Σημείωση: Σε πολλά κείμενα φαίνεται από τον τρόπο που μιλά για τον εαυτό του, η ταπεινοφροσύνη του ιδίου του οσίου, παρόλο το ύψος στο οποίο βρισκόταν! «Ανεβάζεται (ο Συμεών) στον διδασκαλικό θρόνο και χειροτονείται ιερεύς ο συλλειτουργός των άνω δυνάμεων. Αυτό έγινε όχι ακόντα και χωρίς την επαινετή ένσταση, την οποία προέβαλε σφοδρώς από ταπείνωση καρδιάς ευλαβούμενος το αξίωμα της ιερωσύνης και αποκρούοντας το βάρος της αρχής λόγω δειλίας επαινετής και υψηλής» (τ. 19Α, σ. 83). «Ερωτώμενος από κάποιους πώς πρέπει να είναι ο ιερεύς, μόλις αποκρινόταν με κατάνυξη αναστενάζοντας. Αλλοίμονο, αδελφοί, τι μ’ ερωτάτε γι’ αυτό; Το πράγμα είναι…

Μαζί με την ευχούλα -τώρα δεν μπορούμε να πούμε και λεπτομέρειες, αυτό όταν το βρεις μοναχός σου, έχει περισσότερη δύναμη παρά όταν το ακούσεις από τον άλλον- έρχονται τα δάκρυα. Τα οποία δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο από εσένα εξαρτάται να τα αυξήσεις. Πιστεύσατέ με ότι τα δάκρυα δεν είναι τίποτες άλλο, συνήθεια είναι. Αν συνηθίσεις να κλαις, την άλλη μέρα θα κλαις, και την άλλη μέρα θα κλαις, και θα φτάσεις σ' ένα σημείο θα πεις: «Γιατί κλαίω; Κι εγώ δεν ξέρω». Ναι, αλλά με τα δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμός γίνεται μέσα; Πώς πλένεις τη φανέλα σου, το μαντήλι σου…

«Το να μη επιθυμούμε κάποιο από τα τερπνά και ηδονικά του κόσμου δεν ισούται με το να ποθούμε τα αιώνια και αόρατα αγαθά· άλλο είναι τούτο και άλλο εκείνο. Τα πρώτα λοιπόν καταφρόνησαν πολλοί, τα δεύτερα όμως λίγοι άνθρωποι φρόντισαν. Το να αποστρέφεται κανείς και να μη ζητεί την δόξα των ανθρώπων δεν είναι το ίδιο με το να συνάπτεται στην δόξα του Θεού, αλλ’ υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους· διότι την πρώτη πολλοί απώθησαν, αν και κυριεύθηκαν από αλλά πάθη, την δεύτερη όμως πολύ ολίγοι αξιώθηκαν να λάβουν με πολύν κόπο και πόνο» (τ. 19Α, σ. 449). «Δεν είναι…

«Ο δε Θεός, που δίνει φωλιά στους νεοσσούς των αετών και άρτο στους ανθρώπους για να φάγουν, ρίχνει σαν βροχή τα χρήματα και στον μακάριο τούτον και του ανοίγει τους θησαυρούς των αρχόντων, και όλοι μαζί, συγγενείς, φίλοι, παιδιά, του χορηγούν ικανή ποσότητα χρυσού. Παίρνοντάς την ο μακάριος, άρχισε το έργο της ανοικοδομήσεως του μοναστηριού με την πεποίθηση στον Θεό, στον οποίο προσευχήθηκε και γι’ αυτό» (τ. 19Α, σελ. 225-227). «Έως τότε δεν έμεινε ποτέ κανείς μαζί του μέσα στο κελλί. Ενώ λοιπόν κοιμόμουν στο πάτωμα, σε μία γωνιά του κελλιού του, κάποτε κατά τα μεσάνυκτα, σαν να αφυπνίσθηκα από…

Από το Βίο του… «επάλαισε με πολλούς πειρασμούς για την δικαιοσύνη και διεφύλαξε έως το τέλος αήττητο το μαρτύριο της συνειδήσεώς του» (εκδ. ΕΠΕ, τ. 19Α, σ. 105). «Σε μία έρημη τοποθεσία, όπου υψώνεται και η στήλη του καταδικασμένου δελφινιού, άφησαν τον άγιο μόνον του χωρίς να φροντίσουν ούτε για την τροφή της ημέρας. Ο μακαριότατος Συμεών, όταν είδε ότι νίκησε η μανία του συγκέλλου (Επισκόπου, εχθρού του) και πραγματοποίησε το φθονερό του βούλευμα, ευχαριστεί χωρίς μεμψιμοιρίες τον Θεό που έτσι επέτρεψε να ρυθμιστεί η τύχη του. Γι’ αυτό τριγυρίζοντας επάνω στο τραχύτατο εκείνο βουνό, έψαλλε με ευθυμία λέγοντας· "με…

[…] Έτσι λοιπόν ενεργώντας, θα σηκωθώ τα μεσάνυχτα, θα γονατίσω και θα κλάψω με θλίψη για την αμαρτωλή ψυχή μου και με δάκρυα και στεναγμούς θα πω στον Κύριο· Δέσποτα, Κύριε του ουρανού και της γης, γνωρίζω ότι αμάρτησα ενώπιόν σου περισσότερο από κάθε φύση ανθρώπων και αυτών των αλόγων ζώων και των ερπετών, σε σένα τον φοβερό και απρόσιτο Θεό μου, και δεν είμαι άξιος να τύχω ποτέ από σένα καθόλου έλεος. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν τολμούσα να προσέλθω και να γονατίσω μπροστά σου, φιλάνθρωπε βασιλιά, μέχρι που άκουσα την άγια φωνή σου να λέγει· «δεν επιθυμώ με…

Αναισχυντίαστη διάπραξη της αμαρτίαςΔεν είναι τόσο φοβερό το ν’ αμαρτάνει κανείς, όσο η αδιαντροπιά μετά την αμαρτία και το να μη πειθαρχεί κανείς στους ιερείς, που παραγγέλλουν προσοχή. Ε.Π.Ε. 8α,234 στην εμφάνισηΈχεις νυμφίο το Χριστό. Γιατί προσπαθείς ν’ αποσπάσεις ανθρώπους εραστές; Τότε θα σε κρίνει για μοιχεία. Γιατί δεν στολίζεσαι το στολίδι που αρέσει στο Χριστό, που αγαπά Εκείνος, δηλαδή, τη ντροπή, τη σωφροσύνη, την κοσμιότητα, τη σεμνή ενδυμασία; Αυτή που τώρα έχεις, είναι πορνική και αισχρή. Δεν μπορούμε πια να ξεχωρίσουμε τις πόρνες απ’ τις παρθένες. Ε.Π.Ε. 23,254 ακολασίαΌταν η ασχήμια είναι φοβερή, όσα φτειασίδια κι αν επινοήσουν, δεν…

Η μετάδοση της κατανύξεωςΔύο ερημίτες που αγωνίζονταν μαζί, διάβαζαν μαζί και την καθημερινή τους ακολουθία. Ο ένας είχε πολλή κατάνυξη! Από τα δάκρυα που έχυνε, άφηνε συχνά το διάβασμα στη μέση.-Μα τί σκέπτεσαι και κλαις με τόσο πόνο, όταν προσεύχεσαι; τον ρωτούσε ο άλλος με απορία.-Νομίζω, αδελφέ μου, πως την ώρα αυτή παραστέκομαι στο βήμα του Χριστού για να δικαστώ. Και μη βρίσκοντας τί ν’ απολογηθώ για τις πολλές μου αμαρτίες, φράζει το στόμα μου από φόβο και χάνω τη συνέχεια του στίχου που διαβάζω. Αλλά εάν σ’ ενοχλώ μ’ αυτό, ας διαβάζη ο καθένας μας ξεχωριστά την ακολουθία.-Όχι, αδελφέ…

Πένθος, τίποτε παρά πάνωΑμάρτησες; Να πενθήσεις και σβήνει η αμαρτία. Είναι τόσο κουραστικό αυτό; Δεν σου ζητάω τίποτε άλλο, παρά μόνο να λυπηθείς για την αμαρτία. Ε.Π.Ε. 30,120 δεινόν Ένα ας θεωρούμε κακό, το ν’ αμαρτάνουμε ενώπιον Του. Ε.Π.Ε. 30,182 εμμονή στην αμαρτία Φοβερότερο απ’ την αμαρτία το να παραμένεις στην αμαρτία. Και το φρικτότερο απ’ την πτώση, να προτιμάς να είσαι πεσμένος. Ε.Π.Ε. 30,192 φωτιά, που με δάκρυα σβήνει Να σβήσουμε την πυρκαγιά των αμαρτημάτων, όχι με πολλά νερά, αλλά με λίγα δάκρυα. Είναι μεγάλη η φωτιά της αμαρτίας, αλλά με λίγα δάκρυα σβήνει. Διότι το δάκρυ σβήνει την…

μικρή και μεγάλη Θέτει το μέθυσο και τον κακολόγο στην ίδια μοίρα με το μοιχό και τον πόρνο και τον θηλυπρεπή; Τα εγκλήματα, λένε, δεν είναι ίσα, πώς είναι ίσες οι τιμωρίες; Απαντάμε: Δεν είναι καθόλου μικρά τ’ αμαρτήματα της μέθης και της κακολογίας. Και ο Χριστός καταδίκασε στην κόλαση αυτόν, που απλώς αποκαλεί τον αδελφό του «μωρό». Πολλές φορές το μικρό αμάρτημα γεννάει μεγάλο, προκαλεί θάνατο. Ε.Π.Ε. 18,456 φωτιάΚαι τώρα υπάρχει ο βασιλιάς της βαβυλωνιακής καμίνου. Και τώρα ανάβει φλόγα χειρότερη εκείνης. Υπάρχει και τώρα αυτός που διατάζει να θαυμάζουμε την εικόνα του και να την προσκυνούμε. Τέτοια εικόνα…