211. Για ποιο λόγο ο Κύριος προσθέτει ημέρες και χρόνια στην ύπαρξί μας; Για να προχωρήσουμε βαθμιαία στο καλό, για να απαλλαγούμε βαθμιαία από τις ατέλειες μας, για να γίνουμε πιο απλοί. Για να γίνουμε άκακοι σαν πρόβατα, απλοί σαν παιδιά. Για να απαλλαγούμε από την έλξι των γήινων αγαθών. Για να στρέψουμε ολοκληρωτικά την καρδιά μας στον Θεό. Για να τον αγαπάμε με όλο το είναι μας. Για να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Ας παρακαλούμε λοιπόν τον Κύριο να μας χαρίζη απλότητα καρδιάς. Ας τον παρακαλούμε να μας κάνη ικανούς να διώχνουμε το κακό από…

Ακοήκαι υπακοή Όλοι μεν άκουγαν, αλλά δεν υπάκουαν όλοι. Διότι όλοι αγαπάμε ν’ ακούμε και να βλέπουμε, αλλά φιλάρετοι δεν είμαστε όλοι. Ε.Π.Ε. 9,260 παρακοήΠάντοτε μεν ακούουμε, αλλά και πάντοτε παρακούουμε. Ε.Π.Ε. 13,278 γιατί δόθηκε;Μας έδωσε την ακοή ο Θεός για ν’ ακούμε όχι βλάσφημα λόγια, αλλά σωτήριες αλήθειες. Έτσι, όταν η ακοή δεχτεί κάτι κακόηχο, ταράζεται η ψυχή και το σώμα. Αν ακούσουμε άγρια πράγματα, σκληρά, φρίττουμε. Αν όμως ακούσουμε κάτι όμορφο και καλό, τότε αγαλλόμαστε και χαιρόμαστε. Ε.Π.Ε. 18α,28-30 αισθησιακά τραγούδιαΤο μάτι βλέπει τα σώματα, τα κάλλη, τα χρήματα, αυτά που είναι απ’ τη γη. Μ’ αυτά ευχαριστείται.…

ΑκαθαρσίαΠάσα αμαρτίαΜπορεί κανείς και χωρίς να κάνει τίποτε, να είναι πονηρός, όπως όταν έχει φθόνο, απιστία, πονηριά, όταν χαίρεται για τη δυστυχία του άλλου, όταν δεν είναι φιλάνθρωπος, όταν έχει διεστραμμένες ιδέες. Όλα αυτά είναι εσωτερικά. Εξαρτώνται από την καρδιά. Ε.Π.Ε. 18α,680 Άκαιρηη μετάνοια μετά θάνατονΜετά την αναχώρηση μας απ’ την παρούσα ζωή, δεν ισχύει η μετάνοια. Διότι και ο πλούσιος της παραβολής στην άλλη ζωή έδειχνε μετάνοια και εξομολογείτο, αλλά καμία ωφέλεια δεν είχε. Ήταν άκαιρη και ανώφελη η μετάνοιά του. Και οι παρθένες πάλι θέλησαν να επανορθώσουν το λάθος τους, να λάβουν έλαιο, μα ήταν αργά. Σε τούτη…

ΤΟ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ ΤΗΣ ΖΉΛΕΙΑΣ Ζηλεια-Θυμός-Λύπη«Όταν ο άνθρωπος φθάση να χαίρεται 
γιά την πρόοδο των άλλων,τότε ο Χριστός θα του δώση όλη την πρόοδο των άλλων
 καί θα χαίρεται όσο χαίρονται όλοι οι άλλοι,
 καί τότε φυσικά θα είναι πολλη και η πρόοδός του και η χαρά του». Η ζήλεια είναι από τα μεγαλύτερα πάθη -    Γέροντα, ζηλεύω μια αδελφή.-    Ξέρω ποιά αδελφή ζηλεύεις... Έμαθα όμως ότι κι εκείνη ζηλεύει εσένα! Εγώ θα εύχωμαι και οι δυο σας να ζηλεύετε τον ζηλωτή Ηλία και εκείνος να σάς διώξη την ζήλεια και να σάς δώση από τον δικό του θείο ζήλο. Αμήν.-  …

Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα -    Γέροντα, τί θα με βοηθήση να μην κατακρίνω;-    Όλα είναι πάντοτε έτσι όπως τα σκέφτεσαι εσύ;-    Όχι, Γέροντα.-     Έ, τότε να λές: «Δεν σκέφτομαι πάντοτε σωστά· πολλές φορές κάνω λάθος. Νά, στην τάδε περίπτωση σκέφθηκα έτσι και βγήκε ότι είχα άδικο. Στην τάδε περίπτωση έκρινα και έπεσα έξω, οπότε τον αδίκησα τον άλλον. Επομένως δεν πρέπει να ακούω τον λογισμό μου». Ο καθένας μας λίγο-πολύ έχει περιπτώσεις που έπεσε έξω στην κρίση του. Αν φέρη στον νού του τις περιπτώσεις που έκρινε και έπεσε έξω, τότε θα αποφεύγη την κατάκριση. Αλλά και μια…

ΘΥΜΩΔΗΣ άνθρωπος και νεκρό ακόμη αν αξιωθεί ν’ αναστήσει, έλεγε ο Αββάς Αγάθων, δεν θα γίνει δεκτός στην Βασιλεία των Ουρανών. ΜΟΝΑΧΟΣ μεμψίμοιρος, θυμώδης κι εκδικητικός, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει, έλεγε ο Αββάς Ποιμήν. Όσοι δηλαδή έχουν αυτά τα ελαττώματα,δεν είναι στην πραγματικότητα μοναχοί, έστω κι αν φορούν το σχήμα 
ΌΤΑΝ ΗΜΟΥΝ νέος, διηγείται ο Αββάς Ισίδωρος, κατέβηκα κάποτε στην πόλη να πουλήσω τα καλάθια μου και νιώθοντας τον θυμό να με κυριεύει,παράτησα στην αγορά τα καλάθια και γύρισα τρέχοντας στο κελλί μου. (Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.143)

198. Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας, απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από το βδελυρό βάρος τους. Σκέψου, άνθρωπε, σε τι αθλία κατάστασι σε έφερε η αμαρτία και τι έκαμε για τη σωτηρία σου ο Κύριος σου Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Θυμήσου τη Σάρκωσί του, τη διδαχή του, τα θαύματά του, το Πάθος του, την ταφή του, την εκ νεκρών έγερσί του. Σκέψου τι αντίλυτρο προσέφερε για μας και τι απαιτεί από μας τώρα: να του προσφέρουμε ολόκληρο τον εαυτό μας, να ζούμε πλέον όχι για το εγώ μας, αλλά γι’ Αυτόν, κάνοντας τις εντολές του. Μακριά λοιπόν…

Αν δικαιολογούμε τους άλλους, δεν θα τους κατακρίνουμε -    Γέροντα, όταν μου περνούν λογισμοί υπερηφανείας και κατακρίσεως, προσπαθώ να δικαιολογώ τους άλλους. Αυτό είναι πτώση ή αγώνας;-    Αγώνας είναι. Όταν κάποιος χαζεύη με ανοιχτό το στόμα και μπή μια μύγα στο στόμα του, θα την φτύση. Αλλά καλύτερα είναι να προσέχη να μην μπή.-    Συχνά όμως, Γέροντα, βλέποντας τί κάνουν οι άλλοι τους κατακρίνω.-    Εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς να μη βλέπης τί γίνεται γύρω σου. Πρέπει όμως να αποκτήσης διάκριση, ώστε να δίνης στους άλλους ελαφρυντικά και να τους δικαιολογής. Τότε θα τους βλέπης σε καλή κατάσταση.-    Γέροντα,…

Ο ΑΓΏΝΑΣ ΚΑΤΆ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΊΣΕΩΣ Αν στραφούμε στον εαυτό μας, δεν θα κατακρίνουμε -    Γέροντα, όταν βλέπω κάποια αταξία στο διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.-    Εσύ, να κοιτάς την ευταξία την δική σου και όχι τις αταξίες των άλλων. Να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους. Τί δουλειά έκανες σήμερα;-    Ξεσκόνιζα.-    Ξεσκόνιζες τους άλλους ή τον εαυτό σου;-    Δυστυχώς τους άλλους.-    Κοίταξε, θα αρχίσης να κάνης δουλειά στον εαυτό σου, όταν πάψης να ασχολήσαι με το τί κάνουν οι άλλοι γύρω σου. Αν ασχολήσαι με τον εαυτό σου και πάψης να ασχολήσαι με τους άλλους, θα…

Διαφθορά της αλήθειας του Θεού Πολλοί κάνουν τα αντίθετα από όσα πρέπει. Όσα γίνονται εναντίον του Θεού, τα παραβλέπουν. Όσα γίνονται κατά του εαυτού τους, τα εκδικούνται με μεγάλη μάλιστα οξύτητα. Οι άγιοι όμως δεν ενεργούσαν έτσι. Ήσαν φοβεροί τιμωροί των όσων γίνονταν εναντίον του Θεού, ενώ παρέβλεπαν τα όσα γίνονταν εναντίον τους. Ε.Π.Ε. 5,230 και ακολασία Ποιες είναι οι βλαβερές τους επιθυμίες; Όταν επιθυμούν έρωτες αισχρούς. Όταν θέλουν ν’ αρπάξουν τα πράγματα του άλλου. Όταν έχουν μανία για ακολασία. Όταν διψούν για μεθύσι. Όταν ακόμα και το σφάξιμο των άλλων επιθυμούν. Πολλοί εξ αιτίας τέτοιων ερώτων φορτώθηκαν τυραννία. Πραγματικά…