Διαβάζοντας την ‘Αποκάλυψη’ του Ιωάννη, δε στέκομαι τόσο στις προφητείες των δεινών που πρόκειται να συμβούν και στον Αντίχριστο, όσο στις υποσχέσεις του Κυρίου μας που είναι τόσο σημαντικές και παρήγορες και αληθινές φυσικά! Αυτές είναι που σκέφτομαι κάθε φορά που έρχεται απειλητικά το κύμα της θλίψης να με σκεπάσει! Μια από αυτές περιγράφεται στο β’17… ‘Στο νικητή θα δώσω αθωωτική ψήφο και όνομα καινούριο, το όνομα της υιοθεσίας, του πολίτου της αιωνίου Βασιλείας, που δε θα γνωρίζει κανείς παρά μόνο αυτός που το λαμβάνει.’ Την αγαλλίαση της καρδιάς μου όμως, αναλογιζόμενος εκείνη τη στιγμή, έρχεται να την πλήξει μια…
«Οίνον ουκ έχουσι» (Ιω. β' 3).Γιατί η Θεοτόκος απευθύνεται στον Ιησού, όταν τελείωσε το κρασί των συνδαιτημόνων στο γαμήλιο δείπνο της Κανά; Ο Ιησούς ούτε «αρχιτρίκλινος» (= οινοχόος, Butler στ. 8) του σπιτιού ήταν ούτε οινοπώλης. Τί σημασία είχε λοιπόν η πληροφόρησις του Ιησού ότι «οίνον ουκ έχουσι»;Εδώ φαίνεται καθαρά ότι «η Μαρία ζητεί την δια θαύματος προμήθειαν οίνου» (ΥΙ, 87). Όλα όσα Εκείνη εγνώριζε από τα τριάντα χρόνια συμβιώσεως της με τον Ιησού (και μεις δεν γνωρίζομε) την είχαν πείσει ότι ο Ιησούς μπορούσε να θαυματουργήση. Ακόμα, η πρώτη δημόσια παρουσία των μαθητών Του Ιησού ίσως να ενεθάρρυνε την…
Λένε πως η αγάπη η χριστιανική, στα μέτρα που δίδαξε ο Χριστός και οι Απόστολοι Του είναι πάρα πολύ δύσκολη, σχεδόν αδύνατη! Γι’αυτό πολλές φορές την αντιμετωπίζουμε σαν ένα άπιαστο όνειρο, δεν προσπαθούμε καν γι’αυτή και για να μην μας ενοχλεί η συνείδηση μας, λέμε ‘ αυτή η αγάπη δεν είναι για μας, είναι για τους αγίους’. Κι έτσι βαπτίζουμε ‘αγάπη’ κάτι άλλο δικό μας, στα μέτρα μας. Και λέμε στον αδερφό μας ‘σ’αγαπάω’ χωρίς να αναρωτιόμαστε για την ποιότητα της αγάπης μας! Γι’αυτό κι όταν έρθουν τα δύσκολα, απομακρυνόμαστε και χανόμαστε, από ‘αγαπημένοι’ γινόμαστε δυο γνωστοί, λέγοντας αστειάκια, περνώντας…
Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να πάω στο Άγιο Όρος ούτε να μιλήσω με άγιους Γέροντες που πολύς κόσμος αναζητά! Να πω την αλήθεια όμως δε μου λείπει και τόσο, όσο κι αν θαυμάζω το ασκητικό τους φρόνημα, τα θεόπνευστα λόγια τους και την αγάπη τους για το Χριστό μας! Μ’αξίωσε ο Κύριος να ζω πνευματικά σε μια ενορία με πολλούς αδελφούς, που για μένα είναι άγιοι. Μικροί ή μεγάλοι ο Κύριος το ξέρει! Όλοι μας, απ’το Δεσπότη μας και τους Γέροντες μέχρι και τον ‘τελευταίο’ πιστό, ανήκουμε στο ίδιο σώμα, στο Σώμα του Χριστού! Αν σε κάποιον του έχει δοθεί…
Η ευχή που βγαίνει από την καρδιά, είναι θεϊκή ευχή. Τώρα να σάς δώσω και εγώ μία... «κατάρα»! Ο Θεός να πλημμυρίση την καρδιά σας με την καλωσύνη Του και την πολλή Του αγάπη, μέχρι που να παλαβώσετε, για να φύγη ο νούς σάς πια από την γη και να βρίσκεται από τώρα κοντά Του στον Ουρανό. Να τρελλαθήτε από την θεία τρέλλα της αγάπης του Θεού! Να σάς κάψη ο Θεός με την αγάπη Του τις καρδιές σας! Αλλη φορά μη με αναγκάσετε για δεύτερη, γιατί πιάνει η... «κατάρα» μου (η καλή), επειδή βγαίνει από την καρδιά μου. Και τότε…
Αγάπη. Στα μάτια του Θεού είναι πάντα εξαιρετικά ευάρεστο το ότι ένας άνθρωπος, που έχει άλλους κάτω από τις διαταγές του, προσπαθεί να βρίσκει τρόπους για να παραμυθεί, ν’ ανακουφίζει και να ξεκουράζει τους υφισταμένους του. Όχι μόνο « παρακαλών αυτούς εν τοις λόγοις» (πρ6λ. A Θεσ. 4:18) «μηδέ τη γλώσση, αλλ’ εν έργω και αληθεία» (Α΄ Ιω. 3:18).*** Χώνεψέ το καλά, ότι είναι ανώφελη μόνη η προσευχή, αν δεν συνοδεύεται παράλληλα από πνευματικό αγώνα και αντίστοιχη προκοπή στην αρετή. Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος λέει ότι μια τέτοια προσευχή είναι νόθα· ότι είναι, θα λέγαμε, μια κακόζηλη απομίμηση της…
Εκεί στην άλλη ζωή, δεν συμβαίνει όπως εδώ, όπου άλλοι μεν με χρήματα, άλλοι με τρόφιμα και άλλοι με παρηγορητικά λόγια μάς παρηγορούν, αλλά όλα είναι ασυγχώρητα.Ακόμη και αν είναι ο Νώε ή ο Ιώβ ή ο Δανιήλ και βλέπουν τους οικείους τους να τιμωρούνται, δεν τολμούν να συμπαρασταθούν και να απλώσουν χέρι βοηθείας. Διότι συμβαίνει τότε να μην ισχύει η εκ φύσεως συμπάθεια. Διότι βρίσκονται δίκαιοι πατέρες αμαρτωλών παιδιών και αγαθά παιδιά πονηρών γονέων (διότι τα κακά δεν εξαρτώνται από την εκ φύσεως συγγένεια, αλλά από τη διάθεσή μας), ώστε η ευφροσύνη σε αυτούς να είναι καθαρή και να…
Με ρώτησαν αν συγχωρώ και διαπίστωσα ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν είναι απλή. Η ειλικρινής πηγαία συγχώρεση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Έκανα κάποιες σκέψεις και εντόπισα το βαθμό της συγχώρεσης που έχω μέσα μου. Ήμουν και είμαι σε ένα βαθμό ένας άνθρωπος με ενοχές, όχι τόσο από τον τρόπο που μεγάλωσα όσο λόγω χαρακτήρα. Από παιδί συνήθιζα να ενοχοποιώ τον εαυτό μου για οποιαδήποτε αρνητικό συνέβαινε, και να αναζητώ το ποσοστό του λάθους που έκανα ή τι δεν έκανα σωστά και τα πράγματα οδηγήθηκαν σε ένα κακό αποτέλεσμα. Οι ενοχές είναι ένας κακός σύμβουλος για να μεγαλώσει…
ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ;      Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα. Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και τον θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις. Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στον νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς, να τα ρίχνεις στον πειρασμό. Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή…
ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ... Υπήρχε κάποιος γέροντας στη Σκήτη, δυνατός στα χέρια αλλά αδύναμος στους λογισμούς. Πήγε λοιπόν στον αββά Ιωάννη να τον ρωτήσει για την απώλεια της μνήμης. Άκουσε τα λόγια του, γύρισε στο κελί του και ξέχασε τι του είχε πει ο αββάς. Και πάλι πήγε να τον ρωτήσει. Και πάλι άκουσε τι του είπε, και γύρισε. Μόλις όμως έφτασε στο κελί του, πάλι το ξέχασε. Έτσι πήγαινε πολλές φορές και, γυρίζοντας, ξεχνούσε. Όταν αργότερα συνάντησε τον γέροντα, του είπε: Ξέρεις, αββά, ότι πάλι ξέχασα αυτό που μου είπες; Αλλά δεν ήρθα, για να μη σε ενοχλήσω.…

katafigioti

lifecoaching