Αναδημοσίευση από: proskynitis.blog “Μνήσθητί μου, Κύριε”, του είπε, “όταν έλθης εν τη βασιλεία Σου”. Θυμήσου και μένα, Χριστέ μου, όταν πας στη βασιλεία Σου!”. Τι γλυκός λόγος! Όλα τα σιρόπια, όλα τα πανευφρόσυνα, όλα τα ευχάριστα του κόσμου τα υπερνικά ο λόγος αυτός. Αμέσως εκτύπησαν αυτά μέσα στην καρδιά του Χριστού και έγινεν αντανάκλασις της χάριτος. Του απήντησε λοιπόν: “αλήθεια σου λέγω και εγώ, ότι σήμερα θα έλθης μαζί μου στον παράδεισο”. Για την μετάνοια αυτής της στιγμής που δείχνεις, ξεχνώ όλους τους φόνους και τα κακουργήματα που είχες καμωμένα και η ευσπλαχνία μου με παρακινεί να σου ειπώ αυτόν…

Ήταν ένας φτωχός βεδουίνος, που έδειχνε στα καραβάνια το δρόμο μέσα στην έρημο. Κάποτε όμως, παρασυρμένοι από το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού έβλεπαν οάσεις στον αντίθετο δρόμο. Άρχισαν να τον υποψιάζονται ότι τους παραπλανά. Και σε κάποια στιγμή του επιτέθηκαν και τον αιματοκύλισαν. Πρόλαβε όμως εκείνος, ύψωσε το χέρι κατά τον ορίζοντα και τους έδειξε:«Αυτός είναι ο δρόμος! Ακολουθήστε τον, γιατί αλλιώς χαθήκατε», είπε και ξεψύχησε…Κατάπληκτοι εκείνοι από την ύστατη αυτή χειρονομία αναρωτήθηκαν. Ένας, που επιμένει μέχρι θανάτου, μπορεί να λέει ψέματα; Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, το δρόμο του… Έπειτα από κάμποσα μίλια έφτασαν στην όαση.Μετανιωμένοι ξαναγύρισαν στον τόπο του εγκλήματος και…

Η άδεια λαβίδα Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (†1991) εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα να μην κοινωνήσει για τρία χρόνια.   - Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της.Μου έβαλε κανόνα ο π. Ιάκωβος, απάντησε εκείνη, και του είπε την αιτία. -- Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος.Εγώ είμαι μορφωμένος και σου λύνω τον κανόνα. Να έρθεις την Κυριακή να σε κοινωνήσω.Καθώς όμως πλησίασε η γιαγιά να μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την αγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της θείας Κοινωνίας.Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δύο Κυριακές, όποτε…

Ο λόγος ο καλός κάνει τον κακό καλό, έλεγε ο όσιος Μακάριος, ενώ ο κακός λόγος και τον καλό ερεθίζει Κάποτε ο υποτακτικός του Οσίου, συνάντησε στο δρόμο του έναν ειδωλολάτρη ιερέα που περπατούσε βιαστικά.     - Αι, σατανά, πού τρέχεις; του φώναξε απερίσκεπτα. Εκείνος τότε θύμωσε κι έσπασε το ραβδί του στις πλάτες του καλόγερου, ώσπου τον άφησε μισοπεθαμένο. Σε λίγο φάνηκε και ο όσιος στο δρόμο. Βλέποντας τον ειδωλολάτρη να τρέχει τώρα για να κρυφτεί, του φώναξε με καλωσύνη:     - Ο Θεός να σε ευλογεί, προκομμένε άνθρωπε. Εκείνος στάθηκε σαστισμένος και ρώτησε:     -…

Εσύ… Εσύ με γνωρίζεις πιο καλά από όλους… πιο καλά από  μένα… Εσύ με ξέρεις απόλυτα γιατί Εσύ με δημιούργησες… Εσύ με αγαπάς πιο πολύ από όλους… πιο πολύ από μένα… Εσύ με αγαπάς ανιδιοτελώς… γιατί Εσύ είσαι η ΑΓΑΠΗ. Εσύ με συγχωρείς πιο εύκολα από όλους… πιο εύκολα από μένα… Γιατί Εσύ είσαι η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Εσύ φροντίζεις για μένα πιο πολύ από όλους… πιο πολύ από μένα… Γιατί Εσύ είσαι η ΠΡΟΝΟΙΑ. Εσύ με παιδαγωγείς πιο πολύ και πιο σοφά από όλους… Εσύ με καθοδηγείς… Γιατί Εσύ είσαι το ΦΩΣ. Εσύ με παρηγορείς… Εσύ με ανακουφίζεις… Εσύ με αναπαύεις……

Με κινητήριο δύναμη την αγάπη μου για τον Κύριο και την εκκλησία Του, παίρνω το θάρρος να γράψω κάποια πράγματα με την ελπίδα και την ευχή ότι θα βοηθήσω. Όχι ως δάσκαλος και άξιος και υπεράνω, αλλά σαν την Σαμαρείτιδα, την αμαρτωλή και άμαθη γυναίκα που όταν συνάντησε τον Ιησού Χριστό και Αυτός της είπε : «εγώ ειμί ο λαλών σοι», άφησε την υδρία της, ξέχασε την αμαρτωλότητά της και με θέρμη έτρεξε στους πολύ αξιότερους της ως εκείνη τη στιγμή και φώναξε «Δεύτε, ίδετε..» !     Ξεκινώντας  η Σαρακοστή του 2010, με βρήκε τελείως απελπισμένο από τους ανθρώπους και…

Αὐτοέλεγχος Εἶναι, λοιπόν, ἀπαραίτητο πρὶν προσέλθουμε στὸν πνευματικό, νὰ καθίσουμε σ᾿ ἕνα ἥσυχο μέρος, νὰ προσευχηθοῦμε θερμὰ στὸν Θεὸ νὰ μᾶς δώσει ἀληθινὴ μετάνοια, νὰ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τῶν καρδιῶν μας καὶ νὰ κάνουμε μιὰ ὅσο τὸ δυνατὸν τίμια βυθοσκόπηση. Στὴν προσπάθειά μας αὐτὴ θὰ μᾶς βοηθήσουν πολὺ μερικὰ κείμενα τῆς ἐκκλησίας μας, ὅπως ἡ ἀνάγνωση τῶν Δέκα Ἐντολῶν, τῆς ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλίας τοῦ Κυρίου, τῶν εὐχῶν τῆς Θείας Μεταλήψεως. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἕνας καθρέπτης, μέσα ἀπὸ τὸν ὁποῖο μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο.Τὴν ἐξαγόρευσή μας μποροῦμε νὰ τὴν ὑποδιαιρέσουμε σὲ τρεῖς βασικοὺς τομεῖς: α) Ἡ σχέση…

Έχετε δει ποτέ κανένα όραμα;... Ρωτήθηκε κάποτε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:- Γέροντα έχετε δει ποτέ κανένα όραμα;- Όχι παιδί μου. Ούτε έχω δει, ούτε θέλω να δω. Το μόνο που θέλω να βλέπω είναι οι αμαρτίες μου. (Υποθήκες Ζωής σελ.31)

...Τούτους τους δύο μήνες, αδερφέ μου, βρήκα μέσα μου έναν άλλο άνθρωπο, λες και αναστήθηκε εντός μου ένας καινούργιος άνθρωπος! Τον είχα πάντοτε μέσα μου μα ποτέ δε θα παρουσιαζόταν μπροστά μου αν δε με χτύπαγε αυτό τ' αστροπελέκι.Είναι τρομερό! Τι με νοιάζει που θα σκάβω είκοσι χρόνια μέσα στα ορυχεία; - αυτό καθόλου δεν το φοβάμαι, άλλο είναι που μου φαίνεται τώρα τρομερό: Μην τύχει και μ' εγκαταλείψει ο άνθρωπος που αναστήθηκε εντός μου! (Φ. Ντοστογιέβσκη Αδελφοί Καραμαζοβ) Ετικέτες: ανάσταση, θλίψεις, μετάνοια

«Έτσι μέσα στο σάλο της νεανικής ζωής, συν τω χρόνω ήδη καταπνιγόταν στην ψυχή του Συμεών η πρώτη θεία κλήση για τον μοναστικό αγώνα. Αλλά ο Θεός ο οποίος τον διάλεξε, τον κάλεσε ξανά με ένα όραμα.Κάποια ημέρα, μετά από όχι σωφρόνως κατασπαλημένο χρόνο, αποκοιμήθηκε αυτός για λίγο, και σε κατάσταση ελαφρού ύπνου είδε ότι φίδι εισχώρησε από το στόμα μέσα του. Αισθάνθηκε φοβερή αηδία και τινάχτηκε πάνω, οπότε άκουσε αυτά τα λόγια:«Κατάπιες σε όνειρο φίδι και αισθάνθηκες αποστροφή. Ομοίως και σε Εμένα δεν είναι αρεστό να βλέπω τα έργα σου».Ο Συμεών δεν είδε κανέναν, αλλά άκουσε μόνο κάποια φωνή,…