ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.
π. Νικόλαος (ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ)
Δευτέρα: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.30-2 μ. & 8.40 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.30 -2 μ. & 7-10 μ.μ.
Σάββατο: 12.30-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 8.20-9.30 βράδυ

 

Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Η εμπιστοσύνη στον πνευματικό- Γέροντα, αν στενοχωρεθή κάποιος πολύ, γιατί τον μάλωσε για κάποιο σφάλμα του ο πνευματικός, και πέση σε λύπη, αυτό έχει μέσα εγωισμό;- Έμ βέβαια, έχει μέσα και εγωισμό. Αν στενοχωρεθή κατά Θεόν, θα έχη παρηγοριά, θα έχη και πρόοδο, γιατί θα προσπαθήση να μην το ξανακάνη. Πρέπει να λέη τις δυσκολίες, τους λογισμούς του, τις πτώσεις του στον πνευματικό και να δέχεται με χαρά και την ήπια και την αυστηρή συμπεριφορά του, γιατί όλα από αγάπη και ενδιαφέρον γίνονται για την πρόοδο της ψυχής του.- Και άν, Γέροντα, δεν δέχωμαι το μάλωμα ή την παρατήρηση;- Αν…
«Η κεφαλή ολόκληρη είναι άρρωστη κι όλη η καρδιά υποφέρει…» Ησαΐας 1:5-6 Η αιτία του κακού    Σ’ ένα χωριό ξέσπασε επιδημία τύφου. Έψαξαν πολύ και τελικά βρήκαν πως λίγο έξω από το χωριό ο κεντρικός σωλήνας που έφερνε το νερό στο χωριό είχε σαπίσει. Έσκαψαν και ανακάλυψαν πως από κάτω υπήρχε ένας παλιός εγκαταλειμμένος βόθρος από παλιό βουστάσιο. Το νερό περνούσε από εκεί φέρνοντας στους κατοίκους το θάνατο. Είχαν βρει την αιτία του κακού.    Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική ζωή μας. Οι σωλήνες της ανθρώπινης ζωής είναι γεμάτοι με το μικρόβιο της αμαρτίας. Ένα μικρόβιο που με…
Από τότε που ήρθα κοντά στο Χριστό δεν είχε συμβεί να ‘διασκεδάσω’ σε κέντρα με ανθρώπους εκτός εκκλησίας. Όπου κι αν πήγαινα ήταν με τα πνευματικά μου αδέλφια. Το προηγούμενο Σάββατο όμως έπρεπε να πάω σε ένα μεζεδοπωλείο με τους συναδέλφους από τη δουλειά για την κοπή της πίτας μας. Αν και Σάββατο βράδυ δεν το αρνήθηκα από αγάπη για τη διευθύντρια και τους συνεργάτες μου που με έχουν στηρίξει πολύ. Είπα μέσα μου ‘ θα πάω αλλά θα είμαι με το Χριστό!’ Έτσι, βρέθηκα σε ένα μαγαζί με ζωντανή μουσική, τραγούδια που στιχουργικά σε ωθούσαν στην αμαρτία, κοπέλες που…
Η «αμαρτία» του γερο –ΑυγουστίνουΈνας ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο- Αυγουστίνος ο Ρώσος ( 1882- 1965),ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής. Κάποτε παρουσιάστηκε οδιάβολος μέσα στο κελλί του σαν σκύλος φοβερός. Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για να τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του. Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχοφωνάζοντας:-Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού;Ο διάβολος, κατατρομαγμένος απ’την αναπάντεχη υποδοχή, έγινε άφαντος. Ύστερα όμως ο αγαθότατος και απλούστατος γέροντας είχε τύψεις, επειδή… χτύπησε το διάβολο! Περίμενε με αγωνία πότε να φωτίσει, για να…
"Δεν ανησυχώ"Μια μέρα τον ρώτησα στο κελί του:"Γέροντα, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το 666, για την έλευση του αντίχριστου, πουπλησιάζει- μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι ήδη ήλθε, για το ηλεκτρονικό χάραγμα του δεξιούχεριού ή του μετώπου, για τη σύγκρουση Χριστού και αντίχριστου και τη συντριβή τουτελευταίου, για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Εσείς, τί λέτε γι' αυτά;Ο γέροντας απάντησε: "Τί να πώ; Εγώ δεν λέω ότι είδα την Παναγία, ότι θα γίνει πόλεμος καιάλλα τέτοια. Ξέρω ότι θα έρθει ο αντίχριστος, ότι θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλάπότε δεν ξέρω.Αύριο; μετά χίλια χρόνια; δεν ξέρω. Όμως δεν ανησυχώ…
Το καντήλι της ΠαναγίαςΟ παπα-Ιγνάτιος ο Πνευματικός (1827-1927) ανήκει στις πιο χαριτωμένες και σεβάσμιες προσωπικότητες του Αγίου Όρους. Επί ογδόντα χρόνια έζησε την πιο σκληρή ασκητική ζωή στα Κατουνάκια και έγινε δοχείο των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Ο παπα-Ιγνάτιος απέκτησε έναν υποτακτικό ταλαντούχο, τον πατέρα Νεόφυτο, νέο με υπέρμετρο ασκητικό ζήλο. Κάποια νύχτα ο πατήρ Νεόφυτος άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα του κελλιού του, καθώς και μια απαλή γυναικεία φωνή:-Σήκω, παιδί μου. Κατέβα στην εκκλησία, γιατί το καντηλάκι μου έσβησε.Πετάγεται αμέσως από τον ύπνο, κατεβαίνει με αγωνία στον ναό της ερημικής τους καλύβης και βρίσκει σβησμένο το καντηλάκι της…
ΈΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ που αδικήθηκε πήγε στον Αββά Σισώη και του εξομολογήθηκε:- Πάτερ, ο τάδε αδελφός με αδίκησε κι ο λογισμός μου με βασανίζει να τον εκδικηθώ.- Όχι, παιδί μου, άρχισε να τον συμβουλεύει ο Όσιος. Άφησε την εκδίκηση στα χέρια του Θεού.- Δεν Θα ησυχάσω, αν δεν τον κάνω να πονέσει, όπως πόνεσα κι εγώ, εξακολουθούσε να λέει συνεπαρμένος από το πάθος του ο νέος.Αφού δεν έπαιρνε από λόγια, ο Όσιος τον φώναξε να κάνουν προσευχή μαζί, για να τον φωτίσει ο Θεός να καταλάβει ποιό ήταν το ψυχικό του συμφέρον. Γονάτισαν ο ένας δίπλα στον άλλον και ο Αββάς…
Η πνευματική πατρότητα και οι ιεροί ΚανόνεςΗ πορεία του ανθρώπου προς τον Θεό, που συνδέεται με την αναγέννηση του, προϋποθέτει την μετάνοια και την ελευθέρωση - μεταμόρφωση των παθών. Η αμαρτία οδήγησε τις δυνάμεις της ψυχής στην παρά φύση κατάσταση και με την μετάνοια πρέπει να οδηγηθούν στο κατά φύση και το υπέρ φύση.Αυτό γίνεται με τα Μυστήρια της Εκκλησίας και την ασκητική ζωή. Η Εκκλησία καθόρισε και την μέθοδο με την οποία θεραπεύεται ο άνθρωπος. Βέβαια, τα Μυστήρια μεταγγίζουν την Χάρη του Θεού στον άνθρωπο, αλλά η μετοχή σε αυτά δεν γίνεται απροϋπόθετα.Αυτός είναι και ο λόγος για τον…
" Άσ' τα, δεν είναι για σένα ! "Για αρκετό καιρό με βασάνιζαν λογισμοί, γιατί να μη γίνω κι εγώ μοναχός να αφιερωθώ τελείως στο Θεό, αλλά παντρεύτηκα και με τα παιδιά που έκανα δεσμεύτηκα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλό για το Θεό. Με αυτές και περισσότερες σκέψεις, πήγα μια μέρα στον παππούλη κι αφού εξομολογήθηκα τις διάφορες αμαρτίες που είχα, γιατί όλο αμαρτίες έκανα και κάνω, μου λέει, χωρίς να του πω τίποτα γι' αυτό το θέμα :" Άντε φύγε τώρα και μη τα σκέπτεσαι αυτά. Ασ' τα, δεν είναι για σένα. Μοναστήρι είναι και το σπίτι…
"Αμνησικακία" "Υπάρχουν, έλεγε ο Γέροντας μοναχοί που ζητούν συγγνώμη, εξομολογούνται και μέσα τους υπάρχει πάθος ενάντια στον άλλον.Δεν έρχεται έτσι η Χάρις του Θεού.Εγώ είχα εδώ έναν Μάστορα, γείτονα, και έκανε διάφορες δουλειές και πληρωνόταν.Δεν ξέρω πώς έγινε και άρχισε να με βρίζει σε όλους, και εδώ μέσα και έξω.Τί να κάνω; έλεγα, πώς να τον βοηθήσω; Μια μέρα πήγα σπίτι του επίσκεψη.Μόλις με είδε τα 'χασε, μαζεύτηκε, κιτρίνισε.Νόμισε ότι πήγα να τον μαλώσω.Εγώ άρχισα να του λέω για τα δένδρα του, να επαινώ τους άφθονους καρπούς τους.Μιλήσαμε περί φιλοξενίας…Αυτό ήταν. Θερμάνθηκε η καρδιά του. Από τότε δεν έλειψε από…

katafigioti

lifecoaching