σιών, στην κορφή του όρους. Και εκεί βρίσκουμε τον Πατέρα, τη θεία αγάπη, την αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος. Και λίγο έξω από τα τείχη συναντάμε το μικρό λόφο που ονομάζεται Γολγοθάς με την ιστορία και την αιωνιότητα σφιχτοδεμένες σ’ ένα κοινό όραμα. Από δω μπορούμε να στραφούμε και να κοιτάξουμε ολόγυρα και πίσω. Αυτό είναι το σημείο απ’ όπου πρέπει ν’ αρχίζει κανείς τη ζωή του σαν χριστιανός - αφού έχει ολοκληρώσει αυτή την ανάβαση - και ν’ αρχίσει να λέει το…
ΑΠΟ τρία πράγματα δεν μπορώ τελείως να ελευθερωθώ, έλεγε ο Αββάς Ποιμήν. Από το φαγητό, από τα ενδύματα κι από τον ύπνο. Αγωνίζομαι όμως να τα περιορίσω στο ελάχιστο. ΕΙΠΑΝ κάποτε στον παραπανω Όσιο πως κάποιος αδελφός στην σκήτη δεν έπινε κρασί.- Κρασί; έκανε έκπληκτος εκείνος. Μα τέτοιο πράγμα δεν επιτρέπεται καθόλου στους μοναχούς. ΕΛΕΓΑΝ με θαυμασμό οι αδελφοί στην σκήτη για τον Αββά Σαρματά πως τόσο πολύ είχε υποτάξει τον ύπνο με την διαρκή εγκράτεια, που όταν του έλεγε, έλα, ερχόταν, κι όταν πάλι του έλεγε να φύγει, έφευγε. (Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου…
αετοίγια τη θ. Κοινωνία Η θυσία απαιτεί να προσερχόμαστε με ομόνοια και θερμή αγάπη. Ως αετοί του πνεύματος να πετάμε σε ουράνιο χώρο. Μάλλον δε και πάνω από τον ουρανό. Διότι η Τράπεζα αυτή είναι για τους αετούς, όχι για τις καρακάξες. Ε.Π.Ε. 18α,96 αθανασίακαι πρόσκαιρα Παρακαλώ, να επιζητάμε εκείνα, που μένουν αιώνια και δεν επιδέχονται καμμιά μεταβολή. Ε.Π.Ε. 5,610 του κακού Ο Αδάμ αμάρτησε, διότι είχε θνητό σώμα; Καθόλου. Αν πραγματικά ήταν θνητό το σώμα του, δεν θα ετιμωρείτο με θάνατο. Καθόλου το θνητό σώμα δεν εμποδίζει την αρετή. Αντίθετα συντελεί στη σωφροσύνη και βοηθεί πάρα πολύ. Ε.Π.Ε. 18,488…
Όταν μελετούσα το βίο του αγαπημένου μου Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πως επειδή, κατά την παράδοση που αναφέρει ο Βίος, όταν αποφάσιζαν οι Απόστολοι προς τα πού θα κινηθούν για να διδάξουν το Ευαγγέλιο και σ ‘ αυτόν είχε τύχει η Έφεσος, εκείνος γόγγυσε μέσα του και δυσανασχέτησε γιατί οι Εφέσιοι είχαν πολύ κακή φήμη! Και εξαιτίας αυτού του γογγυσμού, πληροφορήθηκε από το Χριστό πως θα δυσκολευτεί πολύ να φτάσει στην Έφεσο. Και όντως θαλασσοδέρνονταν πολλές μέρες με το μαθητή του τον Πρόχορο και κινδύνεψαν και οι δύο να πνιγούν. Απόρησα πολύ με αυτό. Πήγα…
ΈΝΑΣ Χριστιανός, που ευλαβούνταν τον Όσιο Μακάριο, του πήγε δώρο ένα καλάθι σταφύλια. Ο Όσιος, που τ’ αγαπούσε πολύ, ευχαριστήθηκε. Μα όταν έφυγε ο επισκέπτης, για να κόψει την επιθυμία του, τα έστειλε αμέσως σε κάποιο άρρωστο Ερημίτη, που είχε επιθυμήσει να φάει απ’ αυτά τα οπωρικά. Εκείνος τα δέχτηκε με μεγάλη χαρά, αλλά ύστερα σκέφτηκε πως ήταν άπρεπο να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Τα έστειλε λοιπόν στον γείτονά του, λέγοντας πως δεν είχε όρεξη να φάει. Ο γείτονας τα έστειλε στον παρακάτω Γέροντα κι εκείνος πάλι σ’ άλλον. Ώσπου το καλάθι έκανε σχεδόν τον γύρο ολόκληρης της σκήτης. Ο…
… Και μια ωραία μέρα κρύβεται ο ήλιος και δεν έχει πια λιακάδα αλλά πέφτουν βροντές και αστραπές και βροχή κατακλυσμιαία. Το φως χάνεται και έρχεται το σκοτάδι. Στη ζωή μας δεν υπάρχει πάντα λιακάδα, έρχονται και καταιγίδες. Είμαστε προετοιμασμένοι να τις αντιμετωπίσουμε ή χάνουμε το θάρρος μας και είμαστε έτοιμοι να το βάλουμε στα πόδια; Την κρίσιμη ώρα που καλούμαστε να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας και τους άλλους στεκόμαστε στο ύψος μας ή σαστίζουμε και καταρρέουμε; Τις δύσκολες ώρες που ο άνεμος μας σφυροκοπά από όλες τις πλευρές αντέχουμε ή χάνουμε το ηθικό μας και εκπίπτουμε από τις…
"Η ασθένεια γίνεται πραγματική ευεργεσία" Ο Γέροντας Πορφύριος θεωρούσε τις ασθένειες πολύ μεγάλη ευλογία του Θεού. Όλοι γνωρίζουμε ότι ήταν μία ασθενική φύση. Ο Θεός επέτρεψε, ώστε ο μακαριστός Γέροντας να δοκιμαστεί από πολλές ασθένειες. Υπεράνω όλων υπέφερε από φοβερούς πονοκεφάλους, που δημιουργούσαν αφόρητη κατάσταση με λιποθυμικά συμπτώματα, ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει την επικοινωνία του με τους ανθρώπους. Πολλές φορές όμως εξακολουθούσε με τη χάρη του Θεού να καθοδηγεί σε επείγουσες περιπτώσεις, παραμερίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό του και ενδιαφερόμενους για την προκοπή και τη σωτηρία των άλλων. Ο Γέροντας Πορφύριος έβλεπε μέσα από τον πόνο…
Δεν θα πάνε στον Παράδεισο οι καλοί άνθρωποι αλλά αυτοί που έχουν μετανοήσει. Και ποιος είναι τελικά καλός άνθρωπος; Αυτός που κάνει καλές πράξεις; Μα μόνο αυτό κάνει; Κατά τ’ άλλα δεν έχει κανένα ψεγάδι; Μήπως καλός είναι ο ενάρετος; Μα ποιος έχει μόνο αρετές; Μόνο οι άγιοι μπορούμε να πούμε ότι είναι μόνο ενάρετοι κι αυτό γιατί ομοιάζουν στο Χριστό. Το Χριστό όμως δεν τον ενδιαφέρει αν είμαστε καλοί ή όχι. Τον ενδιαφέρει αν έχουμε μετανοήσει ή όχι. Μας το κατέδειξε αυτό όταν ήταν ακόμα πάνω στο σταυρό και έβαλε μέσα στον Παράδεισο, πρώτο, έναν όχι καλό αλλά μετανοημένο……
