Η ομορφιά της φύσης  Όλη η ομορφιά της φύσης έρχεται από το μυστήριο του Μυστικού. Δίχως αυτό το μυστήριο του Μυστικού η φύση δεν θα μπορούσε ούτε για μια στιγμή να κρατήσει εκείνη την ήσυχη και αγνή ομορφιά, που μέσα της λάμπει.Όλη η πλάση είναι ένα σύννεφο, που κρατά δυνατό φώς και ηρεμεί τη θεϊκή φλόγα.Η πυκνότητα αυτού του σύννεφου εξαρτάται από την πνευματική μας όραση. Για ευγενή πνεύματα τούτο το σύννεφο είναι λεπτό και διαυγές, για τους τραχείς είναι παχύ και σκοτεινό. (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 36)

Θείες παρηγορίες  Υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως ο Θεός είχε προσφέρει στον ηγούμενο της Ι. Μονής Γρηγορίου αρχιμ. Αθανάσιο θείες ευλογίες. Ωρισμένες φορές, όπως κατώρθωσαν να του αποσπάσουν άλλοι πατέρες, ενώ ο νους του ήταν ξεχασμένος στην προσευχή, άκουσε γλυκύτατες ουράνιες ψαλμωδίες, που δεν έχουν επάνω στη γη τις όμοιες τους. Στην επιμονή ωρισμένων πατέρων αναγκάσθηκε κάποτε να ομολογήση, πώς κατά καιρούς είχε δει «διάφορα μυστήρια», πλην όμως σε κανένα δεν τα αποκάλυπτε.Κάποτε, ενώ γινόταν στο ναό αγρυπνία, τον είδαν οι πατέρες να παραμερίζη από το στασίδι του και να πέφτη κάτω και να προσκυνά. Όλοι δοκίμασαν έκπληξι, γιατί εκείνη η…

«Ο Θεός είναι φως και δεν υπάρχει σ’ Αυτόν ούτε ίχνος σκοταδιού» (Α’ Ιωάν. 1:5)     Ο ιερός Αυγουστίνος διηγείται για κάποιον ειδωλολάτρη, που κάποτε δείχνοντάς του τον ήλιο, τη φύση κι άλλα δημιουργήματα, του είπε: «Ο δικός μου Θεός, είναι αυτά. Μπορείς να τον δεις. Που είναι ο δικός σου, μπορείς να μου Τον δείξεις;», «Δεν του Τον έδειξα», είπε ο Αυγουστίνος, διηγούμενος το περιστατικό, «όχι γιατί δεν είχα Θεό να του δείξω, αλλά γιατί αυτός δεν είχε μάτια να Τον δει».    Η τραγωδία είναι, όχι ότι ο άνθρωπος δεν έχει μάτια να δει το Θεό, αλλά ότι…

Εάν υφαίνεις και ξηλώνεις.  Εάν την ήμερα υφαίνεις, ενώ τη νύχτα ξηλώνεις, ποτέ δεν θα τελειώσεις την ύφανση. Εάν την ημέρα χτίζεις, ενώ τη νύχτα γκρεμίζεις, ποτέ δεν θα τελειώσεις το χτίσιμο. Εάν, λοιπόν, προσεύχεσαι στον Θεό, ενώ πράττεις εκείνο που είναι κακό απέναντι στον Θεό, ποτέ δεν θα μπορέσει η ψυχή σου να τελειώσει ούτε την ύφανση, ούτε το χτίσιμο. (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 36).

θαύμα αναστάσιμοΔεν είναι το ίδιο ν’ ανάψης σβησμένο λυχνάρι με το να παραγάγης φωτιά από το πουθενά. Δεν είναι το ίδιο το ν’ αναστηλώσης ένα πεσμένο σπίτι με το να χτίσης σπίτι από το τίποτα. Στην πρώτη περίπτωσι τουλάχιστον υπάρχει το υλικό, ενώ στη δεύτερη υπάρχει το τίποτα. Γι’ αυτό ο Θεός έκανε πρώτα το δυσκολώτερο, για να παραδεχτής εσύ ύστερα το ευκολώτερο.Ε.Π.Ε. 18,480έργο του ΘεούΤα πάντα τα δημιουργεί ο Θεός, όχι η φύσις, ούτε η γη, ούτε η βροχή.Ε.Π.Ε. 18α,244παλαιά και νέαΤότε μεν είπε ο Θεός, «ας γίνη φως, και έγινε». Τώρα δεν είπε, αλλ’ ο Ίδιος έγινε φως…

όλη για τον άνθρωποΒλέπεις τι έκανε ο Θεός για χάρι σου; Δημιούργησε τον εκτεταμένο ουρανό, άναψε τον ήλιο, θεμελίωσε τη γη, σκόρπισε τη θάλασσα, άπλωσε την ατμόσφαιρα... Και γενικά όλα κινούνται από το ακούραστο χέρι Του και εξυπηρετούν τη ζωή μας όχι μόνο όσον αφορά στα χρειώδη, αλλά μας διακονούν, για να μας δώσουν την τιμή, που μας αρμόζει.Ε.Π.Ε. 9,436και ΔημιουργόςΕίναι μεγάλος ο ουρανός και απέραντη η γη; Θαύμασε, λοιπόν, το Δημιουργό. Και μάλιστα ο μεγάλος αυτός ουρανός όχι μόνο δημιουργήθηκε από το Θεό, αλλά δημιουργήθηκε και με ευκολία. Και η άπειρη εκείνη γη και αυτή δημιουργήθηκε σαν κάτι πολύ…

24. «Πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν» (Ψ. 44, 13) Ο στίχος αυτός αναφέρεται στην αγιότητα της Θεοτόκου. Η αγιότης αυτή, είναι μια εσωτερική κατάστασις που γίνεται γνωστή μόνο στον καρδιογνώστη Κύριο που «ετάζει καρδίας και νεφρούς» (Ψαλ. 7,9) . «Αν δόξα κάθε γυναίκας είναι ο άντρας που στέκεται στο πλάϊ της, της Παναγίας η δόξα είναι από μέσα, ο καρπός των σπλάχνων της» (Δ, 89) . Ο στίχος όμως αυτός στάθηκε αποφασιστικός για την ορθόδοξη πνευματικότητα. Διότι εκφράζει τον εσωτερικό και μυστικό χαρακτήρα της. Η Παρθένος που ντύνει και στολίζει τον «έσω άνθρωπον» (Ρωμ. ζ’ 22) με τις…

Η σύνθεση αυτής της ζωής.  Αυτή τη ζωή δεν θα μπορούσαμε να την φανταστούμε χωρίς τρία πράγματα: Την ευτυχία, τη δυστυχία και το θάνατο. Κάτι από την ευτυχία, λίγο από τη δυστυχία και ο θάνατος καθιστούν δυνατή αυτή τη ζωή.Η ηθική χημεία αυτού του κόσμου είναι ακόμα πιο παράξενη από τη φυσική χημεία.Η ευτυχία είναι δώρο Θεού, η δυστυχία επιτρέπεται με την άδεια του Θεού, ενώ ο θάνατος είναι η νίκη του Θεού.Η συνεχής ευτυχία χωρίς την προσθήκη της δυστυχίας, θα γινόταν άχρωμη και βαρετή. Η συνεχής δυστυχία χωρίς τον θάνατο, θα έκανε αυτή τη ζωή κόλαση χωρίς έξοδο. Στην…

746-     ΕΧΥΣΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ. Στη ζωή του αγίου Κάρπου διαβάζομε ότι ενώ προσευχόταν για να αποκτήση από το Θεό την τιμωρία δυο αμαρτωλών, που ήταν το σκάνδαλο της χώρας, του παρουσιάσθηκε ο θείος Εσταυρωμένος και κοιτάζοντάς τον με αυστηρό ύφος του είπε: «Τι είναι αυτό που μου ζητάς; Δεν ξέρεις ότι και γι’ αυτούς έχυσα το αίμα μου κι αν ήταν ανάγκη είμαι πρόθυμος να κατέβω στη γη και να ξανασταυρωθώ;».             Μεγάλη είναι πραγματικά η αγάπη του Θεού για  τους αμαρτωλούς.  Ιδού τι λέγει η Γραφή: «Μπορεί μια μητέρα να ξεχάσει το παιδί της; Κι αν…

22. «Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· Χαίρε, Αγια Αγίων μείζων» (Ω). Τα «Άγια των Αγίων» της Σκηνής του Μαρτυρίου εχαρακτήριζετο «άβατον». Κανείς δηλαδή δεν έμπαινε εκεί, παρά μόνο ο Αρχιερεύς και αυτός «άπαξ του ενιαυτού» (Εβρ. θ' 7).Και στο θέμα αυτό η ορθόδοξη ευλάβεια ανεκάλυψε προτύπωσι της Παρθενίας της Θεοτόκου: Στην μήτρα της Παρθένου, στα «άγια των άγιων» της υπάρξεώς της μπήκε «εφ άπαξ» ο μέγας Αρχιερεύς, ο Κύριος Ιησούς. Αυτός μόνον και κανείς άλλος. Η παρθενική σκηνή της Θεοτόκου ήταν και παρέμεινε «άβατος».Η αποκλειστικότης χαρακτηρίζει τον Θεό. Όποιον εκλέγει και εκείνος αποδέχεται την κλήσι του, τον θέλει δικόν…