Η ψυχοσωματική έλξη καλό ή κακό; Κάποτε τον ρώτησα: "Γέροντα, αυτή η ψυχοσωματική έλξη, που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα, είναι δαιμονική;" Και μου απάντησε "Άλλοτε ναι άλλοτε όχι. Εξαρτάται". Σε επόμενη συνάντησή μας, επανήλθα στο θέμα και μου απάντησε πιο συγκεκριμένα: "Ξέρεις, αυτό που ονομάζουν ευτυχία μέσα στο γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μία προϋπόθεση: να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές του. Έτσι θα φθάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισμένοι. Διαφορετικά, θα είναι ψυχικά πτωχοί, δεν θα μπορούν να δώσουν αγάπη και θα έχουν δαιμονικά προβλήματα, που…

Η υπομονή στους πόνουςΌταν μας βρίσκει μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνόμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτόμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός είναι μια μόνιμη κατάσταση.[...]Στην συνέχεια μου παρουσιάστηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά, μου είπαν ότι ήταν κήλη. Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν…

Μέγα Σάββατον Κατά το Μ. Σάββατο εορτάζομεν την ταφήν του Κυρίου υπό του Ιωσήφ και του Νικοδήμου, καθώς και την κάθοδον αυτού εις τα σκοτεινά βασίλεια του άδου. Όταν ο Κύριος απέθανεν, ως άνθρωπος, και εχωρίσθη η Ψυχή από το Σώμα του, τότε το μεν Σώμα του, από το οποίον δεν εχωρίσθη η Θεότης του Κυρίου, ετέθη εις τον τάφον· η δε Ψυχή του, ηνωμένη και αυτή με την Θεότητά του, κατήλθεν εις τον άδην και, νικήσασα αυτόν, απηλευθέρωσε τας εκεί κρατουμένας ψυχάς. Κατά την τρίτην δε ημέραν ηνώθη πάλιν η Ψυχή μετά του Σώματος και το Σώμα ανέστη εκ…

"Όλα αλλάζουν με το κόπο, και η ψυχή και το σώμα" Για τα προβλήματά μου μου είπε ο Παππούλης: "Αν μιλούσαμε λίγο στο τηλέφωνο, να δεις θα σου πέρναγαν αμέσως όλα. Κούραζε το σώμα, μη φοβάσαι τον κόπο. Όλα αλλάζουν με τον κόπο, και η ψυχή και το σώμα. Μην αφήνεις την ευχή. Απλά, αβίαστα, παρακάλα θερμά για όλους. Θα τους ωφελείς με την προσευχή, όχι με τα λόγια. Αν σε ρωτήσουν, πες ταπεινά: -Έτσι σκέπτομαι. Πάλι όπως νομίζετε".[Ά 80] (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.187)

H ευγνωμοσύνη των βαρβάρωνΕνώ ο όσιος Σάββας ασκήτευε στην έρημο του Ρουβά, στην Παλαιστίνη, συναντήθηκε με τέσσερις σαρακηνούς, πεινασμένους και φοβερά εξαντλημένους. Τους συμπόνεσε πολύ και τους έβαλε να καθήσουν. Πήρε μετά το σακκίδιο του και το άδειασε μπροστά τους. Δεν είχε μέσα τίποτε άλλο παρά μόνο ρίζες μελαγρίων και καρδιές καλαμιών. Οι βάρβαροι πήραν, έφαγαν και χόρτασαν. Ύστερα επεσήμαναν σε ποιο σπήλαιο μένει.Έπειτα από λίγες μέρες, ήρθαν και του έφεραν ψωμιά, τυριά και χουρμάδες. Ο όσιος θαύμασε την ευγνωμοσύνη που έδειξαν, ήρθε σε κατάνυξη, δάκρυσε και είπε:-Αλλοίμονο, ψυχή μου… Πόσο σύντομα ήρθαν αυτοί οι βάρβαροι να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη…

Το ασκητικό ταξίδιΌταν ασκήτευα στη λαύρα των Πυργίων, κοντά στον Ιορδάνη, διηγείται ο επίσκοπος Ρωσσού Θεόδωρος, ήρθε κάποτε ο γέροντας Πέτρος, που καταγόταν από τον Πόντο, και με παρακάλεσε:-Κάνε αγάπη, αδελφέ Θεόδωρε, και συνόδεψέ με να πάω στο όρος Σινά, επειδή το έχω τάμα.Εγώ, μη θέλοντας να τον λυπήσω, συμφώνησα.Μόλις όμως περάσαμε τον Ιορδάνη, μου λέει:-Ας τάξουμε στον Θεό να μη φάμε τίποτε μέχρι το Σινά.Του απαντώ:-Πάτερ, αυτό είναι δύσκολο για μένα! Δεν μπορώ να κάνω τέτοιο τάμα.Εκείνος γονάτισε και έκανε και το δεύτερο αυτό τάμα. Έτσι δεν έφαγε τίποτε μέχρι που φθάσαμε στην αγία μονή του Σινά! Εκεί, αφού…

Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα… είναι και ψυχή! Αυτό το τελευταίο όμως φαίνεται πως το έχουμε ξεχάσει. Φροντίζουμε να ταΐζουμε το σώμα μας αλλά όχι και την ψυχή μας. Καταναλώνουμε ώρες ολόκληρες και την ενέργεια μας για να φτιάχνουμε περίτεχνες, νόστιμες και ιδιαίτερες σπεσιαλιτέ για να γεμίσουμε το στομάχι μας και να τέρψουμε τον ουρανίσκο μας και την ίδια ώρα η ψυχή μας λιμοκτονεί. Η τηλεόραση είναι γεμάτη με εκπομπές μαγειρικής που μας καθοδηγούν πώς να φτιάχνουμε συνταγές φαγητών και γλυκών έτσι ώστε να καταπλήξουμε τους δικούς μας. Συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε μόνο ύλη!Αυτή η περιφρόνηση της ψυχής είναι…

Το πάθημα του διακόνουΚάθε φορά που ο άγιος Επιφάνιος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου ( 4ος αι.), πρόσφερε την αναίμακτη θυσία και έλεγε το «ποίησον τον μεν άρτον τούτον…», αν δεν έβλεπε κάποια οπτασία, δεν ολοκλήρωνε τη θεία λειτουργία. Τί είδους οπτασία ήταν άραγε αυτή; Πιθανόν να ήταν η κίνηση του ξύλινου περιστεριού, που κρεμόταν πάνω από την αγία τράπεζα στους ναούς της εποχής εκείνης. Ίσως πάλι να ήταν κάποια άρρητη ενέργεια η εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος την ώρα του καθαγιασμού, πράγμα που συνέβαινε και σε άλλους άξιους λειτουργούς.Σε μια λειτουργία του ο άγιος Επιφάνιος επανέλαβε τρεις φορές την ευχή του…

«Καθένας που αγωνίζεται εγκρατεύεται σε όλα»                                              (Α΄ Κορ. θ' 25) «Άλλα από τα πάθη είναι σωματικά κι αλλά ψυχικά. Τα σωματικά έχουν τις αφορμές τους από το σώμα, τα ψυχικά από τα εξωτερικά πράγματα. Και τα δύο αυτά είδη παθών τα αφανίζουν η αγάπη και η εγκράτεια· η πρώτη τα ψυχικά, η δεύτερη τα σωματικά». (Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, 400 Κεφάλαια περί Αγάπης, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ Β', 55)

Η «ιατρική» της ΕκκλησίαςΟ Μακαριστός αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Γιαννακάκης (+1995), όταν διακονούσε ως εφημέριος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Αθήνας, έζησε συγκλονιστικά θαύματα θεραπείας ασθενών από τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων:Ένας βαριά άρρωστος, ο κ. Γεώργιος Φ., βρισκόταν για είκοσι μέρες σε κατάσταση αφασίας μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο καθηγητής κ. Γούτας τον παρακολουθούσε συστηματικά, γιατί παρουσίαζε ψηλό πυρετό που έφτανε τους 40ο!Την εικοστή πρώτη μέρα – πράγμα παράδοξο – ο άρρωστος άρχισε ν’ ανοίγει τα μάτια και να μιλάει! Ο καθηγητής παραξενεύτηκε. Νόμισε πως η βελτίωση θα ήταν παροδική. Ο ασθενής όμως διαρκώς καλυτέρευε, και σε μερικές μέρες συζητούσε άνετα…