490-     Ο Θεός θα κατηγορήση πολλούς χριστιανούς για τη μελαγχολία τους, λέγει ο σεβασμιώτατος  Γκύ, γιατί αυτή η μελαγχολία δίνει μια ψεύτικη ιδέα για την θρησκεία.             Ο Βολταίρος συγκεφαλαίωνε το πρόγραμμά του μ’ αυτά τα λόγια: «Αν θέλουμε να σκοτώσουμε τη θρησκεία, ας φροντίσουμε να την παρουσιάσουμε σα μια κουκουβάγια».             Κι ο Νίτσε βεβαίωνε μιλώντας για τους χριστιανούς: «Θα πρεπε να μου τραγουδούν καλύτερα τραγούδια, για να μάθω να πιστεύω στο Σωτήρα των. Θα πρεπε οι μαθηταί του να χουν ένα ύφος περισσσότερο «σωσμένο». 498-     ΣΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΦΛΥΑΡΟΥΝΤΑ. Αντί να κάθεσαι και να μου λες τα ίδια και τα ίδια,…

Προχτές, λόγω της υπογλυκαιμίας μου και της λαιμαργίας μου κατέβηκα σε έναν καινούριο φούρνο που άνοιξε στη γειτονιά να πάρω ένα γλυκό νηστήσιμο. Απογοητεύτηκα όμως γιατί διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε τίποτα νηστήσιμο ακόμα. Η πωλήτρια, πολύ ευγενική, μου είπε… ‘ μη στενοχωριέστε, κάτι θα φέρουμε’. Είπα … ‘δε στενοχωριέμαι, έχω ένα γλυκό μυστικό’! Βγάζω από το πορτοφόλι μου μια εικονίτσα της Ανάστασης του Χριστού και της τη δίνω. Της λέω ‘ Αυτός είναι πιο γλυκός από όλους! Και τρώγεται όλες τις μέρες του χρόνου!’ Η πωλήτρια χαμογέλασε και δέχθηκε με χαρά την εικονίτσα! Και έτσι μου πέρασε και η υπογλυκαιμία…

Ερώτηση.  Όταν μιλώ σε κάποιον για τον βίο των πατέρων και για τις απαντήσεις αυτών, μεγαλοφρονεί η καρδιά μου. Πες μου λοιπόν, πώς θα μιλήσω με ταπεινοφροσύνη; και σε ποιόν πρέπει να τα λέγω αυτά, και με ποιό σκοπό;Απόκριση: Όταν μιλάς για τον βίο των πατέρων και για τις απαντήσεις αυτών, οφείλεις να κατακρίνεις τον εαυτό σου λέγοντας: Αλλοίμονο σε μένα, πώς αναφέρω τις αρετές των πατέρων και τίποτε δεν απόκτησα από αυτές, ούτε έφθασα σε προκοπή. Και κάθομαι και διηγούμαι σε άλλους για να ωφεληθούν, μήπως κάποτε πραγματοποιηθεί σε μένα εκείνο που λέχθηκε από τον Απόστολο "εσύ που διδάσκεις άλλον,…

378-     ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ.  Εδώ το κλίμα είναι πολύ ανθυγιεινό και δεν μπορεί κανείς να μείνη για πολύ καιρό, έλεγε ένας ιθαγενής σε ένα ιεραπόστολο. Έπειτα από δυο χρόνια θ’ αναγκασθήτε να επιστρέψετε στη Γαλλία.            -Κύριε, του απάντησε ο ιεραπόστολος, δεν ερχόμαστε εδώ για να καλοπεράσουμε κι έπειτα να επιστρέψουμε στην Πατρίδα μας, αλλά για να εργασθούμε και να πεθάνουμε.382-     ΤΟ ΘΥΜΑ. Όταν τον Ιούλιο του 1914 οι Γερμανοί κατέλαβαν το Βέλγιο, κατά την είσοδό των στο χωριό Πυζαί, κάποιος από ένα παράθυρο πυροβόλησε κατά του αξιωματικού που προπορευόταν και τον εφόνευσε.            Τότε οι Γερμανοί περικύκλωσαν το χωριό και συγκέντρωσαν όλους…

127-     ΕΠΙΘΥΜΙΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥ. «Θα ήθελα να φθάσω μέχρι τα πέρατα της γης, για να σώσω μια ψυχή…Όταν σκέπτωμαι χίλια χρόνια, χίλιες χιλιάδες χρόνια, τόσα εκατομμύρια χρόνια, όσα είναι τα φύλλα των δένδρων, οι κόκκοι της άμμου όλων των θαλασσών, βρίσκομαι ακόμη μακρυά από τη λέξι: αιωνιότης!            Αιωνιότης που με θαμπώνεις! Και στις Ινδίες να πρέπει να φθάσω για να κερδίσω μια ψυχή στο Χριστό, θα έφευγα αμέσως, κι ας έβρισκα εκεί το μαρτύριο!»132-     ΔΟΚΙΜΗ. Ένα παιδί συζητούσε με τους φίλους του για τις τιμωρίες της κολάσεως, και ένας απ’ αυτούς συμπέρανε: «το παν είναι να μην πάμε στην Κόλασι, αν…

Επιστολή 275.-ΣΤΟΝ ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟ ΙΕΡΑΚΑ. Για τον λόγο και τον βίο.Βίος χωρίς λόγος ωφελεί, ως από τη φύση του, περισσότερο, παρά ο λόγος χωρίς βίο. Γιατί ο πρώτος, και όταν σιωπά, ωφελεί, ενώ ο άλλος, και όταν φωνάζει, ενοχλεί. Εάν όμως ο λόγος και ο βίος συμπέσουν, αποτελούν κόσμημα όλης της ενάρετης ζωής. (ΕΠΕ έργα Ισιδώρου τόμος 2,391)Επιστολή 73.-ΣΤΟΝ ΠΑΛΛΑΔΙΟ.Ότι η πίστη, χωρίς τα έργα, δεν σώζει τον άνθρωπο.Κινδυνεύεις (πώς αλήθεια να σε προσφωνήσω, για να σε ονομάσω όπως σου αξίζει), να αγνοείς, αυτά που είναι ολοφάνερα ακόμα και στα μικρά παιδιά. Να μη νομίζεις λοιπόν, ότι η πίστη (εάν βέβαια…

Επιστολή 235.- ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΕΡΜΙΝΟ. Ότι, μαζί με τον ορθό τρόπο ζωής του ιερέα, απαραίτητη είναι και η δύναμη τού λόγου.Όπως ένα καρποφόρο δένδρο, όταν έχει ωραίο φύλλωμα και είναι γεμάτο καρπό, και τον γεωργό τον χαροποιεί, και αυτούς που το βλέπουν τους ευχαριστεί, και εκείνους που περνούν από τον δρόμο τους αναπαύει, έτσι και αυτός που τοποθετήθηκε στη διδασκαλική έδρα, όταν κοσμείται με την αρετή και αστράφτει με τον λόγο, και τον Θεό ευφραίνει, και τους ανθρώπους ωφελεί. Εάν όμως στερείται και τα δύο αυτά, δεν ωφελεί πολύ τους μαθητές του. Γιατί χρειάζεται βέβαια η ορθή ζωή για αυτούς…

Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: “ὡς μὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶς ἐφυσιώθησάν τινες·” ( Α’Κορ.4 , 18). Για ποιο λόγο υπερηφανεύτηκαν; Ο θείος απόστολος απουσίαζε πολύ καιρό και μεταξύ των χριστιανών της Κορίνθου έγινε αυτό που συνήθως γίνεται όταν το ποίμνιο μένει χωρίς καλό ποιμένα, όταν αφήνεται στην τύχη του.Βρέθηκαν στο ποίμνιο του Χριστού άτομα που είχαν ξεχάσει την ταπείνωση, την πραότητα και την αγάπη, είχαν ξεχάσει όλα όσα δίδασκε ο Ποιμήν ο Καλός, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και άρχισαν να ακολουθούν τη δική τους λογική. Βρέθηκαν μεταξύ των Κορινθίων άνθρωποι που άρχισαν να κατηγορούν τον απόστολο…

     Τι ειρωνία! Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός και ο άνθρωπος αγνοώντας αυτό το κάλεσμα, οδηγήθηκε στην αποπροσωποποίηση του ανθρώπου! Σε μια εποχή που φαίνεται να έχουν αξία και σημασία το κέρδος, το γρήγορο χρήμα, η δόξα και η εξουσία, ο άνθρωπος απλώς καθίσταται ή το μέσο ή το εμπόδιο για την εξυπηρέτηση του ιδίου οφέλους! Έχει απολεσθεί ο σεβασμός και η αγάπη προς το πρόσωπο, την ψυχή το ‘είναι’ του ανθρώπου! Για τις οικονομικές πολιτικές, οι άνθρωποι είναι απλά νούμερα! Για φαντάσου! Νούμερα οι άνθρωποι! Ο Θεός αποθέωσε τον άνθρωπο με τη Σταυρανάστασή…

Με αξίωσε ο Θεός να τον υπηρετήσω στο άγιο έργο Του, την κατήχηση. Χρόνια τώρα, στην ενορία του Αγίου Χαραλάμπους, τα παιδιά έρχονταν ανελλιπώς, κάθε Σάββατο πρωί στο ενοριακό κέντρο, όπου εκεί «ξεδιψούσαμε» ακούγοντας τον Άγιο λόγο του Θεού. Ανάμεσα στα 30 περίπου παιδιά που μαζεύονταν ήταν και η Γρηγορία, μαθήτρια πέμπτης δημοτικού. Ήσυχο παιδί. Ποτέ δεν έλεγε κάτι, όταν τη ρωτούσες. Έδινε την εντύπωση ότι ίσως δεν συμμετείχε. Με είχε προβληματίσει. Αργότερα, χρειάστηκε να διακονήσω σε άλλη ενορία. Κράτησα όμως την επικοινωνία με τα παιδιά του κατηχητικού σχολείου του Αγίου Χαραλάμπους. Με τη Γρηγορία δεν στάθηκε αυτό δυνατό. Έδειξε…