Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα… είναι και ψυχή! Αυτό το τελευταίο όμως φαίνεται πως το έχουμε ξεχάσει. Φροντίζουμε να ταΐζουμε το σώμα μας αλλά όχι και την ψυχή μας. Καταναλώνουμε ώρες ολόκληρες και την ενέργεια μας για να φτιάχνουμε περίτεχνες, νόστιμες και ιδιαίτερες σπεσιαλιτέ για να γεμίσουμε το στομάχι μας και να τέρψουμε τον ουρανίσκο μας και την ίδια ώρα η ψυχή μας λιμοκτονεί. Η τηλεόραση είναι γεμάτη με εκπομπές μαγειρικής που μας καθοδηγούν πώς να φτιάχνουμε συνταγές φαγητών και γλυκών έτσι ώστε να καταπλήξουμε τους δικούς μας. Συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε μόνο ύλη!
Αυτή η περιφρόνηση της ψυχής είναι σκανδαλώδης… συνιστά αμαρτία! Αδιαφορούμε για την ψυχή μας για την οποία ενανθρώπησε ο Θεός, για την οποία έπαθε, για τη σωτηρία της οποίας σταυρώθηκε και αναστήθηκε και της χάρισε την αθανασία! Κι εμείς ενεργούμε σαν να μην υπάρχει, ακυρώνοντας για εμάς έτσι το σωτηριώδες σχέδιο Του για τον άνθρωπο. Ναι, γιατί η ψυχή μας και πεινάει και διψάει! Πεινάει και διψάει για το Θεό! Η πνευματική ζωή και η αγάπη μας σ’ Αυτόν θα προσφέρουν στην ψυχή μας την ικανοποίηση και την πληρότητα που της έλειπε. Και αν ικανοποιήσουμε αυτή της την ανάγκη θα είναι χαρούμενη και έτσι κι εμείς θα είμαστε αληθινά ευτυχισμένοι γιατί θα βιώνουμε την παρουσία του Θεού μέσα μας!
Ο Κύριος μάς το είπε: « Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού». Δηλαδή « Δε θα διατηρηθεί στη ζωή ο άνθρωπος μόνο με τον άρτο, αλλά με κάθε προσταγή που θα εξέλθει από το στόμα του Θεού. Όταν το πει ο Θεός, και χωρίς τροφή ακόμα θα ζήσει ο άνθρωπος».( Ματθ. δ΄,4) Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι είμαστε πλάσματα με ψυχή και σώμα και ας εστιάσουμε στη φροντίδα της παραμελημένης και ατροφικής μας ψυχής και τότε σίγουρα θα πάψουμε να έχουμε εκείνο το κενό που νιώθουμε ακόμα κι όταν έχουμε καταναλώσει όλες τις λιχουδιές που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι γιατί θα καταλάβουμε επιτέλους ότι αυτό το κενό καλύπτεται μόνο από το Θεό!(Α.Κ.Β)