Θεοποίησις
ανθρώπων
Δες τι παθαίνουν οι κόλακες, αλλά και τη στάσι των Αποστόλων. Εκείνον, που ολόκληρο έθνος τον κολάκευε, οι Απόστολοι τον περιφρονούσαν. Δεν είπε βέβαια, αλλά δέχτηκε τη φωνή «Είσαι φωνή Θεού κι όχι ανθρώπων». Αν ακούγοντας απλώς τα λόγια αυτά έπαθε όσα έπαθε, τι θα πάθαινε ο Χριστός, αν δεν ήταν πραγματικά ο Θεός; Διότι έλεγε: «Τα λόγια μου δεν είναι δικά μου λόγια». Και πολλά άλλα παράμοια. Ο Ηρώδης, αποδεχόμενος κολακεία θεοποιήσεως, τερμάτισε τη ζωή του με τρόπο αισχρό και ελεεινό.
Ε.Π.Ε. 16α,114
από παθιασμένους
Πολλές φορές η Γραφή γνωρίζει να ονομάζη κάποιον θεό, όχι από την άξια αυτού, που του δίνει αυτό το όνομα, αλλά λόγω της αδυναμίας εκείνων, που υποτάσσονται σε αυτόν, όπως όταν αποκαλή το μαμωνά, κύριο, και την κοιλία, θεό. Αυτό δεν σημαίνει, ότι η κοιλιά είναι θεός, ούτε ότι ο μαμωνάς είναι κύριος, αλλά για εκείνους μόνο, που υποκλίνονται σ’ αυτά.
Ε.Π.Ε. 19,238
και στους ειδωλολάτρες
Επειδή ο θάνατος φανερώνει τη θνητή φύσι του ανθρώπου, ο διάβολος προβάλλει άλλο δρόμο (για τη θεοποίησι ανθρώπων)· την αθανασία της ψυχής. Μ’ αυτήν ανακατεύει την υπερβολική κολακεία και πολλούς τους εκτρέπει σε ασέβεια. Και βέβαια, όταν εμείς οι χριστιανοί μιλάμε για την αθανασία της ψυχής, όπως πρέπει, κοντράρει το λόγο. Όταν όμως εκείνος θέλει πάνω σ’ αυτήν να στεριώση τους ψεύτικους θεούς του, τότε με πολλή μαεστρία στηρίζει την αθανασία.
Ε.Π.Ε. 20,48
της κοιλιάς, του υλισμού
Να πλουτίσουμε, σε όλα στη γη! Αυτοί είναι, που λέει ο Παύλος, ότι έχουν θεό την κοιλιά. Διότι αυτοί, που δεν σκέπτονται καθόλου πνευματικά, αλλ’ είναι προσκολλημένοι εδώ, και φρονούν υλιστικά, προφανώς την κοιλιά έχουν για θεό.
Ε.Π.Ε. 22,10
Θεόπλουτος
ο Αβραάμ
Ο Αβραάμ είχε άδικο πλούτο; Επίσης ο Ιώβ, ο άμεμπτος, που απείχε από κάθε πονηρό, είχε άδικο πλούτο; Ο πλούτος εκείνων δεν ήταν χρυσάφι και ασήμι, ούτε οικοδομήματα, αλλά ζώα. Άλλωστε η πηγή του πλούτου τους ήταν ο Θεός. Ήσαν θεόπλουτοι.
Ε.Π.Ε. 23,322
Θεόπνευστος
ο λόγος των αποστόλων
Ένας αγράμματος και αμαθής (όπως ο ψαράς της Γαλιλαίας) λέει πράγματα, που κανένας στη γη δεν επινόησε ποτέ, και όχι μόνο λέει καταπληκτικά πράγματα, αλλά και πείθει τους ανθρώπους (και το πρώτο μόνο αν συνέβαινε, πάλι θα επρόκειτο για μεγάλο θαύμα). Και ακόμα περισσότερο· προσφέρει μεγαλύτερη απόδειξι για το ότι μιλάει θεόπνευστα λόγια, το γεγονός ότι πείθει όσους τον ακούν δια μέσου των αιώνων. Ποιος, λοιπόν, δεν θαυμάζει τη δύναμι, που κρύβεται μέσα σ’ αυτόν (το μαθητή του Χριστού); Το φαινόμενο των αποστόλων αποτελεί μέγιστο τεκμήριο, ότι τίποτε δικά τους δεν επιβάλλουν.
Ε.Π.Ε. 12,444-446
Θεός
στη φύσι Του η αγάπη
Ιδιότητα της φωτιάς είναι να θερμαίνη· του ήλιου να φωτίζη. Του Θεού ιδιότητα είναι ν’ αγαπά και να ευεργετή, και ακόμα περισσότερο.
Ε.Π.Ε. 6,152
αυτόπλουτος
Ο Ίδιος είναι αυτόπλουτος και δεν έχει κανενός την ανάγκη.
Ε.Π.Ε. 18,176

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 369-371)