Πλησίασε διακριτικά τον εισπράκτορα Τον Παππούλη τον περίμενε μία μεγάλη δοκιμασία, που τον στενοχώρησε πάρα πολύ. Συγκεκριμένα, ο εισπράκτορας του λεωφορείου με το οποίο ταξίδευε, άρχισε να χλευάζει το Γέροντα και να λέει διάφορες ανοησίες, που προκαλούσαν το γέλωτα στους άπιστους συνεπιβάτες του και την αγανάκτηση των πιστών. Έτσι, οι επιβάτες χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα, και με φωνές ο εισπράκτορας εξακολουθούσε να συμπεριφέρεται απρεπώς.Όλα αυτά είχαν στενοχωρήσει σε μεγάλο βαθμό τον Παππούλη, ο οποίος επιμελώς απέφυγε να λάβει μέρος στη συζήτηση.Όταν, όμως, σταμάτησε κάπου το λεωφορείο για ξεκούραση και οι επιβάτες κατέβηκαν κάτι να πιούν ο Παππούλης σηκώθηκε και πλησίασε…

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα που αγαπάμε τη συνήθεια. Η καθημερινότητα μας είναι γεμάτη από πράγματα που συνηθίζουμε να κάνουμε. Είναι μια ρουτίνα που μας γεμίζει ασφάλεια. Πολλές φορές βέβαια μας κουράζει αλλά και πάλι δύσκολα θα ξεβολευόμασταν. Σπάνια θα συναντήσουμε κάποιον που θα μας πει ότι δεν του αρέσει να κάνει κάποια πράγματα επαναληπτικά κάθε μέρα. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της υπερβολής του ψυχαναγκασμού όπου αν κάτι πάει στραβά και δεν γίνουν τα πράγματα όπως τα έχουμε συνηθίσει αρρωσταίνουμε. Πέρα όμως από τις εξωτερικές συνήθειες υπάρχει και μια συνήθεια εσωτερική, πολύ ύπουλη, ανθεκτική και βλαπτική που στέκεται εμπόδιο…

ΞΕΚΙΝΗΣΕ κάποτε ο Αββάς Μακάριος να πάει στο όρος του Μεγάλου Αντωνίου, για να συνομιλήσει με την κορυφή των ασκητών. Περπάτησε πολλές ημέρες μέσα στην άγρια έρημο, ανάμεσα από απάτητους τόπους, κι έφτασε κατάκοπος στην σπηλιά του Οσίου. Χτύπησε την μικρή πόρτα με ευλάβεια. Ο Αντώνιος βγήκε και τον ρώτησε ποιός ήταν και τί ήθελε. - Είμαι ο Μακάριος, Αββά, κι επιθυμώ ν’ ακούσω την διδαχή σου. Αντί για άλλη απάντηση, ο Αντώνιος του έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα. Ήθελε να δοκιμάσει την υπομονή του. Ο Αββάς Μακάριος περίμενε έξω όρθιος, μ’ όλο που ήταν κατάκοπος από την μακρινή οδοιπορία. Δεν…

965. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΑΣΙΣ. – Για πέστε μας, πάτερ, που είναι η Κόλασις; Ρώτησαν κάπως πονηρά δύο νεαροί έναν ιερέα.- Στο τέλος μιας ζωής χωρίς Χριστόν, ήταν η έξυπνη απάντηση που τους έδωσε εκείνος. 1139. Η ΥΠΑΡΞΙΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ. Η μητέρα μαλώνει την κόρη:- Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι έτσι πεισματάρα και δε θέλεις να πάρεις τον νέο που σου λέγει ο μπαμπάς.- Γιατί μαμά, είναι άπιστος. Μου ομολόγησε ότι δεν πιστεύει στην Κόλαση.- Μόνο γι αυτό τον λόγο; Μην ανησυχείς. Αν ζήσει μαζί μας σε λίγο διάστημα θα αλλάξει ιδέα. (Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 441,517 )

850.  ΘΕΛΗΣΙΣ ανθρώπου.ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.  Ένας ζωγράφος δέχτηκε μία μέρα την επίσκεψι ενός φίλου του.  Τον πέρασε λοιπόν στο ατελιέ του και άρχισε να του δείχνει διάφορα έργα του.  Τα μάτια του επισκέπτη έπεσαν σε μία εικόνα του Χριστού, που «κρούει την θύρα». - Εδώ υπάρχει ένα λάθος, παρατήρησε.  Η πόρτα δεν έχει χερούλι.- Όχι! Δεν είναι λάθος.  Το χερούλι είναι από το μέσα μέρος, απάντησε ο ζωγράφος.852.  ΘΕΛΗΣΙΣ ανθρώπου.ΑΝ ΘΕΛΗΣ.  Μια μοναχή ακούοντας ότι ο Θωμάς ΄Ακουινάτος ήταν ένας από τους πιο αγίους και σοφούς της εποχής της έπιασε και του έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς του ότι και εκείνη…

Ο φόβος από τον ίδιο τον εαυτό του  Όποιος ποτέ δεν τρόμαξε από τον ίδιο τον εαυτό του, αυτός δεν ξέρει για τον φόβο. Αφού όλα τα εξωτερικά τέρατα, τα οποία τρομάζουν τον άνθρωπο, βρίσκονται μέσα του, και μάλιστα, στην ανόθευτη ουσία τους.Υπάρχει κάποια άβυσσος μέσα μας, πάνω από την οποία όταν ο άνθρωπος μια φορά σκύψει παραμένει έως τον θάνατο θαμπωμένος και τρομαγμένος. Όλοι οι κόσμοι μπορούν να χωρέσουν σ’ αυτήν την άβυσσο και να μην την γεμίσουν. Και παρόλες τις ονομασίες μας αυτή η άβυσσος -ψυχή, νους, θέληση, αισθήματα, επιτεύγματα , πάθη, εσωτερικός άνθρωπος- αυτή η συνείδηση της…

Υπάρχει μια χώρα στον κόσμο της πνευματικότητας που ονομάζεται ‘ αναβλητικότητα’ και ο βασιλιάς της είναι ο διάβολος! Αυτός μας προτρέπει να αναβάλλουμε συνεχώς κάθε τι ωφέλιμο και καλό και να μεταθέτουμε διαρκώς για αργότερα ενέργειες που είναι προς όφελος του σώματος και της ψυχής μας. Μέσα από τους λογισμούς καταφέρνει εντέχνως να μας πείθει για την ελάχιστη σημασία που θα έχει για τη ζωή μας μια ακόμη αναβολή! Βρίσκουν όμως έδαφος αυτοί οι λογισμοί μέσα μας καθώς δε διαθέτουμε ακόμα ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα, γενναίο φρόνημα και αγωνιστικότητα, αρετές που μόνο η πνευματική ζωή μπορεί να μας εξασφαλίσει! Όταν λοιπόν…

63-       ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΡΜΗΛΙΤΙΣ. Η Εδίθ Στάιν, Γερμανίς ισραηλίτις, μέχρι ηλικίας 21 έτους ήταν άθεη.            Μαθήτρια του γερμανού φιλοσόφου Χούσσερλ, προσελήφθη βοηθός εις το πανεπιστήμιον του Φρειβούργου, όπου έγινε γνωστή για τις φιλοσοφικές της διαλέξεις.            Μια μέρα, πήγε να επισκεφθή μια φίλη της, και βρήκε ένα μικρό βιβλίο, πολύ ωραία δεμένο. Ήταν η ζωή της αγίας Θηρεσίας της Αβίλα.            -Άρχισα να το διαβάζω και αμέσως με κατέκτησε, ωμολόγησε αργότερα. Σταμάτησα το διάβασμα, μόνο όταν το τελείωσα κατά την αυγή και σκέφθηκα: «αυτή είναι η αλήθεια»            Αμέσως προμηθεύτηκε μια Κατήχησι. Έγινε Καθολική και κοινωνούσε κάθε μέρα. Η επιστημονική της δράσις πολλαπλασιάστηκε…

Όπως σου έγραψα πριν λάβω το τελευταίο γράμμα σου, μάλλον δεν θα μπορέσω να έρθω τώρα ως εκεί. Είναι περίοδος σαρακοστής, οι υποχρεώσεις μου είναι πολλές και δεν υπάρχει κανείς να μ’ αντικαταστήσει εδώ.Γράψε μου τα πάντα, με κάθε λεπτομέρεια. Αν σου φαίνεται πιο εύκολο να εξιστορήσεις όσα συνέβησαν σαν ν’ αφορούν τρίτο πρόσωπο, κάνε το κι έτσι. Θα καταλάβω.«Ενδυναμού εν τη χάριτι τη εν Χριστώ Ιησού» (Β' Τιμ. 2:1). Μην πέσεις σε απελπισία, ακόμα και στις πιο ζοφερές στιγμές της μάχης. Αντίθετα μάλιστα, διάλεξε ειδικά αυτές τις στιγμές για να ριχτείς ορμητικά μέσα στη θάλασσα του ελέους του Κυρίου…

Πώς έμαθα να διαβάζω. « Διάβαζα πολύ, μού είπε μια μέρα ο Γέροντας. Ήμουν πολύ μελετηρός. Μυστικώς διάβαζα. Ξέκλεβα χρόνο, όπου μπορούσα. "Έμαθα απ' έξω το ευαγγέλιο τού Ματθαίου, τού Λούκα και το μισό τού Ιωάννη. Επίσης τους Ψαλμούς. Μελετούσα τους Πατέρες. Πολύ διάβαζα. 'Έκανα πνευματική εργασία. Και να ξέρεις ότι εγώ γράμματα δεν ήξερα. Μόλις τής Β' Δημοτικού ήμουνα. Όταν πρωτοπήγα στο Μοναστήρι, μού δίνουν στον εσπερινό το Ψαλτήρι να διαβάσω. Εγώ άρχισα να συλλαβίζω «Μά-κά-ρι-ος α-νήρ». Καλά, μού λένε, φτάνει. Θα πάρεις το Ψαλτήρι, θα το διαβάσεις καλά να το μάθεις. Θα διαβάζεις και τα συναξάρια των Αγίων. Τίποτε…