Καγώ αναπαύσω υμάς - Ματθαίου ια' 28.  Ο Ιησούς διακηρύττει, ότι είναι “πράος και ταπεινός τη καρδία”, υπόσχεται ν’ αναπαύση και ξεκουράση όσους θα τον πιστεύσουν. Πώς γίνεται αυτό;Ο άνθρωπος ο κουρασμένος ξεκουράζεται σ’ ένα μαλακό και αναπαυτικό κρεββάτι, σ’ ένα ωραίο και άνετο περιβάλλον, σε μια ειρηνική και γαλήνια ατμόσφαιρα. Εκεί λησμονεί τον κόπο του, την ταλαιπωρία του. Τα ξεχνά όλα. Αναγεννιέται. Ξεκουράζεται ψυχικά και σωματικά.Ο Ιησούς ξεκουράζει κυρίως ψυχικά τον άνθρωπο. Εκτονώνει τον εσωτερικό του κόσμο. Λυτρώνει τον άνθρωπο από την αμαρτία και του προσφέρει την αλήθεια και την πνευματική ελευθερία. Έτσι ο Ιησούς και η αγάπη του…

Κάθε σκέψη, αρνητική ή θετική -ακόμη και όταν είμαστε μόνοι στο κελί μας-, είναι ενέργεια και δύναμη που αντανακλάται στη ζωή όλου του μοναστηριού. Όταν ο λογισμός είναι θετικός, όταν είναι θερμή η προσευχή του ενός για τον άλλο και του καθενός για όλους και όλων για τον καθένα, τότε ενισχύονται τα τείχη της Μονής. Αλλά και αντιθέτως, όταν οι λογισμοί μας παίρνουν αρνητική πορεία και αντί να αγαπάμε κατακρίνουμε τον αδελφό μας, τότε προκαλούνται ρωγμές στα τείχη της Μονής και όλα γκρεμίζονται.Έτσι προσευχόμαστε «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς», δηλαδή να μην έχουμε ούτε έναν αμαρτωλό…

Ο ηγούμενος Μισαήλ είχε προαναγγείλει τον θάνατό του σε πολλά πρόσωπα, καθώς και πολλά άλλα γεγονότα που κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει, πράγμα που έδινε την εντύπωση ότι ο Θεός άκουγε και συνέπραττε με τον λόγο του. Ο τρόπος με τον οποίο ενεργούσε ο Θεός δια του ηγουμένου Μισαήλ είχε συνέπειες που μπορεί να φαίνονταν απίστευτες. Να μια περίπτωση που μπορεί να μας καταπλήξει βαθιά. Ο ηγούμενος πήγε από τη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος στη Σκήτη του Παλαιού Ρωσικού1, για να συναντήσει τον εκεί προεστώτα. Ο δεύτερος στη σειρά, γιατί ο πρώτος ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, τον συνάντησε και…

Έχουμε ήδη τόσες πολλές μαρτυρίες για την πέραν του τάφου ζωή.  Και με τον Σιλουανό υπήρξαν πολλές εμφανείς μαρτυρίες ότι μας βλέπει και ακούει τις προσευχές μας. Πολλοί εξεπλάγησαν στο Άγιον Όρος πόσο γρήγορα και με πόση ακρίβεια προβλέπει ακόμη και τη σκέψη μας. Είναι πολύ αυστηρότερος μαζί μου και επιεικέστερος με τους άλλους.Η μητέρα μου πέθανε κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου πολέμου, κατά τις αρχές του '40. Η αδελφή μου Αικατερίνη πέθανε κατά τη δεκαετία του '60 από καρκίνο. Η άλλη αδελφή μου, η Μαρία, βρισκόταν στο νοσοκομείο δίπλα της, όταν η Αικατερίνη ήταν σε κωματώδη κατάσταση από…

«Όταν έφτασε η ώρα του θανάτου του αββά Μακαρίου, ήρθε να πάρει την ψυχή του το Χερουβείμ που ήταν ο φύλακας άγγελός του, με τη συνοδεία πλήθους ουράνιων ταγμάτων. Κατήλθαν επίσης χοροί αποστόλων, προφητών, μαρτύρων, ιεραρχών, μοναχών και δικαίων. Οι δαίμονες διετάχθησαν σε σειρές και πλήθη στα τελώνια με σκοπό να εμποδίσουν τη διέλευση της ένθεης ψυχής του. Η ψυχή άρχισε να ανέρχεται. Στέκοντας πολύ μακριά της, στα τελώνια, τα πονηρά πνεύματα φώναζαν: “ Ω Μακάριε, πόση δόξα αξιώθηκες να λάβεις!” Ο ταπεινός άνδρας τους απάντησε: “Όχι! Ακόμα φοβάμαι, αφού δε γνωρίζω εάν έχω πράξει κάτι αγαθό.” Στο μεταξύ ανερχόταν…

Κάθε φορά που είστε στο κελί σας ή οπουδήποτε και σκέπτεστε με έναν τρόπο υποτιμητικό για τους αδελφούς ή τις αδελφές σας, καταστρέφετε τη ζωή, και οι αδελφές και οι αδελφοί που κατηγορείτε το αισθάνονται και πληγώνονται. Πώς συμβαίνει αυτό; Ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν προσεύχονται υπάρχει μια ψυχολογική ευαισθησία και αισθάνονται τα ψυχικά κύματα, την ψυχική ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τίποτε, δεν ακούει λόγια, δεν βλέπει χειρονομίες˙ ο,τι γίνεται, γίνεται μυστικά, η ζωή όμως καταστρέφεται.Θα σας δώσω τώρα ένα παράδειγμα που δεν είναι τόσο ευχάριστο. Υπάρχει ένα ζώο η μεφίτης (ο ασβός), το οποίο…

(Παναγιώτου Τρεμπέλα, Από την Ορθόδοξη Λατρεία μας).  «Μεγίστην όνησιν πιστεύοντες έσεσθαι…».  Το λέει γενικά ο θείος Κύριλλος Ιεροσολύμων. Βεβαιώνει δηλαδή ότι προσφέρουμε τη θυσία της Θείας Ευχαριστίας για όλους τους προκεκοιμημένους, πιστεύοντας ότι πάρα πολύ μεγάλη ωφέλεια κερδίζουν οι ψυχές υπέρ των οποίων «η δέησις αναφέρεται της αγίας και φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας». Λοιπόν και των Αγίων και των Προφητών και των Αποστόλων και των Μαρτύρων οι ψυχές αποκομίζουν ωφέλεια από τη θυσία της Ευχαριστίας, αφού και υπέρ αυτών αυτή προσφέρεται; Των αδελφών μου και των συγγενών μου και των φίλων μου οι ψυχές, με τους οποίους έζησα μαζί και οι…

Το βάλσαμον. Ανέκαθεν το ανθρώπινον πνεύμα στάθηκε με έκσταση μπροστά στην παγερή σιωπή του τάφου. Διερεύνησε με αγωνία το μυστήριο του θανάτου και ρώτησε με επιμονή: «Από που έρχομαι και που πηγαίνω;».Αλλά στην αγωνιώδη αυτή ερώτηση, του δόθηκαν οι πιο αντίθετες απαντήσεις: «Από το Μηδέν στο Πουθενά», απάντησε αποκαρδιωτικά η αυτάρεσκη Απιστία.«Εκ του θανάτου εις την Ζωήν», απέδειξε ο Ιησούς «παρά τη πύλη» της Ναΐν. Και ο μεν σκεπτικιστής αποσβολωμένος μπροστά στο αίνιγμα του θανάτου, αναφωνεί μελαγχολικά μαζί με τον Ιούλιο Σιμόν: « Γεννήθηκα με την άγνοια. Έζησα με την αμφιβολία. Πεθαίνω με την αβεβαιότητα. Ω! υπέρτατον Ον, λυπήσου με !».Ο…

Κάποιος συγγραφεύς υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι νοιώθουν τη ζωή. Πολλοί την βλέπουν σαν ένα αναπαυτικό κρεββάτι, επάνω στον οποίον ξαπλώνονται και ζητούν να υπηρετούνται απ’ όλους τους άλλους. Είναι οι οπαδοί του ηδονισμού και της απολαύσεως. Γρήγορα όμως καταντούν οι άνθρωποι αυτοί δυστυχείς, γιατί το κρεββάτι της ζωής δεν είναι τόσο αναπαυτικό όσο το φαντάζονται. Γι’ αυτό στριφογυρίζουν με αγωνία και πόνο επάνω σ’ αυτό. Άλλοι αντιλαμβάνονται τη ζωή σαν ένα μεγάλο καλάθι, που αγωνίζονται να το γεμίσουν οπωσδήποτε. Γνώσεις, χρήμα, χτήματα, φήμη, δόξα είναι το υλικό, με το οποίον προσπαθούν να το πληρώσουν.…

H Isabelle Filliozat αναφέρει: «Η αγάπη είναι πιο δυνατή απ' τα χρόνια. Η μητέρα της Ροζ είναι σε οίκο ευγηρίας˙ οι γιατροί διέγνωσαν τη νόσο του Alzheimer. Στα 70 της, τα έχει χαμένα. Η Ροζ πηγαίνει να τη δη κάθε Σάββατο, αλλά η μητέρα της δεν την αναγνωρίζει. Η εβδομαδιαία επίσκεψι είναι πραγματική αγγαρεία. Πόσο μάλλον που η Ροζ έχει την αίσθησι ότι απ' τη μητέρα της έτρωγε μόνο ξύλο κι άκουγε κριτικές. Έφυγε πολύ νωρίς απ' το σπίτι της για να μην υφίσταται αυτή τη συνεχή υποτίμησι, το σωματικό αλλά κυρίως ψυχικό πόνο, ότι δεν έγινε ποτέ αποδεκτή... Το…