Εσύ που επιμένεις να χαίρεσαι, να ελπίζεις και να είσαι αισιόδοξος, σε έναν κόσμο που ξέχασε να γελά, εσύ που αγαπάς το Χριστό ακόμα πιο πολύ στα δύσκολα, την ώρα που πολλοί Τον εγκαταλείπουν και Τον ειρωνεύονται, εσύ που ευωδιάζεις Χριστό σε έναν κόσμο μαραμένο, εσύ που αντέχεις και δοξάζεις το Όνομα Του ό, τι κι αν συμβεί, είσαι πολύ αξιέπαινος και αξιοθαύμαστος. Δεν είναι και λίγο αυτό που κάνεις! Εσύ που ψάλλεις όλο το χρόνο το ‘Χριστός ανέστη’, που εμβολιάζεις στους συνανθρώπους σου την πίστη σου και την αγάπη σου για το Χριστό, που παραμερίζεις τα δικά σου προβλήματα…

Η δραπέτευση του καταδίκουΤον καιρό που οι Λογγοβάρδοι λυμαίνονταν τις επαρχίες της βόρειας Ιταλίας, συνέβη το εξής: Έπιασαν αιχμάλωτο ένα διάκονο και αποφάσισαν να τον θανατώσουν με βασανιστήρια. Ο Σάγκτουλος, ένας χριστιανός λογγοβάρδος, που οι συμπατριώτες του τον σέβονταν σαν άγιο για την πολλή ευλάβεια και τη μεγάλη αρετή του, έκανε πολλά διαβήματα στους αρχηγούς, για να σώση τη ζωή του αιχμαλώτου. Δεν κατόρθωσε όμως τίποτε άλλο, εκτός από τη χάρη να μείνη αυτός φρουρός κοντά στον μελλοθάνατο την τελευταία νύχτα.-Μείνε, τον προειδοποίησε ο αρχηγός, αλλ’ αν ξεφύγη, να ξέρης πως θα βασανιστής εσύ στη θέση του. Ο Σάγκτουλος συμφώνησε…

Εκλογές Βουλευτικές Τί θα ψηφίσουμε, Γέροντα; Ρώτησε κάποιος το Γέροντα, τί πρέπει να ψηφίσει στις βουλευτικές εκλογές. Κι εκείνος του απήντησε παραβολικά: "Η ορθόδοξη εκκλησία είναι σαν την κλώσσα. Κάτω από τα φτερά της σκεπάζει και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια".Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πολιτικοποιείται και πολύ περισσότερο δεν κομματικοποιείται. Σκεπάζει με την αγάπη όλους, χωρίς να ταυτίζεται με φατρίες. [Γ 262] Κάποτε με ρώτησε πώς πάνε τα πολιτικά πράγματα. Του απήντησα ότι γενικά δεν πάνε καλά. Κι ο Γέροντας είπε: "Τί να σου κάνουν οι πολιτικοί; Είναι μπερδεμένοι με τα ψυχικά πάθη τους. Όταν ένας δεν μπορεί να βοηθήσει…

Θα με ανεχτείτε να σας πω τον πόνο μου σαν ιερέας και Πνευματικός τόσα χρόνια;... Ποιος είναι ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ για έναν πραγματικό Ορθόδοξο Χριστιανό; Τα ήθη, τα έθιμα, οι συνήθειες της όποιας γιορτής, όσο ωραία και αν είναι; Τα λαϊκά φολκλόρ της γιορτής; π.χ. βουτάμε να πιάσουμε το Σταυρό στα ποτάμια και σφυρίζουν τα πλοία ή πετάμε βεγγαλικά και ρουκετοπόλεμο (!!) και στάμνες από τα μπαλκόνια και καίμε τον Ιούδα κλπ. κλπ.; Είναι κακά αυτά; Κάποια όχι. Άλλα είναι άσχετα τελείως ή και προβληματικά. Αλλά αν αυτά είναι τα ΜΟΝΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ, άντε και ένα κεράκι, τότε ναι, τότε…

Συγχωρητικότητα, ανοχή, επιείκεια και κατανόηση: ένα μεγάλο αγώνισμα για τους Χριστιανούς Να, ένα μεγάλο αγώνισμα για μας τους Χριστιανούς: Η συγχωρητικότης, η ανοχή, η επιείκεια, η κατανόησις. Δύσκολο το αγώνισμα, αλλά πολύ αναγκαίο για την ένωσί μας με τον Θεό, για την ειρήνη της ψυχής μας, για την σωτηρία της ψυχής μας. Είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθή μεταξύ μας ψυχρότης και αντιπάθεια. Αλλά η συγγνώμη, που θα ζητήσουμε ο ένας απ’ τον άλλο και θα δώσουμε ο ένας στον άλλο, αμέσως διορθώνει το κακό, λιγοστεύει την απόστασι, φέρνει τον ένα κοντά στον άλλο, έτσι που ο ένας να χωράη μέσα…

(διηγείται ο άγιος Ιερώνυμος). Τώρα τελευταία είδα στην βασιλική του αγίου Πέτρου μια από τις πιο ευγενείς κυρίες της Ρώμης – δεν λέγω το όνομα της, για να μη νομίσεις πως θέλω να την γελοιοποιήσω. Μπροστά επήγαιναν μερικοί ευνούχοι. Και αυτή από πίσω μοίραζε με τα ίδια της τα χέρια – γιατί αυτό θεωρείται «πιο θρησκευτικό»- μερικά ψιλονομίσματα στους φτωχούς! Και να ξαφνικά – εύκολα το καταλαβαίνει κανείς, γιατί είναι τόσο συνηθισμένο- μια γριούλα φορτωμένη χρόνια και ξεροκόμματα μπαίνει πάλι στην σειρά να πάρει και άλλη δεκαρούλα! Μα όταν ήλθε η σειρά της, αντί για δεκάρα, της κοπάνησε μια καρπαζιά!…

      Ήμασταν στην άκρη του γκρεμού και φωνάζαμε για βοήθεια… γύρω μας άνθρωποι πολλοί μα κανένας δεν μας άκουγε, κι αν μας άκουγε δεν μας καταλάβαινε, κι αν μας καταλάβαινε δεν μας άπλωνε το χέρι… Κραυγάζαμε για βοήθεια και κει που δεν είχαμε άλλη δύναμη, εμφανίστηκε το Άγιο Χέρι του Θεού, μας κράτησε, μας αγκάλιασε και μας έκανε δικούς Του! Μας έδωσε την Αγάπη Του και μας τοποθέτησε στην ‘αγία ποίμνη’ Του, την Εκκλησία. Τώρα νιώθουμε αναπαυμένοι, όπως μας υποσχέθηκε, αντρειωμένοι και δυνατοί!... Ωραία! Και τώρα τί; Τα δικά μας χέρια πού είναι; Στις τσέπες μας; Είμαστε χριστιανοί……

    Ακούω τον τελευταίο καιρό όλο και πιο έντονα ότι έρχεται η ώρα να ομολογήσουμε την πίστη μας! Άλλοι λένε «τώρα είναι η ώρα», άλλοι λένε «όχι, είναι πιο μετά» και πραγματικά απορώ… Μήπως δεν πρέπει κάθε μέρα να ομολογούμε την πίστη μας; Περιμένουμε να έρθει ο αντίχριστος, να μας πιάσει απ’ το γιακά και να μας πει «αρνήσου το Χριστό» για να ομολογήσουμε την πίστη μας; Άλλωστε μη νομίζουμε πως θα μας πει ευθέως να αρνηθούμε το Χριστό! Ο διάβολος πλέον είναι πολύ πιο έμπειρος από τότε, στα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας, που με τους διωγμούς και τα…

«Αν κάποιος θέλει να υπηρετεί εμένα, εμένα ν’ ακολουθεί. Και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο υπηρέτης ο δικός μου…» (Ιωάν. 12:26). «…Αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνί, όπου κι αν πάει» (Αποκ. 14:4)     «Ω, Κύριε, εσύ είσαι η βελόνα κι εγώ η κλωστή…». Έτσι είπε στην προσευχή του μια βραδιά ένας ντόπιος σ’ έναν ιεραποστολικό σταθμό του Κογκό. Είχε επισκεφτεί το χριστιανικό σχολείο εκείνη τη μέρα και βλέποντας τα κορίτσια να ράβουν, είχε παρατηρήσει πως η κλωστή πάντοτε ακολουθούσε τη βελόνα. «Ακολουθήστε με» είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. Πρέπει να είμαστε πάντοτε τόσο κοντά…

ο Παύλος Ποιος δεν θα δεχόταν ν’ απλώσει τα χέρια σ’ αυτόν τον αθλητή του Χριστού και νικητή; Ποιος δεν θα του έκανε οποιοδήποτε χατίρι βλέποντας τον φυλακισμένο; Ε.Π.Ε. 20,20 ο δοκιμαζόμενος πιστόςΌποιος βοηθάει τον αθλητή του Χριστού, που λειώνει απ’ την πείνα, και συμπαραστέκεται και προσφέρει κάθε διακονία, τιμάται εξ’ ίσου με τον αθλητή. Ε.Π.Ε. 23,506 ο χριστιανόςΚανένας γενναίος αθλητής δεν ζητάει τον καιρό των αγώνων λουτρά και τραπέζι γεμάτο φαγητά και κρασί. Τούτο είναι γνώρισμα όχι αθλητή, αλλ’ ανθρώπου ανόητου. Διότι ο αθλητής μάχεται μέσα στη σκόνη, αλειμμένος με λάδι, με τη ζέστη του ήλιου, με ιδρώτα πολύ,…