Κήρυγμα. Ένας Αμερικανός πολυεκατομμυριούχος, ο Gould επήγαινε και ήκουε τον διάσημον ιεροκήρυκα D. L. Moody. Κάποιος άλλος συνάδελφός του εις τα πλούτη, του λέγει: «Πηγαίνεις και ακούεις το Moody;!! Δεν πιστεύεις, βέβαια, εις την Θεολογίαν του!!». «Όχι, απαντά ο Gould αλλ’ αυτός (ο Moody) πιστεύει».Ευχαριστείτο ο εκατομμυριούχος αυτός να ακούη ένα τόσο πιστόν ιεροκήρυκα, ο οποίος μπορούσε να λέγη πράγματι: «Επίστευα δι’ ο και ελάλησα». (Ψαλμ. ριστ' 10).(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο772) Τα συγχαρητήρια του διαβόλουΜια μέρα, που ο διάσημος Γάλλος ιεροκήρυξ Ιωάννης Βαπτιστής Μασσιγιόν είχε κάνει ένα θαυμάσιο κήρυγμα (όπως πάντα, άλλωστε), ένας άλλος κληρικός…

Επιστολή 31- ΣΤΟΝ ΣΟΦΙΣΤΗ ΑΣΚΛΗΠΙΟ. Αξιάκουστη αντίθεση προς Έλληνα, για την ανάσταση του Σωτήρα.Γνώρισα κάποτε έναν ειδωλολάτρη με φοβερή ικανότητα στο λόγο, που είχε πολύ μεγάλη φήμη για τη δύναμη αυτή του λόγου του μεταξύ των πολλών, τον οποίο αποστόμωσα με λίγα λόγια. Όταν δηλαδή εκείνος πρόβαλε τα πάθη και τον σταυρό, προκαλώντας πλατειά γέλια, του απάντησα εγώ με ηρεμία: “Από που μπορείς να αποδείξεις ότι σταυρώθηκε;” Καθώς λοιπόν όλοι οι ακροατές εξεπλάγησαν και σκέφτονταν, τι άραγε ήθελα να επιτύχω λέγοντάς το αυτό, εκείνος απάντησε, σίγουρος ότι θα κερδίσει τη νίκη χωρίς κόπο, “Είναι γραμμένο στα Ευαγγέλια”. Σ’ αυτόν αμέσως ανταπάντησα:…

Επιστολή 81 στον λογοθέτη Παντολέοντα.  "... Καθόσον είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η πίστη. Γιατί λέγει να μιλάς και να μη σωπαίνεις και• «Εάν υποχωρεί, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν» και• «Εάν αυτοί σιωπήσουν, θα φωνάξουν δυνατά οι πέτρες». Ώστε, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε. Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από πού; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο, ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό. Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος; Η αναίσθητη…

Μερικοί απεχθάνεσθε και ξαφνιάζεσθε και ίσως απογοητεύεσθε, επειδή κυριαρχεί η αισχρότητα, ή η έχθρα, ή η βλασφημία, ή ο φθόνος, ή η μεταβολή στη ζωή, ή κάτι από αυτά. Εγώ αισθάνομαι το αντίθετο και απορώ μ’ αυτούς. Γιατί πες μου, αδελφέ, έτσι χωρίς κόπο και χωρίς ταλαιπωρία και χωρίς πόλεμο και χωρίς νίκη θέλεις να λάβεις τα στεφάνια σου; Θα πεις βέβαια, έχω τόσα και τόσα χρόνια και εξομολογήθηκα πολλά αμαρτήματά μου και πολλές φορές, και παρουσίασα αυτό και αυτό το έργο, και προσευχήθηκα με δάκρυα και στεναγμούς όχι λίγους, και είχα και αδελφούς που μου παραστάθηκαν στην ασθένειά μου.…

Ο πίνακας και το σπίτι.Ένας πλούσιος παράγγειλε στο Λεονάρντο ντα Βίντσι κάποιον πίνακα. Αφού του έδωσε την παραγγελία, τον κάλεσε κατόπιν στο σπίτι του για να του δείξη το δωμάτιο όπου θα κρεμούσε το κάδρο.— Βλέποντας το περιβάλλον εκεί μέσα, του είπε, θα κανονίσετε τί χρώματα θα βάλετε στον πίνακα, ώστε να είναι ταιριαστός σ' αυτό.Κι ο Λεονάρτο ντα Βίντσι του αποκρίθηκε:— Κατάλαβα... Αλλά μάλλον κάτι άλλο πρέπει να γίνη. Άφησέ με να φτιάξω τον πίνακα και κατόπιν χτίσε γύρω του εσύ ένα σπίτι που να του ταιριάζη.Πόσοι και πόσοι, αλλοίμονο, δεν έχουν το χριστιανισμό σαν στόλισμα προσαρμοσμένο στη ζωή…

Ο Ιησούς έδωσε μια ελπιδοφόρο απάντησι στο απογοητευτικό ερώτημα του αδύνατου ανθρώπου: “και τις δύναται σωθήναι;” Ο απαιτητικός λόγος του Ιησού οδηγεί τον κάθε αδύνατο και αμαρτωλό άνθρωπο σε φοβερή αμηχανία. Όσο κι αν “το φορτίον του είναι ελαφρόν” εν τούτοις η αδυναμία του ανθρώπου είναι τόσο εύθραυστη, ώστε να λυγίζη και να συνθλίβεται κάτω άπο οποιοδήποτε φορτίο. Το συμπέρασμα της ελεύσεως του Ιησού στην ανθρωπότητα θα ήταν η συνειδητοποιήση της καταδίκης της και το άδυνατο της σωτηρίας μας.Όχι όμως. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να καταδικάση τον άνθρωπο στην απογοήτευσι και την απόγνωσι. Ακριβώς το αντίθετο. Ήλθε για να…

Οι τολμηροί. Αλλ’ όχι. Μέσα από τα σκοτάδια της γενικής εγκαταλείψεως (την ώρα της Σταύρωσης), χαράζει μια αχτίδα και μια ελπίδα λάμπει.Είναι η απόφασις ενός ευσχήμονος βουλευτού, που στα στήθη του αντηχεί αδυσώπητη η φωνή του καθήκοντος. Και «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού».Γνωρίζει καλά τις συνέπειες του διαβήματός του. Ξέρει, πως ο λυσσών όχλος είναι έτοιμος να του απαγγείλη δεινή κατηγορία και να κραυγάση «και συ εκ των μαθητών ει του ανθρώπου τούτου».Ένα θεόρατο φράγμα δυσκολιών, φόβων, κινδύνων, συνεπειών υψώνεται μπροστά του. Αλλ’ η φωνή του καθήκοντος, που βοά στα στήθη του, είναι χείμαρρος ορμητικός, που…

Κάποιος από εσάς μου υπέβαλε πρόσφατα πολλές ερωτήσεις, στις οποίες δεν είμαι σε θέση να απαντήσω, διότι δεν περιπατούμε «διά είδους», αλλά «διά πίστεως» στη θεότητα του Χριστού(1).Στη Γαλλία, κάποιο μικρό παιδί, που αργότερα έγινε ιερέας, με ρώτησε: «Και γιατί αυτό είναι έτσι;». Μη γνωρίζοντας τί να απαντήσω είπα σοβαρά: «Διότι!». Και το παιδάκι έμεινε ικανοποιημένο με την απάντηση. Συχνά και εμείς συναντούμε την πολυπλοκότητα αυτή, όντας ήδη αντιμέτωποι με κάποιο τετελεσμένο γεγονός, ορατό και ψηλαφητό. Και αν κάποιος μας ρωτήσει: «Γιατί αυτό είναι έτσι;», τότε δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε απάντηση, διότι βρισκόμαστε πάντοτε μπροστά σε θαύμα, μπροστά…

Η άξια της νηστείας. Ο Μ. Ναπολέων σε συμπόσιο που έκαμε, εκάλεσε και την κυρία Μοντεσκέ. Αλλ’ η κυρία αυτή αν και καθόταν δίπλα στον Αυτοκράτορα, όμως δεν έτρωγε. Οι ομοτράπεζοι το εθεώρησαν αυτό ως προσβολή και αγωνιούσαν για το τι θα κάμη ο Αυτοκράτωρ.Ο Ναπολέων ερώτησε: — «Γιατί δεν τρώτε κυρία μου;»— «Διότι είναι Παρασκευή και νηστεύω», απάντησε η κυρία Μοντεσκιέ.Την επομένη ο Ναπολέων την εκάλεσε στα ανάκτορα και της ανέθεσε την διαπαιδαγώγηση του διαδόχου. Είχε εκτιμήσει την σταθερότητα του χαρακτήρος της.(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο148)

Ο Θεός μιλά στην καρδιά του ανθρώπου. Σε σχέση με όσα είπα, ο π. Ρ. μου διηγήθηκε ένα επεισόδιο από τη διακονία του ως πνευματικού. Βρισκόταν στο Birmingham, στο σπίτι κάποιας οικογένειας από την Κύπρο. Ένα κοριτσάκι 6 ή 7 ετών τον πλησιάζει και του λέει: «Έχω κάποιες δυσκολίες με τον πατέρα μου. Όταν πάμε στην εκκλησία, μας λέει ότι πρέπει να νηστεύουμε. Λέει να μην τρώω πατατάκια, αλλά μπορώ να τρώω ψωμί. Εγώ όμως δεν θέλω να φάω ψωμί αλλά πατατάκια». Ο π. Ρ. της είπε τότε: «Αντί να μαλώνεις με τον πατέρα σου, πήγαινε στο δωμάτιό σου και προσευχήσου…