Θείες παρηγορίες
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως ο Θεός είχε προσφέρει στον ηγούμενο της Ι. Μονής Γρηγορίου αρχιμ. Αθανάσιο θείες ευλογίες.
Ωρισμένες φορές, όπως κατώρθωσαν να του αποσπάσουν άλλοι πατέρες, ενώ ο νους του ήταν ξεχασμένος στην προσευχή, άκουσε γλυκύτατες ουράνιες ψαλμωδίες, που δεν έχουν επάνω στη γη τις όμοιες τους.
Στην επιμονή ωρισμένων πατέρων αναγκάσθηκε κάποτε να ομολογήση, πώς κατά καιρούς είχε δει «διάφορα μυστήρια», πλην όμως σε κανένα δεν τα αποκάλυπτε.
Κάποτε, ενώ γινόταν στο ναό αγρυπνία, τον είδαν οι πατέρες να παραμερίζη από το στασίδι του και να πέφτη κάτω και να προσκυνά. Όλοι δοκίμασαν έκπληξι, γιατί εκείνη η ώρα δεν απαιτούσε γονυκλισία και προσκύνησι. Όταν σηκώθηκε, είδαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλοιωμένα. Τι να είχε συμβή άραγε; Κανείς δεν μπορούσε να μάθη. Μόνο προς το τέλος της ζωής του το φανέρωσε, στην επίμονη ερώτησι και παράκλησι του διαδόχου του ηγούμενου αρχιμ. Βησσαρίωνος.
-Παιδί μου, αφού επιμένης να με ρωτάς, θα σου το αποκαλύψω. Χωρίς να καταλάβω, αν είχα ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια μου, αντίκρυσα σαν σε όραμα την Παναγία, την Πλατυτέρα των Ουρανών, γεμάτη δόξα και ασύγκριτη μεγαλοπρέπεια! Μπροστά σ’ ένα τέτοιο ουράνιο μεγαλείο συγκλονίστηκα ολόκληρος κι έπεσα κάτω, για να την προσκυνήσω.
Έτσι, ύστερα από τόσα χρόνια έμαθαν οι πατέρες για ποιο λόγο τους έκανε να εκπλαγούν σ’ εκείνη την αγρυπνία. Ύστερα από τόσα χρόνια και κατόπιν πιεστικών ερωτήσεων!
Όσοι με προχειρότητα απαριθμούν τα οράματα, που τους αποκάλυψε δήθεν ο Θεός, οπωσδήποτε βρίσκονται στην περιοχή της πλάνης.
(Αθανάσιος Γρηγοριάτης)
(Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Β΄, σ. 87-88)