Θεοποίησιςανθρώπων Δες τι παθαίνουν οι κόλακες, αλλά και τη στάσι των Αποστόλων. Εκείνον, που ολόκληρο έθνος τον κολάκευε, οι Απόστολοι τον περιφρονούσαν. Δεν είπε βέβαια, αλλά δέχτηκε τη φωνή «Είσαι φωνή Θεού κι όχι ανθρώπων». Αν ακούγοντας απλώς τα λόγια αυτά έπαθε όσα έπαθε, τι θα πάθαινε ο Χριστός, αν δεν ήταν πραγματικά ο Θεός; Διότι έλεγε: «Τα λόγια μου δεν είναι δικά μου λόγια». Και πολλά άλλα παράμοια. Ο Ηρώδης, αποδεχόμενος κολακεία θεοποιήσεως, τερμάτισε τη ζωή του με τρόπο αισχρό και ελεεινό.Ε.Π.Ε. 16α,114από παθιασμένους Πολλές φορές η Γραφή γνωρίζει να ονομάζη κάποιον θεό, όχι από την άξια αυτού, που…

Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για…

2,15. «απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ» Γιατί αυτές, στο νεκρό σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, δεν βρήκαν αμαρτία και φθορά [17], αλλά αναμαρτησία και παν-αγιότητα.  Και αυτό σημαίνει ότι: το ανθρώπινο σώμα, ο άνθρωπος, δεν είναι πλέον δούλος της αμαρτίας, και όταν δεν είναι δούλος της αμαρτίας, δεν είναι και δούλος του θανάτου και γι’ αυτό δεν μπορεί να βρεθεί στην δουλεία του θανάτου, δεν μπορεί να κρατηθεί στο βασίλειο του θανάτου [18]. Το καύχημα του θανάτου ήταν η ανθρώπινη αμαρτία, σε όλες τις εκδηλώσεις της. Η υπερηφάνεια του θανάτου ήταν η…

Εάν υπάρχει μια αλήθεια στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι ευαγγελικές αλήθειες, η αλήθεια αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Και ακόμη, εάν υπάρχει μια πραγματικότητα στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι καινοδιαθηκικές πραγματικότητες, η πραγματικότητα αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Μόνο στην ανάσταση του Χριστού εξηγούνται όλα τα θαύματά Του, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγια Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης. Μέχρι την ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε για την αιώνια ζωή, αλλά με την ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος όντως είναι η αιώνια ζωή. Μέχρι την ανάστασή…

Εδώ και εκείμε τι ασχολούμαστε;Ας θαυμάσουμε τα μέλλοντα, για να μη προσκολληθούμε στα παρόντα. Αν συνέχεια σκεπτώμαστε και ενδιατρίβουμε με τις έννοιες εκείνων και ασχολούμαστε με την αθανασία, με την ατέλειωτη ζωή, με τη χορεία των αγγέλων, με τη συμβίωσί μας με το Χριστό, με την απερίγραπτη εκείνη δόξα, με τη ζωή που είναι απαλλαγμένη από κάθε πόνο, τότε δεν θα πέσουμε σε αθυμία από τα λυπηρά της παρούσης ζωής.Ε.Π.Ε. 5,612εδώ σκιά, εκεί ακίνητα Όσα συμβαίνουν εδώ στη γη είναι σκιά. Τα εκεί, τα ουράνια, είναι αμετακίνητα και σταθερά και κανένας δεν μπορεί να τα πειράξη.Ε.Π.Ε. 10,116δεν πληρώνονται όλα εδώ…

«Δεν μπορώ εγώ να αμφισβητήσω την βασιλεία των ουρανών, όταν μου τηλεφωνεί ο άγιος Πορφύριος!»…Λίγο πριν το επίγειο τέλος της η Γερόντισσα Γαβριηλία είχε μια θαυμαστή εμπειρία. Λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για τον ουρανό, ο Άγιος Πορφύριος της τηλεφώνησε στην Λέρο, για να την αποχαιρετήσει, λίγο πριν τον Δεκέμβριο του 1991. Το περιστατικό διηγείται η Ν.Μ., αγαπημένο της παιδί και αυτόπτης μάρτυς: - Σας τηλεφωνώ για να σας αποχαιρετήσω. Φεύγω για τα Καυσοκαλύβια. Μίλησαν αρκετά. Κάποια στιγμή της είπε: - Αδελφή γιατί δεν κάθεστε; Εκείνη λάμποντας από χαρά κάθισε και έδωσαν ραντεβού πρώτα στην προσευχή και μετά στον ουρανό. Είπαν…

…Γι’ αυτό και ο Απόστολος, που έχει την σοφία του Θεού, ευαγγελίζεται στους χριστιανούς: 2,6. «Ως ουν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε» Να μη αλλάζετε τίποτε στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ούτε να προσθέτετε τίποτε σ’ Αυτό. Γιατί Αυτός είναι ο ίδιος πάντοτε. Αυτός είναι και θεϊκά και ανθρώπινα παν-τέλειος. Εμείς οι Απόστολοι, τέτοιον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Θεάνθρωπο, διδάξαμε και παραδώσαμε σε σας. Και εσείς έτσι ακριβώς τον «δεχθήκατε». Να ζήτε, λοιπόν, «εν Αυτώ», να ζήτε «εν τω Θεανθρώπω». Να μη ζήτε για τον εαυτό σας, για τον άνθρωπο, να μη ζήτε «κατά άνθρωπον»,…