Υπάρχει μια χώρα στον κόσμο της πνευματικότητας που ονομάζεται ‘ αναβλητικότητα’ και ο βασιλιάς της είναι ο διάβολος! Αυτός μας προτρέπει να αναβάλλουμε συνεχώς κάθε τι ωφέλιμο και καλό και να μεταθέτουμε διαρκώς για αργότερα ενέργειες που είναι προς όφελος του σώματος και της ψυχής μας. Μέσα από τους λογισμούς καταφέρνει εντέχνως να μας πείθει για την ελάχιστη σημασία που θα έχει για τη ζωή μας μια ακόμη αναβολή!
Βρίσκουν όμως έδαφος αυτοί οι λογισμοί μέσα μας καθώς δε διαθέτουμε ακόμα ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα, γενναίο φρόνημα και αγωνιστικότητα, αρετές που μόνο η πνευματική ζωή μπορεί να μας εξασφαλίσει! Όταν λοιπόν την Κυριακή το πρωί συγκαταβαίνω στη σκέψη ‘ έλα μωρέ, πού θα πας τώρα, κάτσε να κοιμηθείς’ και δεν πάω στη Θεία Λειτουργία, στην ουσία ηττώμαι από το διάβολο που θέλει να με απομακρύνει από το Θεό! Όταν αναβάλλω συνεχώς να πάω για εξομολόγηση πάλι κάνω το χατίρι του διαβόλου που δε θέλει καθόλου να με συγχωρέσει ο Θεός!
Όταν καθυστερώ να τα ξαναβρώ με αγαπημένα μου πρόσωπα, πάλι τον καλοκαρδίζω γιατί φοβάται την ενότητα. Και όταν αμελώ την πνευματική μελέτη και προσευχή εκείνος γιορτάζει γιατί δε θέλει οι άνθρωποι να συνομιλούν με το Θεό! Αλλά και όταν αναβάλλω διαρκώς τις ιατρικές μου εξετάσεις και δε διορθώνω τη διατροφή μου πάλι τον χαροποιώ γιατί πολύ θα ικανοποιηθεί να με δει εξουθενωμένη καθώς έτσι θα με χειραγωγεί καλύτερα!
Στην ουσία με την αναβλητική συμπεριφορά μας ευαρεστούμε το διάβολο και δυσαρεστούμε το Θεό και τελικά όμως εμείς οι ίδιοι ζημιωνόμαστε από αυτή την αναβλητικότητα! Την επόμενη φορά λοιπόν που θα πάμε να αναβάλουμε κάτι, με αποφασιστικότητα να τηρήσουμε την αρχική μας απόφαση και έτσι αν συνεχίσουμε με συνέπεια και σταθερότητα είναι σίγουρο πως ο διάβολος θα πικραίνεται και ο Θεός θα χαίρεται αλλά και εμείς κοντά σε Αυτόν! Και να συνειδητοποιήσουμε για τα καλά ποιος είναι ο Βασιλιάς ο δικός μας και ποιου το θέλημα πρέπει σε κάθε περίσταση να γίνεται! (Α.Κ.Β)