Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Όταν βρισκόμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, όταν η καρδιά είναι πλημμυρισμένη από λατρευτική διάθεση, από ενδιαφέρον για τους άλλους, όταν, καθώς λέει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, «από το περίσσευμα της καρδιάς μιλάει το στόμα» (Λουκ. 6, 45), τότε δεν υπάρχει πρόβλημα προσευχής. Μιλάμε ελεύθερα στο Θεό, με λέξεις που μας ταιριάζουν περισσότερο. Αλλά, αν αφήναμε τη ζωή της προσευχής να γίνει έρμαιο των ψυχικών μας διαθέσεων, ίσως μερικές φορές να προσευχόμαστε θερμά και ειλικρινά, για μεγάλα όμως χρονικά διαστήματα θα χάναμε κάθε προσευχητική επαφή μας με το Θεό. Είναι μεγάλος πειρασμός να αναβάλλουμε την προσευχή μέχρι τη στιγμή…

158. Ο Χριστός είναι η ειρήνη, η ελευθερία και το γλυκύτατο φως της ψυχής. 159. Ο ασπασμός με τα χείλη αντιστοιχεί στον ασπασμό με την ψυχή. Ασπαζόμενοι τις άγιες εικόνες, τις ασπαζόμαστε όχι μονάχα με τα χείλη, αλλά και με την ψυχή. 160. Δόξα σοι, Παναγία Τριάς, που μας σώζεις από τον πνευματικό θάνατο, τη συνέπεια αυτή των ανομημάτων μας! Δόξα σοι, ο Θεός, που μας χαρίζεις την ειρήνη σου, αυτό το αγαθό που ξεπερνά σε αξία όλα τα γήινα αγαθά, την ειρήνη σου την «πάντα νουν υπερέχουσαν» (Φιλιππ. δ’ 7). 161. Να προσεύχεσαι αδιάλειπτα στην Αγία Τριάδα, ώστε ποτέ…

ΠΗΓΑΝ κάποτε, πολύ πρωί, στην καλύβα του Αββά Αχιλλά οι συνασκητές του, ο Αββάς Αμμώης με τον Αββά Βιτίμιο, και βρήκαν τον Γέροντα να πλέκει το ψαθί του: - Από τώρα επιασες δουλειά, Αββά; τον ρώτησαν. - Από το περασμένο βράδυ, τους ομολόγησε εκείνος, μέχρι τώρα έχω πλεξει είκοσι οργιές χωρίς νατις χρειάζομαι. Αλλά φοβάμαι μήπως αγανακτήσει εναντίον μου ο Θεός και με καταδικάσει με τους οκνηρούς, όταν μπορώ να εργασθώ και δεν το κάνω. Θαυμάζοντας την φιλεργία του Γέροντα οι δυό Αββάδες, έφυγαν ωφελημένοι. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΝ αυστηρά οι συνασκητές του κάποιον αδελφό, που εργαζόταν την ημέρα που γιόρταζαν την μνήμη…

  ΌTAN επρόκειτο να φύγει από τον μάταιο κόσμο ο Όσιος Παμβώ, βεβαίωνε τους συνασκητές του  πως δεν έμεινε ούτε μία ημέρα χωρίς εργασία, ούτε ψωμί έφαγε ποτέ δωρεαν.   ΣΤΗΝ Κάτω Αίγυπτο ζούσαν εκατοντάδες Ερημίτες, λέει επίσης ο Παλλάδιος. Κάθε σκήτη είχε  δική της εκκλησία, για να λειτουργούνται οι ασκητές, με ευρύχωρο ξενώνα παραπλεύρως, για την  φιλοξενία των επισκεπτών. Δεχονταν με καλοσύνη όλους τους ξένους οι Πατέρες και τους  φιλοξενούσαν όσον καιρό ήθελαν εκείνοι να παραμείνουν στην έρημο. Είχαν όμως αυτή την  συνήθεια: Μια ολόκληρη εβδομάδα τους άφηναν ν’ αναπαυθούν. Κατοπιν όμως τους έδιναν κάποια εργασία να κάνουν στον…

ο Παύλος Ποιος δεν θα δεχόταν ν’ απλώσει τα χέρια σ’ αυτόν τον αθλητή του Χριστού και νικητή; Ποιος δεν θα του έκανε οποιοδήποτε χατίρι βλέποντας τον φυλακισμένο; Ε.Π.Ε. 20,20 ο δοκιμαζόμενος πιστόςΌποιος βοηθάει τον αθλητή του Χριστού, που λειώνει απ’ την πείνα, και συμπαραστέκεται και προσφέρει κάθε διακονία, τιμάται εξ’ ίσου με τον αθλητή. Ε.Π.Ε. 23,506 ο χριστιανόςΚανένας γενναίος αθλητής δεν ζητάει τον καιρό των αγώνων λουτρά και τραπέζι γεμάτο φαγητά και κρασί. Τούτο είναι γνώρισμα όχι αθλητή, αλλ’ ανθρώπου ανόητου. Διότι ο αθλητής μάχεται μέσα στη σκόνη, αλειμμένος με λάδι, με τη ζέστη του ήλιου, με ιδρώτα πολύ,…

Το μάλωμα και ο έπαινος του παιδιού Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ να μη μαλώνουν τα παιδιά τους το βράδυ,γιατί το βράδυ τα παιδιά δεν έχουν με τί να διασκεδάσουν την στενοχώρια τους και η μαυρίλα της νύχτας την μαυρίζει πιο πολύ. Αρχίζουν να σκέφτωνται πώς να αντιδράσουν, ψάχνουν διάφορες λύσεις, μπαίνει στην μέση και ο διάβολος, και μπορεί να φθάσουν στην απελπισία. Την ημέρα, και να πούν τα παιδιά: «θα κάνω αυτό ή εκείνο», θα βγουν έξω, θα ξεχαστούν, οπότε διασκεδάζεται η στενοχώρια.-Γέροντα, το ξύλο βοηθάει τα παιδιά να διορθωθούν;-Όσο γίνεται, οι γονείς να το αποφεύγουν. Να προσπαθούν…

"Γαντζώνεσαι με την ελπίδα του Θεού και σώζεσαι" Όταν συνήλθε κάπως ο Γέροντας κι άρχισε σιγά σιγά να δέχεται επισκέπτες, τον συνάντησα κι άκουσα έκπληκτος, να μου λέει, με την ασθενική φωνή του: "Όταν ήμουν, που λες, νέος, προσευχήθηκα στο Θεό, αν ποτέ επιτρέψει ν' αρρωστήσω, να μου δώσει καρκίνο. Ξέρεις, ο καρκίνος είναι η καλύτερη αρρώστια. Γιατί με τις άλλες αρρώστιες, δεν το παίρνεις σοβαρά το ζήτημα, ελπίζεις ότι θα γιατρευτείς και συνήθως δεν αλλάζεις. Με τον καρκίνο όμως, λες, "ως εδώ ήταν, πάει, τελείωσαν τα ψέματα, τώρα φεύγω". Οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν και βρίσκεσαι μόνος…

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην Εκκλησία μας ένα περίεργο φαινόμενο. Ποιο είναι αυτό; Ξαφνικά, αρκετοί χριστιανοί μας να τιμούν και να ευλαβούνται τον άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:– Να κατασκευάζονται στο όνομά του παρεκκλήσια και προσκυνητάρια.– Να αγιογραφούνται ιερές εικόνες του.– Να τελούν πολλοί ιεροί Ναοί πανηγυρικούς εσπερινούς και θείες Λειτουργίες στις 18 και 19 Ιουνίου (κάποιοι έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν πως έχουν ακόμα και ιερά λείψανα του αγίου, τα οποία τοποθετούν προς προσκύνηση. Λείψανα, φυσικά, αγνώστου και αμφιβόλου προελεύσεως).– Να γίνεται λόγος για χιλιάδες «θαύματα» του αγίου.– Να γραφτούν ακόμα και συνταγές για «θαδδαιόπιτες».Αιτία όλων…

…Όταν λοιπόν λέμε «ελέησον», δεν ζητάμε μόνο από το Θεό να αποστρέψει από μας την οργή Του, αλλά Του ζητάμε να μας χαρίσει την αγάπη Του. Αν γυρίσουμε πάλι στις λέξεις της προσευχής του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησέ με τον αμαρτωλό», θα δούμε ότι οι πρώτες εκφράζουν με ακρίβεια και πληρότητα την πίστη στο Χριστό, όπως την διδάσκουν τα Ευαγγέλια και ακόμα την ιστορική ενσάρκωση του Θεού Λόγου. Το τέλος δε της προσευχής εκφράζει την πλούσια και πολύπλευρη σχέση της αγάπης του Θεού με τα δημιουργήματά του. Η «Προσευχή του Ιησού» είναι γνωστή σε πάρα πολλούς…

Το πύρινο στεφάνι  Ο ηγούμενος της μονής των Ακοιμήτων όσιος Μάρκελλος (Ε΄αιών) προστάτευε τους αδύνατους και δεν φοβόταν τις απειλές των τυράννων. Αυτό φαίνεται από το ακόλουθο περιστατικό: Ζούσε στις ημέρες του ένας άρχοντας πολύ πλούσιος και ισχυρός. Έκανε όμως πολλές παρανομίες. Ο βασιλιάς τον φοβόταν και δεν τον ενωχλούσε, για να τον έχη βοηθό στους πολέμους. Το όνομα του ήταν Αρδαβούριος. Αυτός λοιπόν οργίσθηκε με κάποιον Ιωάννη και σκεπτόταν να τον σκοτώση. Ο Ιωάννης, επειδή δεν έλπιζε από πουθενά βοήθεια, έτρεξε στη μονή του οσίου Μαρκέλλου, ο οποίος τον δέχθηκε με χαρά. Μόλις το έμαθε ο Αρδαβούριος παρακάλεσε στην…