Ο σκοπός του Θεού δεν ήταν μόνο, το να σώση τον άνθρωπο ο Υιός του ερχόμενος στον κόσμο, αλλά δια της ζωής του Χριστού ηθέλησε να μας αφήση μια αγιώτατη διδασκαλία, ένα άπλετο φως, ώστε εκείνος ο οποίος θέλει να σωθή, να μπορεί να βαδίση δι' αυτού του φωτός προς τον πλησιασμό του Θεού. Απο την θεία Γέννησι του Χριστού μας διδασκόμεθα την αγνή αγάπη, την ανιδιοτελή, όχι την αγάπη, που έχει μέσα της συμφέρον. Ο Χριστός μας αγάπησε, μας συμπάθησε ως ανθρώπους ξενωθέντας υπό της αμαρτίας. Μας εγνώρισε πληγωμένους, γεμάτους από πληγές βρώμικες και δυσώδεις, αλλά δεν μας σιχαθηκε.…

Στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ ζούσε κάποτε μια μοναχή. Αγωνιζόταν στην πνευματική ζωή και ευαρεστούσε τον Θεό με την άσκηση και την καθαρότητα της ζωής της. Ο διάβολος όμως τη φθόνησε και ενέπνευσε σε κάποιο νέο έρωτα γι’ αυτή. Η μοναχή βλέποντας ότι σκανδαλίζεται εξαιτίας της ο νέος και κινδυνεύει να χαθεί , παίρνει σε ένα μαντήλι λίγα βρεγμένα όσπρια και φεύγει για την έρημο του Ιορδάνη. Εκεί ασκήτεψε πολλά χρόνια χωρίς να την αντιληφθεί κανείς . Κάποτε όμως τη συνάντησε ένας διορατικός αναχωρητής και της είπε: - Αμμά, τι κάνεις σε αυτή την έρημο; Εκείνη θέλοντας να κρυφτεί, απάντησε:…

Θυσία για τους άλλους.  Οι περισσότεροι στρατιώτες είχαν πνεύμα θυσίας, αλλά ο Αρσένιος ήταν άφοβος στους κινδύνους και στον θάνατο. Πολλές φορές κινδύνευσε να συλληφθή αιχμάλωτος και αντίκρυσε τον θάνατο από πολύ κοντά.Κάποτε επρόκειτο να ρίξουν κλήρο για το ποιος θα πάει στο χωριό για εφόδια. «Θα πάω εγώ», είπε ο Αρσένιος. Τον είδαν οι αντάρτες, αλλά τον πέρασαν για δικό τους. Πήρε τα εφόδια και γύρισε πίσω.Όταν έβαζαν κάποιον να κάνη επικίνδυνη βάρδια ή περίπολο, τον ρωτούσε ο Αρσένιος: «Τι οικογένεια έχεις;». Αν του έλεγε, «είμαι παντρεμένος, έχω και παιδί», έλεγε, «καλά». Πήγαινε στο υπασπιστήριο, τον άλλαζε και πήγαινε…

52. Να αγαπάς κάθε άνθρωπο, αδιάφορο σε τι αμαρτήματα έχει πέσει. Να μη λαμβάνης υπ’ όψι σου τα αμαρτήματα, αλλά να θυμάσαι ότι κάθε άνθρωπος είναι εικών του θεού. Τα ελαττώματα των άλλων μας θλίβουν. Είναι κακόψυχοι, περήφανοι, φθονεροί, φιλάργυροι, επιρρεπείς στις σαρκικές ηδονές. Αλλά μήπως και συ είσαι απαλλαγμένος από την αμαρτία; Ίσως να είσαι πιο ένοχος από άλλους. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί. «Πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. γ’ 23). Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και έχουμε ανάγκη του ελέους του. Πρέπει λοιπόν να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο, για να συγχωρήση…

-    Γέροντα, σήμερα ένα γεροντάκι δυσκολευόταν να ανεβή τις σκάλες της εκκλησίας καί, ενώ περνούσαν πολλοί από κεί, κανένας δεν πήγαινε να το βοηθήση.-    «Και ιερευς ιδών αυτόν αντιπαρήλθε... και λευΐτης ιδών αυτόν αντιπαρήλθεν». Έχουν δίκαιο... Δεν ξέρουν..., δεν άκουσαν ποτέ το Ευαγγέλιο του καλού Σαμαρείτη!... Τί να πώ; Αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αγαπάμε τους άλλους. Η αγάπη του εαυτού μας νικά την αγάπη προς τον πλησίον μας, γι’ αυτό κινούμαστε έτσι. Όποιος όμως αγαπά τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους, δεν ζη σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Και ο Χριστός, αν σκεφτόταν τον Εαυτό Του, θα…

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ενός πλούσιου μοναστηριού ρώτησε καποτε τον Αββά Ποιμένα με τί τροπο μπορούσε ν’ αποκτήσει φόβο Θεού. - Ο φόβος του Θεού, αδελφέ, του απάντησε χαμογελώντας ο ασκητής, δεν αποκτάται με αποθήκες γεμάτες με ολων των ειδών τα τρόφιμα, με βαρέλια τυριά και παστά ακόμη. ΚΑΠΟΙΟΣ Άγιος Ερημίτης έκανε με την προσευχή του καλά έναν δαιμονισμένο. Ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη πήγε δώρο στον Γέροντα ένα σακκούλι χρυσάφι. Εκείνος όμως δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το δεχτεί. Βλέποντας πως ο άνθρωπος στενοχωρούνταν, τον συμβούλεψε να μοιράσει το χρυσάφι στους φτωχούς κι εκείνος κράτησε μόνο το τρίχινο σακκούλι. Μ’ αυτό…

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ "Απρωσοποληψία" Ήταν απροσωπόληπτος ο Γέροντας μιμούμενος το Θεό. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν επισκέπτες που τον κούραζαν και τον στενοχωρούσαν- και άλλοι, που τον ανέπαυαν και τον χαροποιούσαν- ποτέ δε διέκρινε τους μεν από τους δε, ώστε να παραγκωνίσει τους πρώτους και να ευνοήσει τους δεύτερους. Ήταν δίκαιος προς όλους, αγαπούσε εξ' ίσου όλους, ίσως λίγο περισσότερο αυτούς που τον κούραζαν, γιατί αυτοί είχαν μεγαλύτερη ανάγκη αγάπης. Μερικές φορές, από την κόπωση και τις ασθένειες, αναγκαζόταν να διακόψει τις ακροάσεις. Όταν έβλεπε, με το διορατικό του βλέμμα, κάποια ψυχή να έχει επείγουσα ανάγκη συμπαραστάσεως, για όντως…

Στην Α΄ Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους διαβάζουμε ‘ Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρεται όταν βλέπει την αδικία αλλά συγχαίρεται όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.’Ο Χριστός έγινε ο Ίδιος το μέτρο της αγάπης και μας τη δίδαξε εμπράκτως με τα Πάθη Του και την Ανάσταση του! Εμείς πόσο διατεθειμένοι είμαστε…

Οι διαφορετικές συμβουλές Ο αββάς Ποιμήν ρώτησε κάποτε τον Ιωσήφ της Πανεφώ:- Γέροντα, τί να κάνω όταν μου έρχονται αμαρτωλοί λογισμοί; Να τους διώχνω αμέσως ή να τους δέχομαι στον νου μου και τότε να τους πολεμώ με αντίθετους λογισμούς;Ο Αββάς Ιωσήφ σκέφθηκε κ του είπε:- ’Άφηνέ τους να μπαίνουν στον νου σου και τότε να τους πολεμάς. Ο αββάς Ποιμήν επέστρεψε στην Νιτρία και εφάρμοζε την συμβουλή του Αββά Ιωσήφ. Κάποτε όμως ήρθε ένας μοναχός από την Θηβαΐδα και είπε:- Συνάντησα τον Αββά Ιωσήφ της Πανεφώ και τον ρώτησα, τι να κάνω όταν μου έρχονται πονηρές σκέψεις: Να τις…

Όταν ήμουν μικρή οι γονείς μου μού έκαναν όλα τα χατίρια, μου αγόραζαν ό,τι ήθελα και με πήγαιναν όπου τους ζητούσα! Θυμάμαι κάποιες Απόκριες γυρίσαμε όλα τα μαγαζιά για να βρω τη στολή που ήθελα. Αν δε μου άρεσε το φαγητό, η μαμά μού έκανε ειδική παραγγελία! Στο σπίτι υπήρχε αφθονία αγαθών και παιχνιδιών και διάθεση πάντα να με ικανοποιούν! Και όταν καμιά φορά, σπάνια, δε μου έκαναν το θέλημα μου, με λίγα δάκρυα και λίγα μούτρα αποκαθίστατο η τάξη! Είχα γίνει εν ολίγοις ένας μικρός δικτάτορας! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ ο πατέρας μου ήθελε να δει ποδόσφαιρο αλλά εγώ…