198. Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας, απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από το βδελυρό βάρος τους. Σκέψου, άνθρωπε, σε τι αθλία κατάστασι σε έφερε η αμαρτία και τι έκαμε για τη σωτηρία σου ο Κύριος σου Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Θυμήσου τη Σάρκωσί του, τη διδαχή του, τα θαύματά του, το Πάθος του, την ταφή του, την εκ νεκρών έγερσί του. Σκέψου τι αντίλυτρο προσέφερε για μας και τι απαιτεί από μας τώρα: να του προσφέρουμε ολόκληρο τον εαυτό μας, να ζούμε πλέον όχι για το εγώ μας, αλλά γι’ Αυτόν, κάνοντας τις εντολές του. Μακριά λοιπόν από κάθε τι που οδηγεί στην αμαρτία. Ας σταυρώσουμε τη σάρκα με τα πάθη και τις επιθυμίες της. Ας αποστρέψουμε τα μάτια από τα πλανερά θέλγητρα του κόσμου τούτου. Ας κερδίσουμε την ψυχή μας με την υπομονή. Ας αγαπάμε τον Θεό με όλο μας το είναι και το πλησίον μας σαν τον εαυτό μας.
199. Τι έκαμε ο Κύριος για μας, τα ασήμαντα, αχάριστα και βυθισμένα στο κακό πλάσματά του; Έγειρε τους ουρανούς και κατέβηκε, φόρεσε τον πηλό της σαρκός μας, πραγματοποίησε πλήθος θαύματα, έχυσε το αίμα του στον Σταυρό, «κατήλθεν εις Άδου», έδεσε τον Σατανά, έθραυσε τις πύλες του Άδου, ελευθέρωσε τους «πεπεδημένους» (δεσμίους), που βρίσκονταν εκεί, ύψωσε το γένος μας στον ουρανό. Ας ανταποκριθούμε λοιπόν στην κορυφαία του εντολή, αγαπώντας αλλήλους. Ας παύσουμε να τον προσβάλλουμε με την αντίστασι του εγώ μας, στο άγιο θέλημά του. Κύριε, βοήθησέ μας!
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 95)