Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, που θυμάται να συνομιλήση με τον Θεόν μόνον όταν φθάση η ωρισμένη ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει να προσεύχεται, λέει ένας από τους Πατέρας. * * *  ΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΗ ο Θεός την αμέλειά μας στην προσευχή και τον σκορπισμό του νου μας στην ψαλμωδία, είναι αδύνατον να σωθούμε, έλεγε ο Αββάς Θεόδωρος. * * *  ΕΡΩΤΗΣΑΝ τον Αββά Αγάθωνα οι Αδελφοί, ποιά αρετή νομίζει πως είναι πιο επίπονος. — Η προσευχή, αποκρίθηκε εκείνος. Όταν ποθήση η ψυχή να συνομιλή συχνά με τον Δημιουργό της, αγωνίζονται τα πονηρά πνεύματα να την εμποδίσουν, γιατί ξέρουν πως δεν υπάρχει…

ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ της σκήτης ρώτησαν ένα Γέροντα, αν πραγματικά ωφελούνται εκείνοι που ζητούν από τους άλλους να προσευχηθούν για χάρι τους. — Πολύ ισχύει δέησις δικαίου, αποκρίθηκε ο Αββάς, πλην όμως «ενεργουμένη»[1] . Βοηθουμένη, με άλλα λόγια, από τον ίδιο που ζητά την προσευχή, σε τι να ωφελήσουν αι προσευχαί των αγίων, εκείνον, που θεληματικά παραμελεί την σωτηρία του; Και τους διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία: Ο Ηγούμενος κάποιου Κοινοβίου, πολύ ευλαβής κι ενάρετος άνθρωπος, έκανε κάθε μέρα αυτή την προσευχή: — Σε παρακαλώ, Κύριε, μη με χωρίσης από τα πνευματικά μου παιδιά στην άλλη ζωή, αλλά αξίωσέ μας να απολαύσωμε…

δεν εχω καρδίαν θλιβομένην προς αναζήτησίν σου, δεν έχω μετάνοιαν, δεν έχω κατάνυξιν, ουδέ δάκρυα, τα οποία επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαναυτών πατρίδα. Δεν έχω, δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν·εσκοτίσθη ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου,και δεν δύναται ν' ατενίση προς σε μετά πόνου·εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών,και δεν δύναται να θερμανθή δια των δακρύων της προς σε αγάπης. Αλλά συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοια, και καρδίαν επίπονον, ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησίν σου· διότι άνευ σου θέλω αποξενωθή από παντός αγαθού. Χάρισαί μοι λοιπόν, ω…

Αναφέρει ακόμα ο π. Επιφάνιος: "Επισκέφθηκα προ ετών μεγάλη γυναικεία Μονή. Μεταξύ των μοναζουσών, τις οποίες γνώριζα, ήταν και μία σχεδόν αιωνόβια. Ύπαρξη ολιγογράμματη, αλλά αγιασμένη. Λόγω του γήρατος δεν σηκωνόταν πλέον απ' το κρεβάτι. Καθόταν μόνο πάνω σ' αυτό. Πήγα στο κελλί της. Κλαίγοντας μου είπε το... παράπονό της: "Αχ, αυτή η γερόντισσα! Την παρακαλώ να μου δίνει δουλειά να κάνω εδώ πάνω στο κρεβάτι, αφού δεν μπορώ να σηκωθώ αν δεν με κρατούν, και αυτή δεν μου δίνει. Μπορώ να τυλίγω κουβάρια. Δεν με αφήνει όμως. Μου λέει ότι δούλεψα ογδόντα χρόνια στο Μοναστήρι. (Είχε μεταβεί εκεί σε…

Η στάση μας στη θεία λειτουργία Βρέθηκα τελευταία σε μια κεντρική εκκλησία των Αθηνών και έζησα βαθύ πόνο. Την ώρα που κοινωνούσαν οι αρχιερείς και οι ιερείς, γύρω μου είχαν στηθεί "πηγαδάκια" - και όχι από ανθρώπους χωρίς παιδεία. Δέκα βήματα από το Άγιο Ποτήριο, και οι "τρελές αγελάδες" με το "ουράνιο" των βαλκανίων εκάλυπταν την παρουσία του Κυρίου. Η θλιβερή αυτή σκηνή έφερε στη μνήμη μου μια συζήτηση με τον Γέροντα Πορφύριο πριν από πολλά χρόνια. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω μερικά κεντρικά νοήματα από εκείνα που μου έλεγε και έμειναν ζωηρά στη μνήμη μου. Ήταν και εκείνος στεναχωρημένος, γιατί…

Η προσευχή μέσα στο ΝαόΚάποτε μου είπε ο π. Πρφύριος: "Ο ορθόδοξος ασκητισμός δεν είναι μόνο για τα μοναστήρια, αλλά και για τον κόσμο. Είναι μεγάλη ευλογία η προσευχή μέσα στο Ναό, οι μακρές ακολουθίες και η δοξολογία του Θεού εν πνεύματι αγάπης. Να' ξερες πόσο οι ψυχές βασανίζονται από τα πάθη και πόσο ανακουφίζονται κοντά στην αγάπη του Χριστού! Για μένα θα ήταν πιο ευχάριστο να αποτραβηχτώ στο Άγιο Όρος, στη σκήτη της μετανοίας μου και εκεί στην ερημιά να δοξολογώ το Θεό". Οι ευχές, οι εκφωνήσεις και το πρόσωπο του ΓέρονταΕκείνο που έχω να συμπληρώσω εδώ, είναι ότι…

Αλήθεια πόσοι από μας έχουν βιώσει ανάλογα περιστατικά "της κατάλληλης στιγμής" και τα αποδίδουμε στην τύχη; Αλήθεια πόσες φορές ακούμε ανθρώπους,  στο άκουσμα  της έκφρασης "έχει ο Θεός" να απαντούν "ο Θεός έχει, έμεις δεν έχουμε". Ο  Θεός έχει για όλους μας, αρκεί να τον αγάπαμε και να του εμπιστευόμαστε την ζωή μας. Ο Ίδιος μας αποκάλεσε φίλους του. Κι ως φίλους του μας νοιάζεται και μας αγαπά.  Το πιο κάτω περιστατικό αναφέρεται στο βιβλίο: ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από την ζωή και την διδασκαλία του π. Επιφανίου (Ιερό ησυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου) Παραμονές των Χριστουγέννων του 1968 διαπίστωσε ευρισκόμενος στο εξομολογητήριο ότι…

Αλίμονο στον άνθρωπο, που η μόνη του απόλαυση, από την δουλειά του είναι ο μισθός του. *** Την κριτική μπορείς να την αποφύγεις μονάχα αν δεν λες τίποτα, δεν κάνεις τίποτα και είσαι ένα τίποτα. *** Βρέθηκε έπειτα από ναυάγιο στη θάλασσα, κι άρχισε να επικαλείται τη θεά Αθηνά. «Αθηνά, Αθηνά, σώσε με!» Αυτό ήταν το μόνο που έκανε. Κάποιος όμως του φώναξε: Κούνα και τα χέρια σου. Κολύμπα! «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». (Μαζί με την Αθηνά κούνα και τα χέρια σου). Δεν σου δίνει τίποτε ο Θεός απ’ όσα μπορεί αν δεν δώσεις πρώτα εσύ όλα όσα μπορείς.…

Δυστυχώς οι περισσότεροι χριστιανοί γονατίζουν το πρωί για να πούν στο Θεό, τι θέλουν να κάμει γι' αυτούς εκείνη τη μέρα.Λίγοι γονατίζουν για να ζητήσουν από το Θεό να τους πεί τι θα' θελε Αυτός να κάνουν γι' Αυτόν στη ζωή τους.                                                 *****Η νύχτα είναι πολύ σκοτεινή μέσα στο δάσος, αλλά κάποιο υπερκόσμιο φώς λάμπει στο πρόσωπο του Ιησού...Νικητής πιά αυτός, αφήνει τον κήπο της Γεσθημανή, εύρημα δικό μας το όπλο της νίκης Του. Την προσευχή. Γιατί, μπορεί να μη συμμεριστούμε κανένα απ' τα άλλα παθήματα του Χριστού, την αγωνία όμως θα τη δοκιμάσουμε. Θα περάσουμε οποσδήποτε και μία και…

Ευσπλαχνία για την κτίση, τα ζώα, τα φυτά…«Μια αρκούδα, ιδιαίτερα, συνήθιζε να έρχεται τακτικά προς τον όσιο Σέργιο του Ραντονέζ (1314-1392) . Βλέποντας ο όσιος ότι το ζώο ερχόταν μόνο για να βρει λίγη τροφή, τοποθετούσε ένα μικρό κομμάτι ψωμί πάνω σε ένα κούτσουρο κι έτσι η αρκούδα έμαθε να έρχεται για το γεύμα που τής είχε προετοιμαστεί.Τον πρώτο καιρό ο όσιος δεν είχε ποικιλία τροφών, παρά μόνο ψωμί και νερό από την πηγή κι αυτά σε πολύ μικρή ποσότητα. Πολύ συχνά δεν υπήρχε ούτε ψωμί και τόσο ο όσιος όσο και η αρκούδα έμεναν νηστικοί. Μερικές φορές ο όσιος,…