Λόγος για τους Επισκόπους (οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου)    «(Ο όσιος λέει γιατί φοβάται να γίνει Επίσκοπος) Φοβάμαι μήπως με εξουσιάσει η φειδωλία και η φιλαργυρία. Φοβάμαι μήπως με κυριεύσει η επανάσταση της σαρκός, μήπως με απατήσει η ηδονή, μήπως με συσκοτίσει η μέριμνα, μήπως η τιμή των αρχόντων και των βασιλέων με υψώσει όχι καλά, μήπως φυσήξει και με ξεσηκώσει ο όγκος της εξουσίας κατά των αδελφών, μήπως παρασυρθώ από τρυφή και μέθη από το σωστό, μήπως οι σάρκες της ψυχής μου που ελεπτύχθηκαν παχυνθούν από κραιπάλη, μήπως με πτοήσουν απειλές ανθρώπων και με καταστήσουν παραβάτη των εντολών…

   «(ελέγχει τον ίδιο τον Πατριάρχη ο Όσιος)· Αναγνωρίζω την ευμενή σου προς εμάς διάθεση, δέσποτα. Αλλ’ ο φθόνος του Σατανά, δεν γνωρίζω πώς να το ειπώ, σου κατέστρεψε δυστυχώς τις διαθέσεις και κατέστησε πικρό το γλυκό και έκαμε σκότος το φως, όχι μόνο για μας αλλά και για όλους όσοι άκουσαν τα γενόμενα σε βάρος μας, σε όσα μέρη της γης έφθασε η φήμη τους» (τ. 19Α, σ. 219).    «Όπως ακριβώς η φλόγα του πυρός πετάγεται πάντοτε ψηλά, όσες φορές ανακατεύεις τα ξύλα από τα οποία ανάπτεται, έτσι και του κενοδόξου η καρδιά δεν μπορεί να ταπεινωθεί, αλλά…

415. Τι συμβαίνει με τους πιο πολλούς χριστιανούς; Είναι κατ’ όνομα χριστιανοί και τίποτε παρά πάνω. Ακόμη και τα πνευματικά τους διαφέροντα είναι κοσμικά, θύραθεν. Έχουν ξεχάσει το Ευαγγέλιο, οι βίοι των Αγίων δεν τους ελκύουν. Εξαντλούν κάθε ικμάδα της ζωής τους σε έργα ξένα προς το πνεύμα της θρησκείας. Ούτε τους περνά από τον νου ότι ο ύψιστος προορισμός του ανθρώπου είναι να γίνη θεάρεστος, να σώση την ψυχή του. Τι θλιβερό κατάντημα! 416. Ο σημερινός λεγόμενος χριστιανικός λαός είναι πεσμένος, κατά μεγάλα τμήματα, σε πραγματική ειδωλολατρία. Τον πρώτο λόγο έχουν η εγωπάθεια, η φιλοδοξία, οι κοσμικές ψυχαγωγίες, το…

Η σωστή τοποθέτηση των γονέων για την αναπηρία των παιδιών τουςΥπάρχουν μητέρες πού, αν διαπιστωθή κατά την εγκυμοσύνη ότι το παιδάκι που θα γεννήσουν θα είναι ανάπηρο ή διανοητικά καθυστερημένο, κάνουν έκτρωση και το σκοτώνουν. Δεν σκέφτονται ότι και αυτό έχει ψυχή. Πόσοι πατέρες έρχονται και μου λένε: «Το δικό μου το παιδί να είναι σπαστικό; Γιατί να το κάνη έτσι ο Θεός; Δεν μπορώ να το αντέξω». Πόση αναίδεια προς τον Θεό έχει αυτή η αντιμετώπιση, πόσο πείσμα, πόσο εγωισμό. Αυτοί, αν τους βοηθήση ο Θεός, θα γίνουν χειρότεροι. Κάποτε ήρθε στο Καλύβι με τον πατέρα του ένας φοιτητής…

«Πολλοί είναι αυτοί που απαρνούνται τον βίο τούτον και τα πράγματα του βίου, λίγοι όμως όσοι απαρνούνται και τα θελήματά τους. Γι’ αυτούς καλώς αποφαίνεται ο θείος λόγος λέγοντας "πολλοί είναι οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί"» (τ. 19Α, σ. 411). «Κέρδος καλό για σένα το να κόψεις τα θελήματά σου, μάρτυρα συνειδήσεως σ’ αναδείχνει» (τ. 19Ε, σ. 87, στιχ. 10-11). «Μ’ έκαναν να ξεχαστώ πάλι και τίποτε από όσα έγιναν να μην καταλάβω, αλλά νομίζω πως είμαι ανώτερος από όλους και απαθής, άγιος και σοφός θεολόγος και δίκαια με τιμούν όλοι οι άνθρωποι· δέχομαι τους επαίνους, σα να τους…

«Η περηφάνια προηγείται του ολέθρου» (Παρ. 16:18) Ο άνθρωπος είναι πολύ εύκολο να περηφανευτεί και να φτάσει στο σημείο να μην ξέρει τι λέει. Αυτό συνέβη και στο Ναπολέοντα Βοναπάρτη, μετά από τις αμέτρητες νίκες του στις μάχες που έδινε στην Ευρώπη. Την παραμονή της μάχης του Βατερλό, όπως λέει η ιστορία, αφού έδωσε και τις τελευταίες εντολές στους αξιωματικούς του για την άλλη μέρα, κατέληξε λέγοντας: «Αύριο βράδυ ο Ουέλιγκτον (ο Άγγλος στρατηγός) θα βρίσκεται στα χέρια μου αιχμάλωτος». Κάποιος από τους επιτελείς του πρόσθεσε: «Στρατηγέ, αν θέλει ο Θεός». Κι ο Ναπολέων γεμάτος περηφάνια απάντησε: «Ποιος Θεός! Εγώ…

Γνωρίζει ο Θεός αυτά τα οποία έχεις ανάγκη και φροντίζει για σένα. Ο Θεός σε έφερε εκεί που σε έφερε, ο Θεός σε φωτίζει, σε καθοδηγεί. Γιατί λοιπόν πέφτεις σε μέριμνα ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα; Ενώ δηλαδή νομίζεις ότι τάχα ασχολείσαι με πνευματικά θέματα και έχεις πνευματικά ενδιαφέροντα και έχεις πνευματικά ερωτήματα και έχεις πνευματικές απορίες και θέλεις να σου εξηγούν και θέλεις να σου πουν και να μάθεις, τελικά περιπλέκεσαι, τελικά μπαίνεις σε μέριμνα και σε φροντίδα. Εγώ θα έλεγα και περισσότερο και από αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μπαίνει κανείς σε κάποιες φροντίδες, αλλά παγιδεύεται από τον…

Λέγε διαρκώς την ευχή Συστηματική ενασχόληση με την νοερά προσευχή προϋποθέτει, κατά τη διδασκαλία του Γέροντος Πορφυρίου, πρώτον έμπειρο Γέροντα που θα παρακολουθεί τον ασκούμενο, και δεύτερον, ψυχή καθαρή από εγωισμό, μνησικακία, αντιπάθειες, θέλημα, κενοδοξία και τα παρόμοια. Πολύ τόνιζε την ανάγκη για την εκτέλεση των παραδεδομένων ακολουθιών, για το διάβασμα των ύμνων της Εκκλησίας μας. Ώστε η συμβουλή του "Λέγε διαρκώς την ευχή" ισχύει μεν και για όλους μας, αλλά με διάκριση, χωρίς κατάργηση των ακολουθιών και χωρίς την ιδέα ότι επειδή θα πούμε κάποιες φορές το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", φθάσαμε δήθεν σε μέτρα. Μάλιστα μερικούς, που…

‘Ο Θεός με εγκατέλειψε!’ Πόσες φορές έχω ακούσει αυτή τη φράση. Δεν μας αφήνει όμως ο Θεός, εμείς Τον αφήνουμε. Η΄ ‘ Ο Θεός με τιμωρεί!’ Όχι! Εμείς τιμωρούμε τον εαυτό μας με την απομάκρυνση μας από Αυτόν. Πάντα ψάχνουμε να ρίξουμε αλλού το φταίξιμο για ό, τι κακό μας συμβαίνει. Ο τελευταίος που θα κοιτάξουμε είναι ο εαυτός μας. Είναι εύκολο να κατηγορούμε έναν Θεό που ‘είναι μακριά μας’ και δεν Τον βλέπουμε. Όμως ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας αλλά ούτε θα Τον δούμε ούτε θα Τον ακούσουμε αν δεν καθαρίσουμε τα μάτια και τα αυτιά της καρδιάς…

Ο Άγιος Πορφύριος που τόσο πολύ αγαπάμε μας διδάσκει να ποτίζουμε τα λουλούδια μας και όχι τα αγκάθια μας, να μην εστιάζουμε στα πάθη μας αλλά στην Αγάπη του Χριστού μας! Κι αυτό είναι μεγάλη αλήθεια! Το βιώνω κάθε φορά που προσπαθώ να κόψω ή να ελαττώσω κάποιο πάθος μου. Τότε γκρεμίζομαι πραγματικά και το πάθος μου γιγαντώνεται. Ίσως γιατί αυτός ο αγώνας μου όσο θεάρεστος κι αν φαίνεται κρύβει μέσα του πολλή εμπάθεια και ιδιαίτερα εγωισμό και κενοδοξία. Ενώ αν αφήνομαι στην Αγάπη του Χριστού όλα γίνονται ανεπαίσθητα από Αυτόν χωρίς εγώ να το καταλαβαίνω. Βέβαια από την άλλη…