Του αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου γ’ . Ο Αββάς Μακάριος, όταν κατοικούσε στην πανέρημο, ήταν μόνος εκέι σαν αναχωρητής, παρά κάτω δε άλλη έρημος ήταν με περισσότερους αδελφούς. Παρατηρούσε δε ο γέρων την οδό. Και βλέπει τον σατανά να ανεβαίνει, μεσχήμα ανθρώπου, για να περάσει απ’ αυτόν, Φαινόταν δε σαν να φορούσε στιχάρι λινό, χιλιοτρυπημένο. Και από κάθε τρύπα, κρεμόταν μικρό δοχείο. Και του λέγει ο μεγάλος γέρων: «Που πας;». Και του απαντά: «Πηγαίνω να πειράξω τους αδελφούς». Ο δε γέρων είπε: «Και γιατί έχεις επάνω σου αυτά τα δοχεία;». «Φαγητά κουβαλώ στους αδελφούς». Και ο γέρων είπε: «Μα όλα…

Από το βιβλίο Ο πατήρ Αρσένιος». (κατάδικος ΖΕΚ-18376)έκδοσης Παρακλήτου Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται στην πίστη με έργα κι όχι με λόγια. Στήν εξομολόγηση, πολλοί απ'αυτούς λέ­νε:«Είμαι φονιάς. "Ομως ή ποινή πού θα μου επιβληθεί,δέν με φοβίζει.Φοβάμαι την κατάκριση της συνειδήσεως μου πού νιώ­θω...». Ενας μου είπε: «Πάτερ, θυμάμαι συνεχώς τα λόγια της μά­νας μου: "Γιε μου, να πηγαίνεις στην εκκλησία. Μην άκούς πού σας λένε στο σχολείο ότι δεν υπάρχει ό Θεός. Λένε ψέματα! Κά­ποτε θα καταλάβεις ότι ζει ό Θεός κι ότι πάντα είναι μαζί μας!". Ό ίδιος φυλακισμένος, μου είπε στη συνέχεια: «Πάτερ, εδώ στή φυλακή βρήκα τον…

«Κάποτε επισκέφτηκε την Πάτμο ένας δημόσιος υπάλληλος. Αφού περάτωσε τις εργασίες του,  επισκέφτηκε τον Ευαγγελισμό προκειμένου να προσφέρει και εκεί τις υπηρεσίες του. Εδώ γνώρισε το Γέροντα Αμφιλόχιο και εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητά του. Σε κάποια ευκαιρία ζήτησε  να εξομολογηθεί. Μετά την εξομολόγηση, ο Γέροντας τον συμβούλεψε να κάνει ορισμένο επιτίμιο και να κοινωνήσει το επόμενο Πάσχα.Αυτά έγιναν το Σάββατο βράδυ. Το πρωί της Κυριακής, κατά τη Θεια Λειτουργία, ο αγαπητός  μας  εξομολογούμενος  περιέπεσε σε θλίψη και απελπισία. Ο Γέροντας  με τη διορατικότητά του αντιλήφθηκε την ψυχική του κατάσταση, τον πλησιάζει, τον χαϊδεύει απαλά στην πλάτη και του λέει:-  Έχεις ευλογία να μεταλάβεις…

Γράφει η Ελένη Κούκου: «Την άλλη μέρα, μετά τη στρατοπέδευση, ο ιερεύς [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] προχώρησε μοναχός στο εσωτερικό του πυκνού δάσους. Με κόπο δρασκέλιζε τους θάμνους και τα χαμόδεντρα, για να βαδίζει. Είχε προχωρήσει αρκετά, όταν στάθηκε απότομα έκπληκτος, σαν τον εξερευνητή που ανακαλύπτει ξαφνικά στην έρημο χώρα ανθρώπους: Αρκετοί στρατιώτες φρουρούσαν την αρχή του δάσους απ’ την αντίθετη  πλευρά. Δυνατές κραυγές χαράς και εκπλήξεως βγήκαν απ’ τα στήθη τους κι έτρεξαν όλοι  με πηδήματα, να τον προϋπαντήσουν. Ήταν  120 Αιτωλοακαρνάνες  εύζωνοι  όλοι τους γεροδεμένα  παλληκάρια. - Παππούλη, απ’ το  Μεσολόγγι έχουμε να δούμε  παπά. Τι…

Κάποτε ένας νέος, πλουσιωτάτης οικογένειας υιός, με πτυχία, με γλώσσες, μου έλεγε το εξής: είχαν ένα υπάλληλο στην επιχείρηση του πατέρα του στην οποία εργαζόταν κι αυτός. Του είπε, λοιπόν, κάποτε ο υπάλληλος ότι θα πάει ένα ταξίδι στην Πάτμο. Κι ο νέος απάντησε: - Θα έλθω και εγώ στην Πάτμο, γιατί δεν έτυχε να έχω πάει εκεί. Πήγαν στην Πάτμο. Ο υπάλληλος ήταν πιστός και είχε μια γνωριμία με τον πατέρα Αμφιλόχιο το Μακρή. Πολλοί από σας θα τον έχετε ακούσει. Του είπε, λοιπόν, ότι θα περάσω να δω τον πατέρα  Αμφιλόχιο, όσες  φορές  έρχομαι -κάθε χρόνο  πήγαινε στην…

Καταρχήν να σας πω ότι είμαι μία γυναίκα 60 ετών και καταλαβαίνετε τι βιώματα έχω περάσει μέχρι τώρα στην ζωή μου.Από μικρό παιδί 4-5 ετών η μητέρα μου, μού μιλούσε για την ζωή του Χριστού. Εγώ μέσα μου τότε σκεφτόμουν, αχ να μπορούσα να ήμουν και εγώ εκεί τότε που ζούσε ο Χριστός! Αργότερα όταν μεγάλωσα τα ξέχασα όλα και το Χριστό Τον είχα βάλει κάπου στην γωνιά του μυαλού μου, βλέπετε είχα αλλά πιο "σοβαρά" να σκεφτώ.Πέρασαν τα χρόνια και εγώ συνέχιζα την ζωή μου έξω από την Εκκλησία και από τον λόγο του Θεού.Μέχρι που έφτασε πέρσι το…

Θέλετε να σας αναφέρω και οδούς της μετανοίας; Είναι πολλές και ποικίλλες και διαφορετικές μεταξύ τους, όλες όμως οδηγούν προς τον ουρανό.  Πρώτη οδός μετανοίας είναι η καταδίκη των αμαρτιών μας "λέγει εσύ πρώτος τις αμαρτίες σου, για να δικαιωθείς" (Ησ. 43,26). Γι αυτό είπε και ο προφήτης " Είπα, θα καταδικάσω τον εαυτό μου για την ανομία μου προς τον Κύριο, και συ συγχώρεσες την ασέβεια της καρδίας μου" (ψάλμ. 31,5). Καταδίκασε λοιπόν και σύ τα αμαρτήματα σου - αυτό είναι αρκετό στον Κύριο ως απολογία - διότι αυτός που καταδίκασε τα αμαρτήματά του είναι δυσκολώτερο να πέσει πάλι…

Και μη μου λες παλι· έκανα πολλές αμαρτίες, πως θα μπορέσω να σωθω;Εσύ από μόνος σου δεν μπορείς, αλλά μπορεί ο Κύριος σου και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εξαλείψει εντελώς τα αμαρτήματά σου. Πρόσεχε παρά πολύ αυτόν τον λόγο· τόσο πολύ εξαλείφει τα αμαρτήματα, ώστε να μην αφήνει ούτε ένα ίχνος τους! Στα σώματα, βέβαια, δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτό, αλλά κι αν μύριες φορές το επιχειρήσει ο γιατρός, κι αν φάρμακα βάλει επάνω στην πληγή, αυτή μπορεί να την θεραπεύσει, αλλά ίσως τα ίχνη της να μην μπορέσει να τα εξαλείψει.   Συνέβη πολλές φορές να χτυπήσει κάποιος…

102ος ΚΑΝΩΝ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ(σε μετάφραση) "Αυτοί που έλαβαν από τον Θεό την εξουσία του "λύειν και δεσμείν" (δηλαδή οι Πνευματικοί Πατέρες και Εξομολόγοι), πρέπει να εξετάζουν την ποιότητα της αμαρτίας (αν αυτή είναι συγγνωστή ή θανάσιμη) και την προθυμία για επιστροφή του ανθρώπου που έχει αμαρτήσει και έτσι να δίνουν την κατάλληλη θεραπεία στην ασθένειά του, μη τυχόν χρησιμοποιώντας αμέτρως το ένα ή το άλλο (την αυστηρότητα ή την επιείκεια) ο Πνευματικός, δεν κατορθώσει να φθάσει ο άρρωστος στη σωτηρία.Δίοτι δεν είναι απλή η νόσος της αμαρτίας, αλλά παρουσιάζει ποικιλία και πολυμορφία και βλαστάνει πολλές και βλαβερές παραφυάδες, από τις…

Τι να πρωτοεξομολογηθώ Χριστέ μου Γλυκέ;; τι;;Είμαι ανάξια και το γνωρίζω.. Κρίνω, κατακρίνω εύκολα και ανα πάσα στιγμή.. γιατί; Που είναι η αγάπη στην καρδιά μου; Η πίστη σε Εσένα; Η αγάπη σε Εσένα Κύριε; Θέλω να Σε γνωρίσω, να Σε πιστέψω με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή, με ολη μου τη διάνοια, με όλο μου το είναι. Να υπάρχεις  μόνον Εσύ μέσα μου, να με φωτίζεις, να με καθοδηγείς... Βιάζομαι, δεν έχω θάρρος, δεν έχω υπομονή, δεν έχω ΓΑΛΗΝΗ μέσα μου. Μήπως γιατί ενώ Είσαι μέσα μου, δεν σου επιτρέπω να με φωτίσεις? Μου μιλάς…