Ο ηγούμενος Μισαήλ είχε προαναγγείλει τον θάνατό του σε πολλά πρόσωπα, καθώς και πολλά άλλα γεγονότα που κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει, πράγμα που έδινε την εντύπωση ότι ο Θεός άκουγε και συνέπραττε με τον λόγο του.

Ο τρόπος με τον οποίο ενεργούσε ο Θεός δια του ηγουμένου Μισαήλ είχε συνέπειες που μπορεί να φαίνονταν απίστευτες. Να μια περίπτωση που μπορεί να μας καταπλήξει βαθιά. Ο ηγούμενος πήγε από τη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος στη Σκήτη του Παλαιού Ρωσικού1, για να συναντήσει τον εκεί προεστώτα. Ο δεύτερος στη σειρά, γιατί ο πρώτος ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, τον συνάντησε και του είπε:

«Φοβούμαστε ότι ο ηγούμενός μας θα πεθάνει διότι είναι σοβαρά άρρωστος».

Και τί απάντηση έδωσε σχεδόν αμέσως ο Μισαήλ;

«Όχι, πείτε του ότι δεν θα πεθάνει, θα ζήσει. Εσύ όμως, θα πεθάνεις πριν από αυτόν. Και τρία χρόνια μετά τον θάνατό σου, όταν θα σε ξεθάψουν, εκεί θα θάψουν το σώμα του».

Έτσι και έγινε. Πώς μπορεί κάποιος να προβλέψει κάτι παρόμοιο;
Κάποιος ιερέας ζούσε στο ισόγειο της Μονής όπου είχε μεγάλη κίνηση. Ήρθε στον ηγούμενο και του λέει:

«Κουράστηκα απ’ όλον αυτό τον θόρυβο να μένω σε αυτό το πέρασμα. Δώστε μου την ευλογία να πάρω ένα δωμάτιο στον διάδρομο των πατέρων, για να είμαι πιο ήσυχος».

Ο Μισαήλ του απάντησε: «Πάτερ μου, κάνετε υπομονή. Περάσατε τόσα χρόνια στο κελί αυτό, και δεν σας μένουν παρά μόνο δύο εβδομάδες να ζήσετε. Γιατί να μπείτε στον κόπο να άλλάξετε δωμάτιο;». Και αληθινά, πέθανε σε δύο εβδομάδες.
Κάποιος ιερέας, μέλος της Γεροντίας, έπασχε από καρκίνο. Κάποιος άλλος, πολύ πράος και ταπεινός, έρχεται προς τον ηγούμενο και του λέει:

«Ξέρω ότι ο π. Νέαρχος [αυτό ήταν το όνομα του αρρώστου] θα πεθάνει. Μπορείτε παρακαλώ να μου δώσετε το γούνινο ράσο του; Υποφέρω από ρευματισμούς και στον ναό κρυώνω με όλα αυτά τα μάρμαρα που υπάρχουν εκεί».

Ο ηγούμενος του απαντά: «Πώς ζητάτε να σας δώσω κάτι που άνήκει στον Νέαρχο...; Εσείς ο ίδιος θα πεθάνετε πριν από αυτόν!».

Δεν πέρασαν δύο ή τρεις εβδομάδες από τότε που ο πατέρας αυτός ζήτησε το γούνινο ράσο και αρρώστησε. Δεν θυμάμαι από ποιά αρρώστια, αλλά πάντως πέθανε πριν από τον άλλον. Βλέπετε πώς ο Θεός ενεργούσε με τον ηγούμενο Μισαήλ, και αυτό γινόταν, γιατί από την αρχή ήθελε πάντοτε να είναι σωστός απέναντι στον Θεό και να λέει μόνο αυτό που λάμβανε από την προσευχή. Η διορατικότητα αυτού του ανθρώπου ήταν πραγματικά εκπληκτική.
Κάποτε έπασχα από την καρδιά μου και για είκοσι ημέρες υπέφερα τρομερά, κυρίως τις νύχτες. Υπέφερα τόσο, που στην προσευχή μου έλεγα:

«Κύριε, ελάφρυνε τον θάνατό μου». Δεν μπορούσα να μείνω στο κρεβάτι, δεν μπορούσα να καθίσω, δεν μπορούσα να βαδίσω. Έμενα στο κρεβάτι 2 ή 3 λεπτά, έκανα 5 λεπτά περίπατο στο νοσοκομείο, καθόμουν κάποια λεπτά με απερίγραπτο πόνο, πνευματικό και φυσικό. Τότε -ήταν τον Ιανουάριο του 1935-, βλέποντάς με οι μοναχοί και ο πνευματικός μου στην κατάσταση που ήμουν μου είπαν: «Ζήτησε από τον ηγούμενο να λάβεις το μεγάλο Σχήμα, διότι θα πεθάνεις». Πήγα λοιπόν στον ηγούμενο και του είπα: «Θα ήθελα να λάβω το μεγάλο Σχήμα, ευλογήστε, Πάτερ».

Μου λέει: «Θα γίνει σήμερα το βράδυ, ό,τι και να συμβεί. Αν δεν έχετε καινούργια ρούχα, πηγαίνετε ακόμη και με τα παλιά σας, αλλά η κουρά θα γίνει το δίχως άλλο, στο νοσοκομείο».

Λοιπόν, το ίδιο βράδυ, στις 31 Ιανουαρίου με το Παλαιό Ημερολόγιο, έλαβα το μεγάλο Σχήμα. Την επόμενη ημέρα πήγα στον ηγούμενο, γεμάτος ειρήνη και με μια χαρά πολύ τρυφερή στην καρδιά μου και του έξέφρασα την ευγνωμοσύνη μου για την ευλογία του. Ως απάντηση, μου κράτησε το χέρι και μου είπε: «Τώρα θα ζήσεις».

Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε; Πενήντα έξι χρόνια. Αλλά αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι πως δεν θεραπεύτηκα την ίδια κιόλας μέρα η αρρώστια συνέχισε να με τυραννά με τα ίδια συμπτώματα για ακόμη δέκα νύχτες. Αλλά αυτός είπε με βεβαιότητα «Τώρα θα ζήσεις»; δεν είπε ότι θα γίνω άμέσως καλά. Και πράγματι μέχρι σήμερα ζω.
Γιατί σας μίλησα για όλα αυτά; Ο Θεός να με συγχωρά, αλλά θα σας πω ότι και εγώ ο ίδιος ακολούθησα αυτή την οδό της υπακοής.

1. Εκεί όπου κάποτε έζησε και ο Γέροντας Σιλουανός.

(Σωφρονίου Σαχάρωφ,Οικοδομώντας το ναό του Θεού, τόμος Β, σελ. 256-259)