102ος ΚΑΝΩΝ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ(σε μετάφραση) "Αυτοί που έλαβαν από τον Θεό την εξουσία του "λύειν και δεσμείν" (δηλαδή οι Πνευματικοί Πατέρες και Εξομολόγοι), πρέπει να εξετάζουν την ποιότητα της αμαρτίας (αν αυτή είναι συγγνωστή ή θανάσιμη) και την προθυμία για επιστροφή του ανθρώπου που έχει αμαρτήσει και έτσι να δίνουν την κατάλληλη θεραπεία στην ασθένειά του, μη τυχόν χρησιμοποιώντας αμέτρως το ένα ή το άλλο (την αυστηρότητα ή την επιείκεια) ο Πνευματικός, δεν κατορθώσει να φθάσει ο άρρωστος στη σωτηρία.Δίοτι δεν είναι απλή η νόσος της αμαρτίας, αλλά παρουσιάζει ποικιλία και πολυμορφία και βλαστάνει πολλές και βλαβερές παραφυάδες, από τις…

Τι να πρωτοεξομολογηθώ Χριστέ μου Γλυκέ;; τι;;Είμαι ανάξια και το γνωρίζω.. Κρίνω, κατακρίνω εύκολα και ανα πάσα στιγμή.. γιατί; Που είναι η αγάπη στην καρδιά μου; Η πίστη σε Εσένα; Η αγάπη σε Εσένα Κύριε; Θέλω να Σε γνωρίσω, να Σε πιστέψω με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή, με ολη μου τη διάνοια, με όλο μου το είναι. Να υπάρχεις  μόνον Εσύ μέσα μου, να με φωτίζεις, να με καθοδηγείς... Βιάζομαι, δεν έχω θάρρος, δεν έχω υπομονή, δεν έχω ΓΑΛΗΝΗ μέσα μου. Μήπως γιατί ενώ Είσαι μέσα μου, δεν σου επιτρέπω να με φωτίσεις? Μου μιλάς…

Πηγή: Από το βιβλίο:  "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄.Για να νιώσει κανείς ανάπαυση, πρέπει να πετάξει τα μπάζα από μέσα του. Αυτό θα γίνει με την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ο άνθρωπος την καρδιά του στον πνευματικό και λέγοντας τα σφάλματά του, ταπεινώνεται, και έτσι ανοίγει την πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια η Χάρις του Θεού και ελευθερώνεται.1.  Η ανάγκη πνευματικού οδηγούΜε την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;- Και πιο…

Στην αρχή της μετάνοιας επικρατεί θλίψη, σύντομα όμως διαπιστώνουμε ότι μπαίνει μέσα μας ενέργεια νέας ζωής, που προκαλεί θαυμαστή αλλοίωση του νου.Αυτή η κίνηση προς μετάνοια εμφανίζεται ως ανεύρεση του Θεού της αγάπης. Ενώπιον του πνεύματος μας διαγράφεται ευκρινέστερα η μεγαλοπρεπής εικόνα του Πρωτοπλάστου ΑνθρώπουΑτενίζοντας αυτή την ωραιότητα ανακαλύπτουμε ποιά φοβερή διαστροφή έπαθε μέσα μας η πρωταρχική ιδέα του Δημιουργού για μας. Η χάρη της μετάνοιας μας αποκαλύπτει την εικόνα του Υιού του Θεού. Ω, πόσο οδυνηρή είναι η πορεία αυτή! Φλογερή ρομφαία διαπερνά την καρδιά μας.Και πώς να μιλήσουμε για τη φρίκη, που νοιώθουμε τότε; Και πώς να περιγράψουμε…

Aλήθεια, ποιό λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της Εκκλησίας; Ποιός παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μάς βλάψει, μόνο ο Xριστός που μάς οδηγεί μυστικά. … Γι’ αυτό δεν θα ‘ταν λάθος αν θεωρούσαμε την εκκλησία πιο σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα- η εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τα αλλάζει. Tί εννοώ μ’ αυτό: Mπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι- μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. Eδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι- μπαίνει…

Μια σκοτεινή νύχτα, έπιασε μια καταιγίδα κάποιον στον δρόμο. Χτυπάει την πρώτη πόρτα που συναντά. - Ανοίξτε μου σας παρακαλώ να γλυτώσω από τούτο το κακό. - Α, δεν μπορώ, λέει μια αυστηρή φωνή από μέσα, εγώ είμαι η «Δικαιοσύνη». Είσαι άξιος της τιμωρίας αυτής. Δικαίως έρχεται στο κεφάλι σου. Εγώ την έστειλα! Χτυπάει κι άλλη πόρτα παρακεί…   - Άνοιξε μου, λέει, να προφυλαχτώ. - Εδώ μένει η «Αλήθεια», λέει μια φωνή από μέσα! Ποτέ δεν σου άρεσε η συντροφιά μου. Πώς με θυμήθηκες τώρα; Κι ο ταλαίπωρος άνθρωπος προχώρησε απελπισμένος. Χτυπάει τρίτη πόρτα τώρα. - Άνοιξε μου σε…

Πηγή: askitikon.eu-Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια;-Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς δικαιώματα στον διάβολο. Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την εξομολόγηση.Σε έναν που εξομολογείται, και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν. Γιατί, όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.Μια φορά ήρθε ένας μεσήλικας στον Καλύβι με έναν αέρα…Από μακριά, μόλις τον είδα, κατάλαβα ότι έχει δαιμονική επήρεια. « Ήρθα να με βοηθήσεις, μου είπε. Προσευχήσου για μένα, γιατί έναν χρόνο τώρα έχω φοβερούς…

Προσκυνητής: Την ευχή σου, Γέροντα. Γέροντας: Του Θεού, παιδί μου. Καλωσόρισες στην Καλύβη μας. Πήγαινε μέσα να προσκυνήσεις τον ΄Αγιό μας, να κεραστείς και να ξεκουραστείς. Εγώ θα κατέβω στον κήπο να μαζέψω ό,τι έδωσε ο Θεός. ΄Εχουμε πολλούς προσκυνητές απόψε. Θα σε δω αργότερα, μετά τον Εσπερινό. Προσκυνητής: Γέροντα, θέλω νά ΄ρθω μαζί σου στον κήπο. Θέλω να σε βοηθήσω. Εγώ είμαι νέος, δεν είμαι κουρασμένος. Γέροντας: Ευλογημένο νά ΄ναι, έλα. Προσκυνητής: Γέροντα, θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Γέροντας: Τί, παιδί μου; Προσκυνητής: ΄Εχω ακούσει ότι εδώ ζει ένας Γέροντας με χάρισμα προορατικό, ένας άγιος άνθρωπος, που γαληνεύει όσους…

Στην παραβολή αυτή βλέπουμε ξεκάθαρα το μοντέλο της μετάνοιας και τα βήματα που θέλει ο Θεός να ακολουθήσουμε έτσι ώστε αυτή να χαρακτηριστεί πλήρης και θεραπευτική. Πρώτο στάδιο. "και ελθών είς εαυτόν" Η συνειδητοποίηση της αμαρτίας είναι το βασικό στάδιο της μετάνοιας. Ό,τι κάνουμε το κάνουμε επειδή βρισκόμαστε σε κατάσταση ασυνειδησίας. Με άλλα λόγια οι πράξεις μας που δεν ευθυγραμμίζονται με το θέλημα του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η ψυχή μας δεν είναι σε κατάσταση νήψης (σε πνευματική εγρήγορση). Οι καταστάσεις όμως της ζωής και η πρόνοια του Θεού, μας φέρνουν σε σημείο πνευματικής ανάνηψης και συνειδητοποίησης της κατάστασής μας.…

ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ κάποτε να επισκεφθή μια σκήτη ο Όσιος Μακάριος, συνάντησε στο δρόμο το διάβολο φορτωμένο μ' ένα παράξενο φορτίο να πηγαίνη κι εκείνος προς τα εκεί. — Για που; τον ρώτησε ο Όσιος. — Πάω να βάλω λογισμούς στους μοναχούς, αποκρίθηκε μ' αναίδεια εκείνος. — Και τι είναι αυτά που κουβαλάς μαζί σου; — Τα γεύματα που θα τους προσφέρω. — Τόσα πολλά; απόρησε ο Όσιος. — Βέβαια. Αν δεν ικανοποιούνται με το ένα, έχω άλλο έτοιμο κι αν δεν τους αρέση κι αυτό τους δίνω τρίτο. Ένα απ' όλα θα είναι του γούστου τους. — Έχεις πολλούς εκεί που…