Βίος Αγίου Νικηφόρου Ο Όσιος Πατήρ ημών Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης, εγεννήθη στο χωριό Σηρικάρι του Νομού Χανίων Κρήτης. Σε πολύ μικρή ηλικία στερήθηκε και τους δύο γονείς του. Όταν έγινε δεκατριών ετών, ο παππούς του τον έστειλε να εργαστή σ’ ένα κουρείο στα Χανιά. Στην εργασία αυτή τον αγαπούσαν όλοι, επειδή ήταν όμορφος, έξυπνος και κοινωνικός.Όμως η ζωή του επεφύλασσε ένα πολύ δύσκολο και οδυνηρό άθλημα, που άρχισε τότε, με την εμφάνιση των πρώτων σημαδιών της νόσου του Χάνσεν, της γνωστής Λέπρας.Για να μη τον αντιληφθούν οι αρχές και τον κλείσουν στο άνυδρο νησί της Σπιναλόγκας, σε ηλικία…

704-     ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ. Ο Εσταυρωμένος είναι το καλύτερο στήριγμά μας, ο μεγαλύτερος διδάσκαλός μας. Μας διδάσκει να υποφέρωμε τα πάντα με υπομονή και προσκαρτερία και μας δίνει θάρρος και δύναμι στη ζωή.             Κάποτε μια ηγουμένη, έλεγε σε μια νέα, που ζητούσε ν’ ασπασθή τη μοναχική ζωή:             -Ξέρεις, παιδί μου, η ζωή μας είναι πολύ αυστηρή και δεν θα μπορέσης να ανθέξης τον κανονισμό μας.             -Θα μπορέσω, απάντησε εκείνη αποφασισμένη, αρκεί στο κελλί μου να έχω ένα Εσταυρωμένο. 710-     Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΣΠΥΡΑΛΙΔΑΣ. Μια φλαμανδική παράδοσις αναφέρει το κάτωθι περιστατικόν της σταυρώσεως του Χριστού.             Ένα μικρό…

Η πιστή σύζυγος -Γέροντα, μια γυναίκα την εγκατέλειψε ο άνδρας της, πήρε και το παιδί, και έχει σχέσεις με δύο άλλες γυναίκες. Με ρώτησε τί να κάνη.-Να της πής, όσο μπορεί, να κάνη υπομονή, προσευχή, και να φέρεται με καλωσύνη. Να περιμένη, να μη διαλύση τον γάμο η ίδια. Κάποιος περιφρονούσε την γυναίκα του, την κακομεταχειριζόταν, και αυτή τα αντιμετώπιζε όλα με υπομονή και καλωσύνη, μέχρι που πέθανε σχετικά νέα. Όταν έκαναν την εκταφή της, βγήκε από τον τάφο μία ευωδία. Απόρησαν όσοι βρίσκονταν εκεί. Βλέπετε, αυτή αντιμετώπιζε τα πάντα με υπομονή σ’ αυτήν την ζωή, γι’ αυτό δικαιώθηκε στην…

Η υπομονή χαριτώνει τον άνθρωπο -Γέροντα, πώς μπορείς να αντιμετωπίσης τον άλλον, όταν είναι νευριασμένος;-Με την υπομονή!-Και αν δεν έχης;-Να πάς να αγοράσης! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ!... Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πής, δεν γίνεται τίποτε.Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσης και να λες την ευχή. Με την ευχή θα καλμάρη ο άλλος, θα ηρεμήση και θα μπορέσης μετά να συνεννοηθής μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχη μπουνάτσα• κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψη ο καιρός.-Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;-Στην πολλή... εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία…

ΈΝΑΣ πλούσιος ειδωλολάτρης οδηγήθηκε στον Χριστό από ένα Χριστιανό Ιερέα. Λίγο πριν λάβει το άγιο Βάπτισμα, είπε στον Ιερέα πως επιθυμούσε να μοιράσει ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Ιερέας τον πήρε μαζί του να επισκεφθούν τις πιο φτωχικές συνοικίες της πόλεως, για να δει ο πλούσιος με τα μάτια του την δυστυχία. Χτύπησαν την πόρτα μιας ετοιμόρροπης καλύβας. Βρήκαν έναν νέο παράλυτο κι από τα δυό του πόδια, καθισμένο πάνω σ’ ένα αχυρένιο στρώμα, να πλέκει με πολύ κόπο ψαθί. Το πρόσωπό του όμως έλαμπε από μια εσωτερική χαρά, που του προξενούσε η εγκαρτέρηση στην βασανιστική αρρώστια. Στην καλύβα δεν βρισκόταν…

Στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ ζούσε κάποτε μια μοναχή. Αγωνιζόταν στην πνευματική ζωή και ευαρεστούσε τον Θεό με την άσκηση και την καθαρότητα της ζωής της. Ο διάβολος όμως τη φθόνησε και ενέπνευσε σε κάποιο νέο έρωτα γι’ αυτή. Η μοναχή βλέποντας ότι σκανδαλίζεται εξαιτίας της ο νέος και κινδυνεύει να χαθεί , παίρνει σε ένα μαντήλι λίγα βρεγμένα όσπρια και φεύγει για την έρημο του Ιορδάνη. Εκεί ασκήτεψε πολλά χρόνια χωρίς να την αντιληφθεί κανείς . Κάποτε όμως τη συνάντησε ένας διορατικός αναχωρητής και της είπε: - Αμμά, τι κάνεις σε αυτή την έρημο; Εκείνη θέλοντας να κρυφτεί, απάντησε:…

Ο ΑΒΒΑΣ Ισίδωρος, ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο, είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του και διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν, λόγου χάρη, συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε: - Φέρε τον σε μένα, αδελφέ. Τον κρατούσε στο κελλί και με την καλοσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στον Γέροντά του. Στην εκκλησία πάλι το πιο προσφιλές του κήρυγμα ήταν το: «εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών...» (Ματθ. στ' 14). - Αδελφοί, συγχωρήστε, συγχωρήστε…

Κάποια άσεμνη γυναίκα στοιχημάτισε με τους φίλους της, πως θα πετύχαινε να παρασύρει στην αμαρτία έναν ερημίτη , που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη, και είχε φήμη αγίου. Φόρεσε λοιπόν πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της, κι ανέβηκε στο βουνό. Oι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Σαν βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του ερημίτη. Εκείνος, όταν την είδε ταράχτηκε. Πως βρέθηκε γυναίκα τέτοια ώρα σ’αυτή την έρημο - Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε συλλογίστηκε Τη ρώτησε ποια ήταν και τι γύρευε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα. - Ώρες ολόκληρες πλανιέμαι σ’ αυτές τις ερημιές,…

Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια -Τί κάνει η αδελφή σου; Πώς τα πάει με τον σύζυγο της;-Γέροντα, μαθαίνω ότι έχει δυσκολίες, αλλά κάνει υπομονή και, όταν χρειάζεται, τραβάει μπροστά.-Έτσι είναι. Όταν δύο βόδια είναι στον ζυγό και το ένα είναι λίγο αδύνατο ή τεμπέλικο, τότε το άλλο βάζει περισσότερη δύναμη και τραβάει, σβαρνίζει κατά κάποιον τρόπο και το άλλο. Είδες; Κοσμικοί άνθρωποι και κάνουν δουλειά στον εαυτό τους. Εσείς εδώ είστε αρχοντοπούλες. Σκέψου μια μητέρα να έχη τέσσερα παιδιά και το ένα να είναι καθυστερημένο, το άλλο να έχη ψυχοπάθεια, το άλλο μεσογειακή αναιμία, το άλλο να γυρνάη τα…

Στη Νουρσία της Κεντρικής Ιταλίας ζούσε κάποτε ένας ευλαβής έγγαμος ιερέας. Ποίμαινε την ενορία του με φόβο Θεού. Από τότε που χειροτονήθηκε διέκοψε κάθε σαρκική σχέση με την πρεσβυτέρα. Σαν σύζυγο την αγαπούσε, αλλά και σαν εχθρό την απέφευγε. Δεν δεχόταν μάλιστα καμίαν εξυπηρέτηση από αυτή. Πέρασαν σαράντα χρόνια από τη χειροτονία του, οπότε αρρώστησε βαριά με πυρετό και πλησίασε τον θάνατο. Όταν η πρεσβυτέρα είδε να έχουν παραλύσει πλέον τα μέλη του και να είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ακίνητος σαν νεκρός, προσπάθησε να διαγνώσει αν ακόμη υπήρχε κάποιο ίχνος αναπνοής. Έσκυψε λοιπόν και έβαλε το αυτί στην μύτη του.…