ΚΕΦΑΛΑΙΟ 93. Η οδός της αρετής, για εκείνους που αρχίζουν ν’ αγαπούν την ευσέβεια, φαίνεται πολύ τραχεία και θλιβερή, όχι γιατί εκείνη τάχα είναι τέτοια, αλλά γιατί η ανθρώπινη φύση ευθύς αμέσως από τη μητρική κοιλιά συναναστρέφεται άφθονα με τις ηδονές. Σ’ εκείνους όμως που μπορούν να ξεπεράσουν τη μέση της γίνεται όλη ευχάριστη και άνετη. Γιατί η φαύλη συνήθεια, όταν υποταχθεί στην καλή με την ενέργεια του αγαθού, χάνεται μαζί με τη μνήμη των αλόγιστων ηδονών. Από τότε λοιπόν ευχαρίστως η ψυχή περνά όλα τα μονοπάτια των αρετών. Γι’ αυτό ο Κύριος, εισάγοντάς μας στην οδό της σωτηρίας, λέγει, «πόσο…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42. Η εγκράτεια είναι κοινό επώνυμο όλων των αρετών. Πρέπει λοιπόν ο εγκρατευόμενος να εγκρατεύεται σ' όλα. Γιατί, όπως το σύνολο του ανθρώπου καταντά άμορφο όταν του αφαιρεθεί οποιοδήποτε απ’ τα λεπτότατα μέλη, ακόμη κι αν αυτό που λείπει από το σχήμα είναι πολύ μικρό, έτσι και αυτός που παραμελεί μία αρετή αφανίζει, σε σημείο αφάνταστο, όλη την ευπρέπεια της εγκράτειας. Δεν πρέπει λοιπόν να καλλιεργούμε μόνο τις σωματικές αρετές, αλλά και εκείνες που μπορούν να καθαρίζουν τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Γιατί ποιό θα είναι το όφελος γι' αυτόν που διατήρησε το σώμα παρθένο, εάν έχει μοιχευθεί στην ψυχή από…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41.  Ανάμεσα σ’ όλες τις εισαγωγικές αρετές αναγνωρίζεται ότι η υπακοή είναι το πρώτο καλό, γιατί εξαφανίζει την υπεροψία και γεννά μέσα μας την ταπεινοφροσύνη. Γι’ αυτό γίνεται θύρα στην αγάπη του Θεού γι’ αυτούς που τη δέχονται ευχάριστα. Αυτήν παραβίασε ο Αδάμ και γκρεμίστηκε στο βυθό του Ταρτάρου. Aυτήν αγάπησε ο Κύριος, σύμφωνα με το σχέδιο της οικονομίας, μέχρι σταυρού και θανάτου, και υπάκουσε στον Πατέρα του, και μάλιστα ενώ δεν ήταν σε τίποτα κατώτερος του μεγαλείου του, για να επαναφέρει στη μακάρια και αιώνια ζωή εκείνους που έζησαν με υπακοή, αφού με την υπακοή του εξαφανίσει την κατηγορία για την ανθρώπινη…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20  Πίστη άεργη και έργο άπιστο θα αποδοκιμασθούν κατά τον ίδιο τρόπο•γιατί πρέπει ο πιστός να προσφέρει στον Κύριο πίστη που επιδεικνύει τα έργα της. Γιατί ούτε του πατέρα μας του Αβραάμ η πίστη δεν θα λογαριαζόταν για τη δικαίωσή του, εάν δεν πρόσφερε το παιδί του σαν καρπό της. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22 Ο βυθός της πίστεως όταν εξερευνάται, ταράσσεται• όταν όμως θεωρείται με απλή διάθεση, γαληνεύει. Γιατί το βάθος της πίστεως που είναι σαν το νερό της λησμονιάς των κακών δεν ανέχεται να θεωρείται από περίεργους λογισμούς. Ας εμπλέουμε λοιπόν στα ύδατά της με απλότητα σκέψεως για να φθάσουμε…

Το κακό ούτε οντολογική υπόσταση έχει, ούτε βέβαια είναι κανείς κακός από τη φύση του, γιατί τίποτε κακό δεν έκαμε ο Θεός. Όταν όμως κάποιος κατά την επιθυμία της καρδιάς του δίνει μορφή σ’ αυτό που δεν υπάρχει ουσιαστικά, τότε αρχίζει ακριβώς να είναι αυτό που θα ήθελε εκείνος που το κάνει. Πρέπει λοιπόν με την επιμέλεια της μνήμης του Θεού πάντοτε να αμελούμε την έξη του κακού, γιατί είναι δυνατώτερη η φύση του καλού από την έξη του κακού, επειδή το πρώτο βέβαια υπάρχει, ενώ το άλλο δεν υπάρχει, παρά μόνο στην πράξη. (ΕΠΕ,Φιλοκαλία,τόμος 9, έργα Διαδόχου Φωτικής,σελ. 115)

Τις προάλλες βλέποντας ειδήσεις άκουσα για μια ακόμη φορά, δυστυχώς, ότι ένας ακόμη αθλητής αμείφθηκε με ένα ιλιγγιώδες ποσό για την απόδοση του! Μου φαίνεται εξωφρενικό νε κερδίζει μια τενίστρια έναν αγώνα και να παίρνει έπαθλο τρία εκατομμύρια δολάρια, την ίδια ώρα που άλλοι άνθρωποι υποφέρουν μέσα στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Αυτή η άνιση κατανομή του πλούτου είναι τουλάχιστον εξοργιστική, σίγουρα αντίθεη, αντιχριστιανική! Και δεν ευθύνεται μόνο αυτός που τα δίνει αλλά και αυτός που τα παίρνει! Ο καπιταλισμός εξαφάνισε από το κάδρο το σεβασμό στην ανθρώπινη αξία, οντότητα, προσωπικότητα. Τώρα μόνο οι οικονομικές αξίες έχουν σημασία. Οι αθλητές…

Όταν ο Ιησούς μια μέρα βρισκόταν στο Ναό των Ιεροσολύμων για να διδάξει είδε μια φτωχή χήρα να ρίχνει στο θησαυροφυλάκιο του Ναού δύο λεπτά. Τη θαύμασε και γι’αυτό κάλεσε τους μαθητές του και τους είπε πως αυτή έριξε περισσότερα από όλους αυτούς που ρίχνουν στο θησαυροφυλάκιο γιατί αυτή έριξε από το υστέρημα της ενώ οι άλλοι από το περίσσευμα τους.[ Κατά Μάρκον ιβ’42-44]Όταν ο πλούσιος νέος ρώτησε το Χριστό τί αγαθό και καλό να κάνει για να έχει ζωή αιώνια Εκείνος του είπε να φυλάσσει τις εντολές Του, να πουλήσει τα υπάρχοντα του, να τα μοιράσει στους φτωχούς και…

… Τα έργα λοιπόν της αρετής του (ενός κοιμηθέντος μοναχού) ήταν πολλά. Επίπονη εγκράτεια, νήψη αγρυπνίας, ποταμοί δακρύων, αναπτέρωση της προσευχής, καταπίεση του εαυτού του στο να κοιμάται καταγής, ευτέλεια ενδυμάτων, χειρωνακτική εργασία, πυκνές γονυκλισίες, μελέτη του θανάτου, έντονη ψαλμωδία, καρτερική στάση. Αλλά κανένα από αυτά στον υποτακτικό δεν ήταν τόσο δυνατό, όσο το αγώνισμα της εξομολόγησης και το ότι όλα τα έκανε με υπακοή, πράγματα με τα οποία η ψυχή φωτίζεται και νεκρώνεται το σαρκικό θέλημα, και γίνεται ολοκληρωτική εγκατάσταση του πνευματικά γεννημένου μέσα σε εκείνον που τον γέννησε. Γιατί, οποίος δεν προτιμά αυτά από τα αλλά, γίνεται εύθραυστος…

Επιστολή 275.-ΣΤΟΝ ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟ ΙΕΡΑΚΑ. Για τον λόγο και τον βίο.Βίος χωρίς λόγος ωφελεί, ως από τη φύση του, περισσότερο, παρά ο λόγος χωρίς βίο. Γιατί ο πρώτος, και όταν σιωπά, ωφελεί, ενώ ο άλλος, και όταν φωνάζει, ενοχλεί. Εάν όμως ο λόγος και ο βίος συμπέσουν, αποτελούν κόσμημα όλης της ενάρετης ζωής. (ΕΠΕ έργα Ισιδώρου τόμος 2,391)Επιστολή 73.-ΣΤΟΝ ΠΑΛΛΑΔΙΟ.Ότι η πίστη, χωρίς τα έργα, δεν σώζει τον άνθρωπο.Κινδυνεύεις (πώς αλήθεια να σε προσφωνήσω, για να σε ονομάσω όπως σου αξίζει), να αγνοείς, αυτά που είναι ολοφάνερα ακόμα και στα μικρά παιδιά. Να μη νομίζεις λοιπόν, ότι η πίστη (εάν βέβαια…

Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να πάω στο Άγιο Όρος ούτε να μιλήσω με άγιους Γέροντες που πολύς κόσμος αναζητά! Να πω την αλήθεια όμως δε μου λείπει και τόσο, όσο κι αν θαυμάζω το ασκητικό τους φρόνημα, τα θεόπνευστα λόγια τους και την αγάπη τους για το Χριστό μας! Μ’αξίωσε ο Κύριος να ζω πνευματικά σε μια ενορία με πολλούς αδελφούς, που για μένα είναι άγιοι. Μικροί ή μεγάλοι ο Κύριος το ξέρει! Όλοι μας, απ’το Δεσπότη μας και τους Γέροντες μέχρι και τον ‘τελευταίο’ πιστό, ανήκουμε στο ίδιο σώμα, στο Σώμα του Χριστού! Αν σε κάποιον του έχει δοθεί…