Το άγαλμα τον Λυσίππου.Στην πύλη μιας αρχαίας Ελληνικής πόλεως υπήρχε άγαλμα που παρίστανε την ευκαιρία. Το άγαλμα είχε την εξής επιγραφή, που είναι αλληγορικός διάλογος αγάλματος και διαβάτου:—  Πώς ονομάζεσαι, ω άγαλμα; —  Ευκαιρία. —  Ποιός σε κατεσκεύασε; —  Ο Λύσιππος. —  Γιατί έχεις πτερά και στέκεσαι σηκωμένη στα δάκτυλα των ποδιών σου; —  Για να δείξω ότι δεν μένω παρά λίγες στιγμές... — Γιατί τα μαλλιά σου είναι μπροστά μακριά; — Για να μπορούν οι άνθρωποι να με πιάνουν όταν περνώ δίπλα των. — Γιατί πίσω έχεις φαλάκρα; — Διότι αφού περάσω μια φορά, δεν συλλαμβάνομαι πλέον! Ευκαιρίες, που…

Στο βιβλίο «Για τη ζωή των μοναχών στον Καύκασο» ο συγγραφέας του, ο ασκητής π. Ιλαρίων, διηγείται πως πηγαίνοντας στο βουνό, άρχισε να κτίζει μια μικρή καλύβα από κλαδιά δένδρων. Επειδή δεν κατάφερε να τελειώσει την κατασκευή αυτή έγκαιρα και νύχτωσε, πλάγιασε να κοιμηθεί για να ξεκουραστεί. Ένας πάνθηρας ή ένα είδος λιονταριού εντόπισε την παρουσία ανθρώπου και άρχισε να κάνει γύρους γύρω από αυτόν βρυχώμενος. Και αυτός βρισκόταν εκεί με το μισό σώμα του προστατευμένο μέσα στην καλύβα και τα πόδια έξω από αυτήν. Φανταστείτε αυτή την εμπειρία: να συναντήσεις ένα λιοντάρι που αγωνίζεται για την επιβίωσή του, έτοιμο…

  Φωνὴ ζωηρῆς ἐπικλήσεως πρὸς τὸν Θεό. Φωνὴ καρδιᾶς συντετριμμένης καὶ ταπεινωμένης μέχρι κά τω στὴ γῆ, στὸ χῶμα. Φωνὴ ἱκεσίας θερμῆς, ἀπὸ τὰ τρίσβαθα ψυχῆς ὀδυνωμένης. Ψυχῆς ποὺ ἀπ’ ὅλους καὶ ὅλα εἰσέπραξε τὴν ἀπόρριψη. Οἱ θλίψεις καὶ δοκιμασίες τῆς ζωῆς σὰν κύματα ἀλλεπάλληλα τὴ βύθισαν στὸ πέλαγος τῆς ἀπογνώσεως, καὶ ἄλλη πιὰ βοήθεια δὲν ἔχει νὰ ἀναμένει ἀπὸ πουθενὰ παρὰ μόνο ἀπὸ Ἐκεῖνον. Ψυχῆς ποὺ ἀνατείνεται ὁρμητικὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ μὲ πόθο ἰσχυρὸ καὶ ἀπαντοχὴ τελεία καρφώνει τὸ βλέμμα της ἐπάνω του. Ψυχῆς ποὺ βοᾶ, κραυγάζει πρὸς τὸν Θεό!   –Κύριε, μὴν ἀργήσεις... Σὰν τὴ φωνὴ νεαρῆς…

«Αναφέρει ο Paulo Coelho: «Ένα λιοντάρι συνάντησε μερικές γάτες που συζητούσαν. - Θα τις καταβροχθίσω, σκέφτηκε. Ξαφνικά όμως, αισθάνθηκε μια παράξενη ηρεμία και αποφάσισε να καθίσει κοντά τους για να ακούσει τι έλεγαν. - Καλέ μου Θεούλη, είπε μία από αυτές, χωρίς να προσέξει το λιοντάρι. Προσευχόμαστε όλο το απόγευμα! Ζητήσαμε να βρέξει ο ουρανός ποντίκια! - Και τίποτα δεν έγινε ως τώρα!, είπε μία άλλη. Μήπως δεν υπάρχεις; Ο ουρανός παρέμεινε βουβός και οι γάτες έχασαν την πίστη τους. Το λιοντάρι σηκώθηκε και συνέχισε το δρόμο του μονολογώντας: - Για κοίτα τι γίνεται καμιά φορά! Σκόπευα να σκοτώσω αυτά…

Αυτοπροορίζεσαι «Λέμε ότι ο Θεός είναι παντογνώστης. Γνωρίζει τα πάντα. Τα παρελθόντα, τα παρόντα, και τα μέλλοντα. Επομένως ξέρει καλά και εκείνα που τα κάνη ο άνθρωπος στο μέλλον. Και η πρόγνωση του Θεού βγαίνει πάντοτε αληθινή. Αυτό δεν είναι δεσμευτικό της ελευθερίας του ανθρώπου; Μπορεί να κάνει διαφορετικά από εκείνα που γνωρίζει ο Θεός; “Ένα παράδειγμα, ο Θεός προείπε την προδοσία του Ιούδα. Και ο Ιούδας πράγματι πρόδωσε το Χριστό. Ήταν δυνατόν ο Ιούδας να κάνει διαφορετικά και να   διαψεύσει την προδοσία του θεού; Βεβαίως όχι. Τότε που είναι η ελευθερία του ανθρώπου;» Είναι ερωτήματα που θέτουν πολλοί. ‘Αν…