Η δύναμη της ευχής
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού,ελέησον με»
-Γέροντα, πώς να λέω την ευχή;
-Καλύτερα να την λες ολόκληρη: «Κύριε Ιησού Χριστέ,
Υιέ του Θεού ελέησον με», γιατί η ευχή περιέχει όλο το δόγμα της Πίστεως.
Αν δυσκολεύεσαι να την πεις ολόκληρη, ας λες: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».
-Διάβασα, Γέροντα, ότι η προσευχή πρέπει να απευθύνεται και στα τρία Πρόσωπα
της Άγιας Τριάδος . Με το «Κύριε Ιησού Χριστέ» όμως δεν απευθυνόμαστε μόνο στον Χριστό;
-Τον Χριστό, δηλαδή τον Υιό, δεν απέστειλε ο Πατήρ στον κόσμο,
για να σώση τον κόσμο; Ο Χριστός δεν θυσιάστηκε και σταυρώθηκε για μας;
Ο Χριστός δεν θα κρίνη τον κόσμο; Στον Χριστό λοιπόν θα απευθυνθούμε, αφού
σ’ Αυτόν στήριξε ο Θεός την σωτηρία του κόσμου.
-Είναι σωστό, Γέροντα, αντί να λέω: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», να λέω:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε με» ή «συγχώρεσε με» ή «σκέπασέ με»;
-Καλύτερα να λες την ευχή όπως είναι. Το «ελέησον με» τα έχει όλα μέσα,
σημαίνει και «σώσον» και «φώτισον», αναφέρεται και στις σωματικές ανάγκες
και στην απαλλαγή από τα πάθη κ.λπ. Αλλά, αν κάποια στιγμή νιώσεις την ανάγκη
να πεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε με» ή «συγχώρεσε με», μπορείς να το κάνης.
-Γέροντα, μετά το «ελέησον με» πρέπει να λέω πάντοτε «την αμαρτωλήν»;
-Μπορείς να το πεις λίγες φορές στην αρχή και μετά δεν χρειάζεται να το λες
φθάνει να έχεις συναίσθηση της αμαρτωλότητος σου.
-Γέροντα, μου είναι πιο εύκολο να κάνω κομποσχοίνι στην Παναγία ή στους Αγίους
παρά να λέω την ευχή. Είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό;
-Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Η ευχή έχει άλλο νόημα, με την ευχή συνδέεται κανείς
με τον Χριστό, ενώνεται ο νους του με τον Θεό. Αλλά πρέπει ο νους να είναι
στην ευχή, αυτό είναι το μυστικό. Όταν κάνουμε πολλά κομποσχοίνια στον έναν
ή στον άλλον Άγιο, καλό είναι και αυτό, αλλά δεν βοηθάει στην αδιάλειπτη προσευχή.
Να συνηθίζεις να λες περισσότερο την ευχή, για να κινείται ο νους πολλές φορές
στο «Κύριε Ιησού Χριστέ», και έτσι θα βρίσκεσαι φυσιολογικά στην αδιάλειπτη προσευχή,
η οποία περιορίζεται συνήθως στο «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, το οποίο πρέπει
να λέμε «εν όλη τη καρδία και εν όλη τη ψυχή και εν όλη, τη διανοία». Άλλο είναι
όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για να επέμβει, να βοηθήσει σε κάποιο πρόβλημα.
Αυτό το λέω από δική μου πείρα, πώς βοηθιέμαι εγώ δεν ξέρω εάν βοηθάει και άλλους.
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή, για να ενωθούμε με τον Θεό. Μόνον αυτό αξίζει,
γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται
με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
Επαναλαμβάνουμε δηλαδή πολλές φορές το γλυκύτατο όνομα του Χριστού, όχι γιατί ο Χριστός
δεν ακούει με μια φορά που θα Τον επικαλεσθούμε, αλλά για να ενωθεί ο νους μας μαζί του,
αφού ο Χριστός είναι για μας το παν και σ’ Αυτόν θα καταλήξουμε.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.159-161)