Ο γάτος που σεβόταν τις γιορτές Ένας ψαράς πήγε κάποτε στον ευλαβέστατο Παπα-Μηνά της Σκήτης της Αγίας Άννης, στο Άγιον Όρος, φρέσκα ψάρια για την πανηγύρι. Επειδή ήταν Κυριακή, ο Γέροντας παραξενεύτηκε και ρώτησε τον ψαρά, πότε τα έπιασε. - Σήμερα το πρωί, απάντησε εκείνος. Είναι φρέσκα- φρέσκα! - Παιδί μου, δεν μπορώ να τ’ αγοράσω, του είπε ο Παπα-Μηνάς. Είναι αφωρισμένα αυτά τα ψάρια, γιατί τα έπιασες Κυριακή. Ο ψαράς έδειξε ν’ απορή. Δεν μπορούσε να καταλάβη αυτά, που του έλεγε ο Γέροντας. - Θέλεις να βεβαιωθής γι’ αυτό; τον ρώτησε ο Παπα-Μηνάς, βλέποντας την απορία του. Δώσε ένα…

Ο Άγιος ΣπυρίδωνΠροστάτης των Φτωχών, Πατέρας των Ορφανών, Δάσκαλος των Αμαρτωλών O άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους πλέον τιμημένους αγίους της Oρθοδόξου Eκκλησίας, που τον επικαλούνται οι χριστιανοί στις περιστάσεις όπως τον άγιο Nικόλαο, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Το τίμιο λείψανό του το έχει η Κέρκυρα, όπως η Zάκυνθος έχει το λείψανο του αγίου Διονυσίου και η Kεφαλληνία τον άγιο Γεράσιμο. Γεννήθηκε στον καιρό του αυτοκράτορος Kωνσταντίνου του Mεγάλου στο νησί της Kύπρου, από γονιούς φτωχούς. Γι' αυτό στα μικρά χρόνια του ήτανε τσομπάνης και φύλαγε πρόβατα. Ήτανε πολύ απλός στη γνώμη σαν τους ψαράδες που…

Ο μεγαλομάρτυς Μάμας Ο ένδοξος μάρτυς του Χριστού Μάμας γεννήθηκε στην Γάγγρα της Παφλαγονίας το 260 από τους πατρικίους μάρτυρες Θεόδοτο και Ρουφίνα. Γεννήθηκε μέσα στο δεσμωτήριο, που είχαν φυλακισθή οι γονείς του για την πίστη τους στον Χριστό. Το νεογέννητο βρέφος το υιοθέτησε η ευσεβής αρχόντισσα Αμμία η Ματρώνα. Ωνομάσθηκε Μάμας γιατί συχνά προσκαλούσε την θετή μητέρα του με την λέξι «μάμα».Νεαρώτατος ο άγιος Μάμας συνελήφθη από τον ηγεμόνα Αυρηλιανό της Καισαρείας. Έπειτα από φρικτά μαρτύρια με ράβδους, με αναμμένες λαμπάδες και με λίθους, ελευθερώθηκε και κατέφυγε στο όρος της Καισαρείας. Εκεί τον πλησίαζαν άγρια ζώα και του επέτρεπαν…

103. «Έμεινε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις» (Λουκ. α΄ 56). Τρεις μήνες έμεινε η Μαριάμ κοντά στην Ελισάβετ. Αν τόσο μεγάλα, ωραία, βαθυστόχαστα και εμπνευσμένα από το Άγιο Πνεύμα είπαν τις πρώτες μόλις στιγμές της συναντήσεώς των, σκέπτεται κανείς πόσα ακόμα πιο πολλά και πιο ωραία θα αντάλλαξαν μεταξύ τους μέσα σε τρεις ολόκληρους μήνες...Κι όμως για όλα αυτά η Κ. Διαθήκη σιωπά. Η σιωπή αυτή του Ευαγγελίου ίσως να σημαίνη ότι το υπόλοιπο διάστημα οι δύο συγγενείς γυναίκες έζησαν εντελώς απλά, χωρίς άλλες εξάρσεις και προφητικές ωδές· ότι οι ώρες και μέρες πέρασαν ευχάριστα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα…

Ο παρήκοος οσιομάρτυραςΣτις 15 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός ανώνυμου μάρτυρα μοναχού. Ο μοναχός αυτός ζούσε σε μια σκήτη της Αιγύπτου, και για αρκετά χρόνια έκανε υπακοή σε γέροντα. Από φθόνο όμως του μισόκαλου δαίμονα αθέτησε την υπακοή του κι έφυγε από την καθοδήγηση του γέροντα, χωρίς να υπάρχει εύλογη και βλαπτική για την ψυχή του αιτία. Καταφρόνησε μάλιστα και το επιτίμιο, με το οποίο τον κανόνισε ο γέροντας του.Έφυγε λοιπόν και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια. Αλλά εκεί τον έπιασε ο ειδωλολάτρης άρχοντας, του έβγαλε το μοναχικό σχήμα και τον πίεζε να θυσιάσει στα είδωλα. Καθώς όμως με…

Οι δύο σέχοι Κάποτε δύο σέχοι (αρχηγοί μουσουλμανικών φυλών και μάγοι) από το Χατζή–Πεχτές επισκέφθηκαν τον όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη (1840-1924). Ο άγιος τους δέχθηκε με καλωσύνη και τους πρόσφερε καφέ. Οι σέχοι όμως άρχισαν κάτι ανόητες και συγκεχυμένες ερωτήσεις, που του έφερναν πονοκέφαλο. Για ν’ απαλλαγή, τους είπε: - Δεν μπορώ να σας ακούω, γιατί πονάει το κεφάλι μου. Εκείνοι δεν κατάλαβαν και του είπαν: - Παπάς Εφέντης, θα σου φτιάξουμε ένα μουσχά (χαϊμαλί) και άμα το φορέσης, σ’ όλη σου τη ζωή δεν θα σου πονέση το κεφάλι! Ο όσιος τους απάντησε αυστηρά: - Έχω μεγαλύτερη δύναμι από…

Το μαντικό βιβλίοΚοντά στην Βέροια ζούσε στην εποχή του οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω (+1541) κάποιος λόγιος μοναχός, που έπεσε σε μια δαιμονική παγίδα. Ήρθε στα χέρια του ένα μαντικό βιβλίο και μη υπολογίζοντας τον πνευματικό κίνδυνο διάβασε λίγο, δοκιμαστικά, επικλήσεις του διαβόλου! Κάποια νύχτα λοιπόν, ενώ κοιμόταν, είδε στον ύπνο του ένα γιγαντιαίο αράπη, που του είπε:-Ήρθα, επειδή με κάλεσες! Εμπρός λοιπόν, εάν θέλης να σ’ εξυπηρετήσω, προσκύνησε με.Ο μοναχός έντρομος του αποκρίθηκε το γραφικό:- « Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και αυτώ μόνω λατρεύσω».Τότε ο αράπης, γεμάτος θυμό, του έδωσε ένα φοβερό ράπισμα στο πρόσωπο και του είπε:-Αφού…

                                                   Η σωτηρία των ναυτικών Ο αέρας σφύριζε δυνατά μια παγερή νύχτα και άγρια κύματα ξεσπούσαν πάνω σ’ ένα χιώτικο καράβι. Κάθε ελπίδα σωτηρίας είχε πια χαθή! Το καράβι σαν καρυδότσουφλο ανέβαινε και κατέβαινε κάνοντας διαρκώς νερά. Στο μοναστήρι του αγίου Μάρκου γινόταν ακολουθία. Οι ναυτικοί που κινδύνευαν, ήταν από τους πιο μεγάλους φίλους της μονής αυτής του οσίου Παρθενίου του Χίου (1815- 1883). Ο καπετάνιος Ζανάρας από τον Βροντάδο, γνωστός του οσίου, είπε με σφιγμένη καρδιά: -          Θεέ μου, σώσε μας με την ευχή του γέροντα Παρθενίου και ό,τι φορτίο έχει το καράβι θα το πάμε στο μοναστήρι του.…

Έτσι λοιπόν, όταν μετά από λίγο καιρό συνέβη να πάει στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου ο βασιλιάς των Λαζών για τη σύναψη συνθηκών, εκείνος παραθεώρησε όλα τα άλλα και τον πήρε και πήγαν μαζί στον Όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη (409-493 μ.Χ.). Μόλις δε έφτασαν εκεί, είπε στον βασιλιά: «Τούτο είναι το θαύμα της αυτοκρατορίας μου». Εκείνος δε, βλέποντας την καρτερία του Οσίου, εξεπλάγη τόσο πολύ ώστε προσκύνησε με δάκρυα στα μάτια όχι μόνο τον Όσιο αλλά και τον στύλο πάνω στον οποίο αυτός στεκόταν. Και μάλιστα ο βάρβαρος εκείνος έβγαλε πολλές φωνές πνεύματος καλλιεργημένου και πολυμαθούς λέγοντας: «Σε ευχαριστώ επουράνιε Βασιλεύ,…

     Κάποτε ο όσιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης αφόρισε έναν αδελφό, και βέβαια δίκαια· ή, όχι μόνο δίκαια, αλλά και φιλάνθρωπα. Και τον αφόρισε, επειδή η νόσος του, πράγματι, ένα τέτοιο φάρμακο χρειαζόταν. Εκείνος όμως το καλό που του έκανε ο όσιος με την παιδαγωγία αυτή, ώστε να θεραπευτεί, το ανταπέδωσε με το κακό. Δηλαδή, παραβαίνοντας συγχρόνως και την τάξη, επέβαλε το ίδιο επιτίμιο στον Όσιο, χωρίς αυτός να έχει υποπέσει σε κάποιο παράπτωμα… Επομένως ο αδελφός εκείνος περιέπεσε και σε άλλη χαλεπότατη νόσο, την αναισχυντία.      Τι έπραξε λοιπόν ο μέγας κατά τη μετριοφροσύνη και δια της ταπεινοφροσύνης…