"Μη την κρατάτε με το φόβο. Θα ξαναγυρίσει" Κοσμική κυρία, που είχε δοκιμάσει τα θέλγητρα του κόσμου και από όλα είχε τελικά απογοητευθεί, έφθασε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Σ' αυτήν την απελπιστική κατάσταση τη βρήκε μια φίλη της και της συνέστησε, ως διέξοδο, τον π. Πορφύριο. Εκείνη πήγε στα Καλλίσια και τον συνάντησε. Απροσδόκητα, μέσα στα σκοτάδια της ψυχής της, είδε, για πρώτη φορά στη ζωή της, να λάμπει ένα παρήγορο φως. Ενθουσιάστηκε κι έγινε μαθήτριά του. Του ζήτησε να της δώσει ευλογία να μείνει κοντά του, όπως ο Απόστολος Πέτρος,στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, που είπε: "Κύριε, καλόν εστιν ημάς…

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα που αγαπάμε τη συνήθεια. Η καθημερινότητα μας είναι γεμάτη από πράγματα που συνηθίζουμε να κάνουμε. Είναι μια ρουτίνα που μας γεμίζει ασφάλεια. Πολλές φορές βέβαια μας κουράζει αλλά και πάλι δύσκολα θα ξεβολευόμασταν. Σπάνια θα συναντήσουμε κάποιον που θα μας πει ότι δεν του αρέσει να κάνει κάποια πράγματα επαναληπτικά κάθε μέρα. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της υπερβολής του ψυχαναγκασμού όπου αν κάτι πάει στραβά και δεν γίνουν τα πράγματα όπως τα έχουμε συνηθίσει αρρωσταίνουμε. Πέρα όμως από τις εξωτερικές συνήθειες υπάρχει και μια συνήθεια εσωτερική, πολύ ύπουλη, ανθεκτική και βλαπτική που στέκεται εμπόδιο…

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς διδάσκουν πως αν δεν προσέξουμε τα πάθη μας γίνονται έξη, δηλαδή συνήθεια. Έτσι μας οδηγούν σε αμαρτίες επαναλαμβανόμενες μέχρις ότου και αυτή η ίδια η αμαρτία στο σύνολο της μας γίνει συνήθεια. Επόμενο και τελικό στάδιο είναι να αναγορεύσουμε την αμαρτία σε κάτι καλό, σε δικαίωμα μας και έτσι να επέλθει ο πνευματικός θάνατος! Αυτή είναι η μεγάλη κατάντια της εποχής μας, ότι δηλαδή έχουμε χάσει τελείως την αίσθηση της αμαρτίας.Σκεφτόμουν όμως πως ανάλογα μπορούμε να πράξουμε και με τις αρετές. Μπορούμε δηλαδή να ασκούμαστε σ’ αυτές, να τις εφαρμόζουμε στην πράξη μέχρι να μας…

«Αν κάποιος θέλει να υπηρετεί εμένα, εμένα ν’ ακολουθεί. Και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο υπηρέτης ο δικός μου…» (Ιωάν. 12:26). «…Αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνί, όπου κι αν πάει» (Αποκ. 14:4)     «Ω, Κύριε, εσύ είσαι η βελόνα κι εγώ η κλωστή…». Έτσι είπε στην προσευχή του μια βραδιά ένας ντόπιος σ’ έναν ιεραποστολικό σταθμό του Κογκό. Είχε επισκεφτεί το χριστιανικό σχολείο εκείνη τη μέρα και βλέποντας τα κορίτσια να ράβουν, είχε παρατηρήσει πως η κλωστή πάντοτε ακολουθούσε τη βελόνα. «Ακολουθήστε με» είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. Πρέπει να είμαστε πάντοτε τόσο κοντά…

175. Στα γήινα θέλγητρα, δεν υπάρχει ζωή αληθινή, αλλά θλίψις και θάνατος πνευματικός. Έχει λοιπόν δίκιο ο Κύριος να παραπονήται με το στόμα του Προφήτου, λέγοντας για τους άπιστους ανθρώπους: «ἐμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ιερεμ. β’ 13). Μάταια προσπαθούμε να αντλήσουμε αληθινή χαρά από εκεί. Όλα τα γήινα αγαθά είναι φθαρτά, διαβατικά, καταλήγουν σε θάνατο. Ο Διάβολος, ο κάτοχος της δυνάμεως του θανάτου, επιδιώκει, αιχμαλωτίζοντάς μας στη λατρεία αυτών των αγαθών, να απεργασθή τον αιώνιο θάνατό μας. «Στώμεν καλώς», λοιπόν. Ας είμαστε άγρυπνοι προς όλες τις κατευθύνσεις, ώστε τίποτε…

Η ελευθερία  Εάν θέλεις ελευθερία, τότε προσπάθησε πρώτα να ελευθερωθείς πρώτα εσύ από τον ίδιο σου τον εαυτό. Όσον αφορά στη γνώση ισχύει ως κορυφαίος ο κανόνας: Γνώρισε τον ίδιο σου τον εαυτό! Όσον αφορά στην ηθική ισχύει ως κορυφαίος ο κανόνας: Ελευθερώσου από τον ίδιο σου τον εαυτό! Εάν θέλεις να φθάσεις την ελευθερία με επανάσταση, τότε εξέγειρε την επανάσταση πρώτα ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό και θα δεις ότι όλες οι άλλες επαναστάσεις είναι περιττές. Εάν θέλεις να φθάσεις στην ελευθερία με πόλεμο, τότε ξεκίνα τον πόλεμο πρώτα ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό, κι αν ολοκληρώσεις…

Υπάρχουν στιγμές στην πνευματική μας ζωή που μας παίρνει ο κατήφορος… είτε από παρατεταμένη αμέλεια, είτε από την ψυχική μας διάθεση, είτε από εξωτερικούς παράγοντες, είτε από συνδυασμό πολλών παραγόντων. Το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο, τα πάθη διεγείρονται και οι αμαρτίες μάς γίνονται συνήθεια. Η Χάρις του Θεού απομακρυσμένη και ο Χριστός παραμελημένος. Έρχεται το σκοτάδι μέσα μας και ο διάβολος μάς ψιθυρίζει ασταμάτητα: ‘ Παράτα τα! Βλέπεις πως δεν μπορείς να είσαι χριστιανός; Ό,τι θέλω σε κάνω! Κι έλεγες πως θέλεις να γίνεις άγιος, τρομάρα σου…’Τότε τί κάνουμε; Πώς θα συνεχίσουμε όταν μας πλακώνουν λάθη βαριά και η…

Άθλιοιόσοι περιφρονούν τα αιώνια Είμαστε άθλιοι και ταλαίπωροι. Ήρθαν στα χέρια μας τόσα αγαθά απ’ τους ουρανούς, κι εμείς τα απωθήσαμε και τα πετάξαμε με μανία. Ε.Π.Ε. 34,102 Αθυμίαχειρότερη από το θάνατο«Χαλεπώτερον αθυμία θανάτου».Ε.Π.Ε. 7,460 υπέρμετρηΒλέπεις πόσο σατανικό είναι το να θρηνείς παραπάνω από όσο πρέπει! Είναι κατόρθωμα της σατανικής παγίδας. Μετατρέπουμε, λοιπόν, το φάρμακο της σωτηρίας με την αμετρία μας σε δηλητήριο; Ε.Π.Ε. 37,452 βασανιστήριοΗ αθυμία είναι βασανιστήριο της ψυχής σκληρό. Είναι μια απερίγραπτη οδύνη. Είναι καταδίκη πικρότερη από κάθε άλλη καταδίκη τιμωρία.Διότι μοιάζει με σκουλήκι θανατηφόρο. Ε.Π.Ε. 37,452 τυραννείΜην αφήσεις την τυραννία της λύπης να σε ρίξει στη…

«Η πνευματική ζωή είναι ανάλογη με τη ζωή των ναυτικών. Αυτοί, όσο διαρκεί η κακοκαιρία και η τρικυμία, μένουν νηστικοί και με όλη τους την τέχνη αντιπαλεύουν τον κίνδυνο που έχουν μπροστά τους. Όταν πλέον πάψει η θαλασσοταραχή, τότε ξεκουράζονται κάπως από τους κόπους και φροντίζουν και για τις άλλες ανάγκες. Ωστόσο ούτε τότε μένουν εντελώς αμέριμνοι, ούτε βέβαια πέφτουν σε βαθύ ύπνο, καθώς έχουν πείρα των περασμένων κινδύνων και προετοιμάζονται για νέους. Γιατί και αν ακόμη κόπασε η κακοκαιρία, όμως η θάλασσα παραμένει ίδια. Και αν πέρασε το δυσάρεστο γεγονός, όμως άλλο τους περιμένει. Επειδή λοιπόν στη θάλασσα δεν…

Τί είναι πιο σπουδαίο και χρήσιμο; Να μεταβληθεί η κατάσταση ή η στάση μας απέναντι στην κατάσταση; Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα και αναποδιές που επιμένουν και μας φαντάζουν ανυπέρβλητες. Και συνήθως η άμεση αντίδραση μας είναι να τρέξουμε στον Κύριο και να Του ζητήσουμε να μας απαλλάξει επιτέλους απ’ αυτό το βάσανο! Όμως πολλές φορές Εκείνος κάνει κάτι άλλο… δεν αλλάζει τη συνθήκη αλλά αλλάζει το πώς βλέπουμε εμείς και αντιμετωπίζουμε μέσα μας τη συνθήκη. Αυτή η εσωτερική αλλοίωση που συντελείται είναι πιο σημαντική και θαυμαστή από τη μεταβολή του εξωτερικού ερεθίσματος. Γιατί πιο εύκολα μπορεί να μετακινηθεί…