Ο ΑΒΒΑΣ Ισίδωρος, ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο, είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του και διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν, λόγου χάρη, συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε:
- Φέρε τον σε μένα, αδελφέ.
Τον κρατούσε στο κελλί και με την καλοσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στον Γέροντά του.
Στην εκκλησία πάλι το πιο προσφιλές του κήρυγμα ήταν το: «εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών...» (Ματθ. στ' 14).
- Αδελφοί, συγχωρήστε, συγχωρήστε τους αδελφούς σας, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σας, φώναζε από τον άμβωνα με όλη την δύναμη της ψυχής του ο Άγιος Γέροντας.
ΈΝΑΣ ΑΠΟ τους Πατέρες της ερήμου έκανε αυτήν την παραστατική διδασκαλία στους νεώτερους μοναχούς:
- Υπόθεσε, αδελφέ μου, ότι αυτήν την στιγμή παίρνω το πρόσωπο του δικαίου Κριτού και ανεβαίνω στο δικαστικό βήμα. Σε ρωτώ, λοιπόν. «Τί θέλεις να σου κάνω;». Αν μου πεις, «ελέησέ με», σου αποκρίνομαι. «ελέησε κι εσύ τον αδελφό σου». Αν πάλι μου πεις. «συγχώρεσέ με», σου απαντώ. «συγχώρεσε κι εσύ τα σφάλματα του πλησίον σου».
- Μήπως είναι άδικος ο Κριτής; Μη γένοιτο!
Αδελφέ, στο χέρι σου είναι να κερδίσεις την συμπάθεια του Κριτού, αρκεί να έχεις μάθει να συγχωρείς.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 56 )
Ο ΑΒΒΑΣ Ισίδωρος, ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο, είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του και διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν, λόγου χάρη, συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε:
- Φέρε τον σε μένα, αδελφέ.
Τον κρατούσε στο κελλί και με την καλοσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στον Γέροντά του.
Στην εκκλησία πάλι το πιο προσφιλές του κήρυγμα ήταν το. «εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών...» (Ματθ. στ' 14).
- Αδελφοί, συγχωρήστε, συγχωρήστε τους αδελφούς σας, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σας, φώναζε από τον άμβωνα με όλη την δύναμη της ψυχής του ο Άγιος Γέροντας.
ΈΝΑΣ ΑΠΟ τους Πατέρες της ερήμου έκανε αυτήν την παραστατική διδασκαλία στους νεώτερους μοναχούς:
- Υπόθεσε, αδελφέ μου, ότι αυτήν την στιγμή παίρνω το πρόσωπο του δικαίου Κριτού και ανεβαίνω στο δικαστικό βήμα. Σε ρωτώ, λοιπόν. «Τί θέλεις να σου κάνω;». Αν μου πεις, «ελέησέ με», σου αποκρίνομαι. «ελέησε κι εσύ τον αδελφό σου». Αν πάλι μου πεις. «συγχώρεσέ με», σου απαντώ. «συγχώρεσε κι εσύ τα σφάλματα του πλησίον σου».
- Μήπως είναι άδικος ο Κριτής; Μη γένοιτο!
Αδελφέ, στο χέρι σου είναι να κερδίσεις την συμπάθεια του Κριτού, αρκεί να έχεις μάθει να συγχωρείς.