Άμα αγαπήσεις μ' όλη τη δύναμη της καρδιάς σου τον Χριστό όλα θα είναι εύκολα. Και η υπακοή και η ταπείνωσις. Τότε όλους τους αδελφούς θα τους αγαπάς αβίαστα και αυθόρμητα, με την ίδια του Χριστού αγάπη. Διότι δεν θα είσαι εσύ που αγαπάς, αλλά ο ίδιος ο Χριστός που θα κατέχει την καρδιά σου. Γέροντας Πορφύριος

707. Όλη η δύναμίς μας έγκειται στην καρδιά μας. Όταν η καρδιά είναι φως, ο όλος άνθρωπος νοιώθει άνετα και ευχάριστα. Όταν η καρδιά είναι βαρειά, νοιώθει δυστυχισμένος. Στην εκκλησία, ο Θεός αγγίζει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει με τη χάρι του και τις υποτάσσει στον «χρηστόν» ζυγό του. Όταν η καρδιά λάμπη στο φως του Θεού, είναι έτοιμος ο άνθρωπος να κινηθή και να εκδηλωθή χαρωπά. Γι’ αυτό τον λόγο «και Δαυΐδ και πας Ισραήλ (ήσαν) παίζοντες εναντίον (δηλαδή: απέναντι) του Θεού εν πάση δυνάμει και εν ψαλτωδοίς και εν κινύραις και εν νάβλαις, εν τυμπάνοις και εν κυμβάλοις…

Ο λόγος του χαρακτηριζόταν από μία ιδιαίτερη φιλοστοργία και από μία γαλήνια εξουσία. Αλλά και όλη η συμπεριφορά του προς τους επισκέπτες χαρακτηριζόταν προ παντός από βαθειά ταπείνωση και συγχωρητική, έμπρακτη, χριστιανική αγάπη. Ο λόγος του θέρμαινε ακόμη και τις πιο σκληρές και ψυχρές καρδιές· διαφώτιζε τις ψυχές με πνευματική κατανόηση· τις απάλυνε και τις έκανε να χύνουν δάκρυα μετανοίας και συντριβής· προκαλούσε χαρμόσυνη ελπίδα για δυνατότητα διορθώσεως και σωτηρίας ακόμη και σε αναίσθητους αμαρτωλούς. Έτσι γέμιζε τις ψυχές με την θεία χάρη και την ειρήνη. Οποιοιδήποτε και αν τον επισκεπτόταν, είτε ρακένδυτοι πτωχοί είτε πλούσιοι με πολυτελή ενδύματα, και…

Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα: - Γέροντα πώς θα κάνω καρδιακή προσευχή; Όλο αποσπάται ο νους μου! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο! - Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε … - Ναι, Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ! - Και πού πήγε ο νους σου παιδί μου; - Μα πού αλλού Γέροντα, στο μέρος που με χτυπήσατε! - Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε! Έτσι και με την προσευχή γίνεται! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά, πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει! Στον πόνο της…

Η δύναμη της ευχής«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού,ελέησον με»-Γέροντα, πώς να λέω την ευχή;-Καλύτερα να την λες ολόκληρη: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησον με», γιατί η ευχή περιέχει όλο το δόγμα της Πίστεως. Αν δυσκολεύεσαι να την πεις ολόκληρη, ας λες: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».-Διάβασα, Γέροντα, ότι η προσευχή πρέπει να απευθύνεται και στα τρία Πρόσωπα της Άγιας Τριάδος . Με το «Κύριε Ιησού Χριστέ» όμως δεν απευθυνόμαστε μόνο στον Χριστό; -Τον Χριστό, δηλαδή τον Υιό, δεν απέστειλε ο Πατήρ στον κόσμο, για να σώση τον κόσμο; Ο Χριστός δεν θυσιάστηκε και σταυρώθηκε για μας; Ο Χριστός…

Να πιάνουμε και άλλες περιπτώσεις -Γέροντα όταν μετά τη διακονία πηγαίνω στο κελί μου, συνήθως κάνω προσευχή για διάφορες περιπτώσεις. Μήπως θα με βοηθούσε να διαβάζω και κάποιους Ψαλμούς με την αντίστοιχη περίπτωση;-Αν θέλεις, δοκίμασε, θα σε βοηθήσει. Να διαβάζεις πρώτα την περίπτωση του Ψαλμού, ύστερα να κάνεις ευχή για το συγκεκριμένο θέμα και μετά να διαβάζεις τον Ψαλμό. Το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει για την καρδιακή προσευχή, θα το καταλάβεις αργότερα και μόνη σου. Εγώ, αφού διαβάσω την περίπτωση, κάνω καρδιακή προσευχή και δεν πιάνω μόνον ένα θέμα αλλά πολλά. Ξεκινώντας δηλαδή από τις «περιπτώσεις» του Αγίου Αρσενίου πηγαίνω και…

681. Ποιος από τους θνητούς είναι άξιος του Κυρίου; Όποιος, εκτός του Κυρίου, βλέπει τα πάντα σαν ένα τίποτε και ο Κύριος είναι γι’ αυτόν το παν. Αδελφέ μου, μη δίνεις την καρδιά σου στα διάφορα τίποτε, αλλά μόνο στον Δημιουργό μας. Αφοσιώσου σ’ Αυτόν με πίστι αδίστακτο. Μη σε ελκύουν ούτε εδέσματα, ούτε ενδυμασίες, ούτε φθαρτά ανθρώπινα κάλλη, ούτε πλούτη, ούτε ανέσεις της ζωής, ούτε η δόξα αυτού του κόσμου, ούτε άλλο οτιδήποτε πάνω στη γη. 682. Φέρω στον Κύριο, τη Δέσποινα μας Θεοτόκο ή σ’ έναν Άγγελο ή σ’ έναν Άγιο, υλικό φως (κερί, λαμπάδα, καντήλι). Γιατί το…

676. «Αγιασθήτων (δηλαδή: ας δοξασθή) το όνομά σου». Αυτή είναι η πρώτη μας επιθυμία και το πρώτο μας αίτημα: να δοξασθή το όνομα του Θεού μες από την ίδια μας τη ζωή. Ας μη λησμονούμε ότι κτισθήκαμε «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού». Αλλά αλλοίμονο, πέσαμε, χάσαμε τη θεία μας δόξα και τώρα ερχόμαστε στον κόσμο δεμένοι με την αμαρτία. Η κατάστασίς μας είναι «νόθων και ουχ υιών» (Εβρ. ιβ’ 8). Πρωτίστη λοιπόν φροντίδα μας ας είναι να μοιάσουμε ξανά στον Ουράνιο Πατέρα μας, το θείο Πρωτότυπό μας. Ο Ίδιος ο Κύριος μας το απαιτεί: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι»…

674. Αν η καρδιά σου είναι ταραγμένη από την επήρεια του πονηρού πνεύματος, καλύτερα να μη μιλάς στους άλλους. Προ πάντος, για να τους διορθώσης. Θα προκαλέσης πιθανώτατα θυμό και όχι διόρθωσι. Μια τέτοια εσωτερική κατάστασις σημαίνει ότι είμαστε ανάξιοι να διδάξουμε τους άλλους. Πρώτα διώξε τον εχθρό, ειρήνευσε την καρδιά σου και κατόπιν μίλα. 675. Μερικοί νομίζουν ότι είναι εν τάξει απέναντι του Θεού αν λένε τις καθωρισμένες προσευχές, χωρίς να προσέχουν στην προετοιμασία της καρδιάς τους για την προσευχή. Πολλοί, λόγου χάριν, διαβάζουν την προ της Θείας Μεταλήψεως Ακολουθία, ενώ κατά το διάστημα αυτό θα έπρεπε να ετοιμάσουν…

Στέρηση της ελευθερίας, υποκρισία και εγωισμός: μόνιμα χαρακτηριστικά της κοσμικής ζωής (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος) "Άλλο ένα πράγμα που παρατηρώ", γράφεις, "είναι το πώς τρέχουν όλοι με κομμένη ανάσα πέρα-δώθε, κυνηγώντας, θαρρείς, κάτι που ποτέ δεν καταφέρνουν να πιάσουν. Τι φασαρία, τι αναβρασμός, τι πήγαιν’ έλα είν’ εκείνο που βλέπω, όποτε περνάω από πολυσύχναστο δρόμο; Διαπιστώνω, όμως, ότι το ίδιο συμβαίνει και στα σπίτια, ίσως και μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Τα ‘χω χαμένα! Μπορεί κανείς, αλήθεια, να ζει μ’ αυτόν τον τρόπο;… Παρατηρώ, επίσης, το πώς καταναγκάζουν και καταπιέζουν ο ένας τον άλλο. Κανένας δεν έχει τη δική του…