Ο ευγενικός ζαχαροπλάστης είπε στο κοριτσάκιΠου κοιτούσε επίμονα στη βιτρίνα ένα κουτί με καραμέλες.-Πάρε όσες χωράει η χούφτα σου.Η μικρή δίστασε για λίγο κι έπειτα απάντησε:-Μου τις δίνετε εσείς, σας παρακαλώ;Το δικό σας χέρι είναι μεγαλύτερο από το δικό μου! Διαβάζουμε και μελετούμε μέσα στο Λόγο του ΘεούΤις άφθονες υποσχέσεις Του για μας. Θαυμάζουμε και απορούμε αν στ΄αλήθειαΜπορούν αυτά να γίνουν πραγματικότητα στη ζωή μας. Στρέφουμε τα μάτια πάνω μας:Αδυναμία, πίστη που κάθε τόσο κλονίζεταιΠληγές από τον αγώνα μας με την αμαρτία μέχρι τώρα. Μετά στρέφουμε τα μάτια γύρω μας:Ποιος τα ζει όλα αυτά;Ποιος τα κατάφερε ως τώρα; Υπάρχει κανείς;Κι…

Προς μια φτωχή γυναίκα για την επιτυχημένη προσευχή Ζείτε σε μεγάλη ανέχεια, με τον άνδρα και τον μικρότερο γιό. Ο μεγαλύτερος γιος είναι ήδη προ πολλού υπάλληλος. Αλλά αυτός έχει εντελώς αποκοπεί από τους γονείς του. Χρόνια δεν ήθελε να φανεί ούτε με γράμμα ούτε με κάποιο δώρο για σάς, τους φτωχούς και στοργικούς γονείς. Ο πατέρας δεν ήθελε πια ούτε να ακούσει για αυτόν. Όμως εσείς τον ησυχάζατε υπερασπιζόμενη τον γιο, και βρίσκατε συγχώρεση για την αμέλεια του προς εσάς. Κρυφά όμως, χύνατε δάκρυα και προσευχόσασταν στον Θεό για τον απομακρυσμένο γιό. Κι αυτό διήρκεσε μερικά χρόνια. Τη μητρική…

Αναδημοσίευση από:   http://anazhthseis-elena.blogspot.gr Ετούτη είναι μια αληθινή ιστορία, που μας την αφηγήθηκε κάποιος που την έζησε από κοντά. Ο άντρας και η γυναίκα ήταν πρόσφυγες από την Σμύρνη. Ο παππούς που μας είπε γι αυτούς, τους γνώρισε στην Αθήνα. Ήταν μόνοι, κατάμονοι, δίχως συγγενείς όπως οι περισσότεροι από τους ξεσπιτωμένους της Ανατολής. Ούτε παιδιά είχαν. Δυο απλοί και πονεμένοι άνθρωποι που ποτέ δεν έδειξαν τον πόνο τους. Μόνο την ελπίδα τους στον Κύριο που ξημερώνει τις μέρες έβλεπες και την φτώχεια τους που δεν γινόταν να κρυφτεί. Σε ένα ημιυπόγειο ο άντρας είχε ένα μικρομάγαζο και πουλούσε ελιές. Πάνω απ'…

Παναγία Θεοτόκε, Άσπιλε και Αμόλυντε Πηγή της Ζωής μας, πάλι σε σένα καταφεύγω, Βρεφοκρατούσα Δέσποινα, Αειπάρθενε Μητέρα του Θεού μας, πάλι νιώθω αδύναμος και πάλι στενάζει η καρδιά μου κι υποφέρει. Το γνωρίζω πως κι εσύ θλίβεσαι με την αμαρτωλότητά μας και γιατί δεν αγαπάμε τον Κύριο και Θεό μας, όπως Αυτός μας αγάπησε, όπως Αυτός μας ζήτησε και όπως εσύ Τον αγάπησες. Εσύ, Παναγία μου γλυκειά, ως έχουσα μητρική παρρησία, έλα και σώσε μας, σε παρακαλώ, σώσε την πατρίδα μου, τους Έλληνες, σώσε την Ορθοδοξία της χώρας μου, που τόσο σε αγαπάει και σε τιμάει. Είναι πολλοί που ξέχασαν,…

Κατά τή διάρκεια τού τελευταίου μεγάλου πολέμου στό Ιράκ στό χιτώνιο ενός Αμερικανού στρατιώτη, ο οποίος έπεσε στό πεδίο τής μάχης, βρέθηκε ένα σημείωμα, πού περιείχε μία συγκλονιστική εξομολόγηση, μία συγκλονιστική προσευχή. Ένας μέχρι τότε άθεος νέος, γνήσιο παιδί τής εποχής μας, εύρισκε στό διάβα τής ζωής του τόν Σωτήρα Χριστό μέσα στήν αντάρα τού πολέμου. Άς διαβάσουμε, τί έλεγε τό σημείωμα εκείνο: * * * «Άκουσε, Θεέ μου. Ακόμα δέν σού έχω μιλήσει. Όμως τώρα επιθυμώ νά σού πώ φιλικά: Τί κάνεις; Τί γίνεσαι; Μού είπαν ότι δέν υπάρχεις καί σάν ανόητος τό πίστεψα. Όμως χθές βράδυ, από τό…

Προσηύχετο με θέρμη ο Χαροκόπος για ένα έκαστο των αρρώστων του. Πολλά δε θα είχε να μαρτυρήσει -αν είχε λαλιά- ο μικρός εκείνος ξύλινος σταυρός στο κομοδίνο του, δίπλα στο κρεβάτι του, μπροστά στον οποίο γονάτιζε. Και γονάτιζε με απόλυτη εμπιστοσύνη στην φιλευσπλαχνία του Θεού για τον πάσχοντα. Και με ταπείνωση, ο δεινός αυτός θεραπευτής. Κάποτε, στενοχωρημένος πολύ από την αγριάδα της φυματίωσης σε ένα νέο πού είχε στο γραφείο του, γονάτισε σε προσευχή μπροστά στην εικόνα του Χριστού, υποδεικνύοντας στο παλικάρι να κάνει και εκείνος το ίδιο. Ήταν θερμή η προσευχή τους για θεϊκή βοήθεια. Και πριν καλά καλά…

«Κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου. Και κάθε πραγματική προσευχή είναι μάχη για τη ζωή και κατοχύρωση της ζωής.Ποια είναι η πραγματική προσευχή;Εκείνη που σε κάνει πιο δυνατό από τον θάνατο, με την οποία φέρνεις τη νίκη επάνω στον φόβο και την ανατριχίλα του θανάτου.Όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς τον ίδιο φόβο από τον θάνατο όπως και πριν, τότε να ξέρεις, ότι η προσευχή σου δεν ήταν πραγματική. Ενώ όταν σηκώνεσαι από την προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς την αδιαφορία για τον θάνατο,τότε να ξέρεις ότι…

Εσύ… Εσύ με γνωρίζεις πιο καλά από όλους… πιο καλά από  μένα… Εσύ με ξέρεις απόλυτα γιατί Εσύ με δημιούργησες… Εσύ με αγαπάς πιο πολύ από όλους… πιο πολύ από μένα… Εσύ με αγαπάς ανιδιοτελώς… γιατί Εσύ είσαι η ΑΓΑΠΗ. Εσύ με συγχωρείς πιο εύκολα από όλους… πιο εύκολα από μένα… Γιατί Εσύ είσαι η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Εσύ φροντίζεις για μένα πιο πολύ από όλους… πιο πολύ από μένα… Γιατί Εσύ είσαι η ΠΡΟΝΟΙΑ. Εσύ με παιδαγωγείς πιο πολύ και πιο σοφά από όλους… Εσύ με καθοδηγείς… Γιατί Εσύ είσαι το ΦΩΣ. Εσύ με παρηγορείς… Εσύ με ανακουφίζεις… Εσύ με αναπαύεις……

«Οι μηχανές και τα σίδερα κάνουν κουμάντο και τον άνθρωπο.Γι’ αυτό έγιναν και οι καρδιές των ανθρώπων σιδερένιες.Με όλα αυτά τα μέσα που υπάρχουν, δεν καλλιεργείται η συνείδηση των ανθρώπων. Παλιότερα οι άνθρωποι δούλευαν με τα ζώα και ήταν σπλαχνικοί. Αν φόρτωνες το ζώο λίγο περισσότερο και το κακόμοιρο γονάτιζε, το λυπόσουν. Αν ήταν νηστικό και κοίταζε με παράπονο, σου ράγιζε την καρδιά. Θυμάμαι, όταν αρρώσταινε η αγελάδα μας, υποφέραμε και εμείς, γιατί την θεωρούσαμε μέλος της οικογένειάς μας.Σήμερα οι άνθρωποι έχουν τα σίδερα και έχουν καρδιές σιδερένιες. Έσπασε ένα σίδερο, το πετάνε. Δεν το πονάνε. Σου λέει: «Σίδερο είναι!»Δεν…

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003) Ἡ συνάντηση τοῦ Θεοῦ μαζί μας μέσα σὲ ἐπίμονη προσευχή, πάντα ὁδηγεῖ στὴ σιωπή. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ξεχωρίζουμε δύο εἰδῶν σιωπές. Τὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δική μας ἐσωτερικὴ σιωπή: Πρῶτα ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ, συχνὰ πιὸ δυσβάσταχτη καὶ ἀπὸ τὴν ἄρνησή Του -ἡ σιωπὴ τῆς ἀπουσίας γιὰ τὴν ὁποία μιλήσαμε πιὸ πάνω. Ὕστερα, ἡ σιωπὴ τοῦ ἀνθρώπου, πιὸ βαθιὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὁμιλία, καὶ σὲ πιὸ στενὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ ἀπὸ κάθε λόγο. Ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ στὶς προσευχὲς μας μπορεῖ νὰ διαρκέσει πολὺ λίγο ἢ νὰ μᾶς φαίνεται…