Η αγάπη κατεξοχήν γνώρισμα των μαθητών του Χριστού - Αγίου Νεκταρίου, Πενταπόλεως. 

Αγάπη! Θείο ιδίωμα, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Γι’ αυτό και όποιος μένει μέσα στην αγάπη, στον Θεό μένει και ο Θεός μένει σ’ αυτόν. Η αγάπη είναι αγαθή διάθεση της ψυχής, εξαιτίας της οποίας η ψυχή δεν προτιμά τίποτα άλλο πέρα από τη γνώση του Θεού. Η αγάπη διδάσκει την τήρηση των θείων εντολών. Σαφές αποδεικτικό της αγάπης μας προς τον Θεό είναι η τήρηση των θείων νόμων του. Η αγάπη προς τον Θεό, οδηγεί στην τήρηση των εντολών, που μας οδηγούν κι αυτές στη γνώση του Θεού. Αυτός που έχει δεχθεί τον θείο έρωτα, καταφρονεί καθετί γήινο. Έχει νικήσει τις ηδονές του κόσμου. Βλέπει πάνω από πλούτη και δόξες και τιμές ανθρώπων. Αυτός θεωρεί ότι το υφαντό της αράχνης δεν διαφέρει σε τίποτα και δεν υστερεί από το βασιλικό πορφυρό ένδυμα. Ούτε οι πολύτιμοι λίθοι από τα βότσαλα που στολίζουν τις όχθες των ποταμών. Δεν θεωρεί πρώτη ευτυχία την υγεία του σώματος και δεν αποκαλεί συμφορά την ασθένεια. Ούτε τη φτώχεια ονομάζει δυσβάστακτη. Ούτε τον πλούτο και την ευχαρίστηση τα αντιλαμβάνεται ως αληθινή ευδαιμονία· αλλά μοιάζει με το ρεύμα του ποταμού που τρέχει στα φυτεμένα πλάι στις όχθες δέντρα και κανένα απ’ αυτά δεν ανακόπτει την πορεία.
Αληθινά, η πνευματική αγάπη είναι σαν πόλη οχυρωμένη, η οποία δεν είναι δυνατόν να καταληφθεί από επιθέσεις και πολιορκίες του Διαβόλου, ούτε κρυφά, ούτε φανερά, διότι δεν μπορεί να καταλήξει ποτέ μία κατεστραμμένη πόλη του Σατανά, καθότι φυλάγεται από τον Δεσπότη Χριστό. Αρκεί λοιπόν να υπάρχει το κόσμημα της αγάπης για να μας δείξει τον ακριβή μαθητή του Χριστού, όχι μόνο σε μας που πιστεύουμε αλλά και στους απίστους. Γιατί ο ίδιος ο Χριστός έλεγε ότι απ’ αυτό θα αναγνωρίζονται όσοι είναι μαθητές του: αν αγαπούν ο ένας τον άλλον. Ώστε, αυτό είναι το μεγαλύτερο σημάδι απ’ όλα, μέσω του οποίου αναγνωρίζεται ο γνήσιος μαθητής του Κυρίου. Και αν κάποιοι κάνουν μύρια θαύματα αλλά εναντιώνονται ο ένας στον άλλον, θα περιφρονηθούν και θα γελοιοποιηθούν ακόμη και από τους απίστους. Όπως και το ακριβώς αντίθετο: ακόμη κι αν δεν κάνουν κανένα θαύμα, αγαπούν όμως ο ένας τον άλλον, τότε παραμένουν σεβάσμιοι και απόρθητοι.

Η αγάπη είναι εικόνα των μαθητών του Κυρίου, το χαρακτηριστικό των δούλων του Θεού, το γνώρισμα των Αποστόλων· διότι απ’ αυτό όλοι τους αναγνωρίζουν.

Αγάπη, εξαιρετικό αγαθό, κατεξοχήν γνώρισμα των μαθητών του Χριστού.
Τον χριστιανό τον χαρακτηρίζει η αγάπη η οποία είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα τα θαύματα. Αυτή είναι φύλακας και συνεργός και όλων των άλλων αρετών. Και όπως τα δεσίματα συγκρατούν τις οικοδομές, έτσι κι αυτή οδηγεί στην τελειότητα και συγκρατεί τα μέλη του σώματος. Πάντα εκείνη, όταν είναι παρούσα, τα συσφίγγει, όταν λείπει διαλύονται ή ελέγχονται ως προσποιητά και κενά. Η αγάπη ουδέποτε υποχωρεί, δηλαδή ποτέ δεν αστοχεί, αλλά τα πάντα κατορθώνει, για τον λόγο ότι είναι καλύτερη από οτιδήποτε άλλο, δεν διαλύεται, δεν διακόπτεται, δεν σταματιέται, αλλά θα παραμείνει και στον μέλλοντα αιώνα και ενώ όλα τα άλλα θα έχουν πια καταργηθεί. Δεν καταστρέφεται αλλά μένει πάντα σίγουρη και αδιασάλευτη, πάντοτε αμετακίνητη. Η αγάπη ουδέποτε μειώνεται κι αν ακόμη οι άλλοι επαναστατούν κι αν μάχονται και ζητούν τα πρωτεία κι αν τους εξερεθίζει ο φθόνος κι αν «χειρών άρχωσιν αδίκων», κι αν φέρουν τα πάνω κάτω, η αγάπη που εδραιώθηκε στην αρετή ουδέποτε εκπίπτει.
Ο Θεός που αποκαλείται Αγάπη, δεν νοείται σαν ένα απλό συναίσθημα, αλλά είναι ο ίδιος κατ’ ουσίαν Αγάπη, αγαπάει τα δημιουργήματά Του και τα φροντίζει.

Ο Θεός μας λοιπόν είναι Αγάπη και περισσότερο χαίρεται να το ακούει αυτό, παρά οτιδήποτε άλλο.

(Απόσπασμα από το βιβλίο: «Το γνώθι σαυτόν — κείμενα αυτογνωσίας» — Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Εκδόσεις Άθως, Σεπτέμβριος 2014, σελ. 127-130.)

Η πνευματική ζωή είναι βασική προϋπόθεση για την καλή αποκατάσταση

-Γέροντα, η τάδε που σας είπε ότι σκέφτεται τον Μοναχισμό μου είπε ότι ένας συμφοιτητής της την ρώτησε γιατί δεν πάει στον κινηματογράφο
και δεν βγαίνει έξω με τα αγόρια. Τί έπρεπε να του απαντήση;
-Έπρεπε να του πή: «Τέτοια ερώτηση ούτε ο αδελφός μου μου έκανε ποτέ και μου την κάνεις εσύ;».
-Μετά από λίγες μέρες την συνάντησε έξω από την Σχολή της - αυτή δεν τον είχε δει - και την έπιασε από τον ώμο.
Εκείνη του είπε μόνον ένα «γειά σου» και μπήκε αμέσως μέσα.
-Όχι, δεν έκανε καλά! Σ’ αυτήν την περίπτωση έπρεπε να αντιδράση, γιατί, έτσι όπως φέρθηκε, μπορεί να του έδωσε την εντύπωση
ότι δέχθηκε αυτήν την εκδήλωσή του, οπότε εκείνος θα το ξανακάνη. Η ηλικία στην οποία βρίσκεται τώρα είναι λίγο δύσκολη
και δεν την ωφελεί να κάνη συντροφιά με αγόρια. Ούτε χρειάζεται να μιλάη μαζί τους, τάχα για να τα βοηθήση.
Και αν αποφασίση να δημιουργήση οικογένεια, όταν γνωρίση ένα καλό παιδί, πρέπει να το πη στους γονείς της.
Αυτοί θα εξετάσουν αν έχη τις προϋποθέσεις να κάνουν μια καλή οικογένεια.
Αλλά τώρα που δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποιά ζωή θα ακολουθήση, δεν την βοηθάει να μιλάη με τα αγόρια, γιατί ζαλίζεται χωρίς λόγο
και χάνει την γαλήνη της. Όσα παιδιά ασχολούνται με τέτοια είναι τα καημένα πολύ ζαλισμένα και συνέχεια ταραγμένα, δεν έχουν γαλήνη.
Το πρόσωπό τους και τα μάτια τους είναι αγριεμένα.
Η έλξη του γυναικείου φύλου από το ανδρικό, και το αντίθετο, υπάρχει στην φύση του ανθρώπου.
Αλλά να της πής ότι τώρα δεν είναι καιρός γι’ αυτό. Να κοιτάξη τις σπουδές της. Τα παιδιά που καλλιεργούν αυτήν την έλξη από μικρά,
γυρίζουν εκεί το κουμπί πριν έρθη η κατάλληλη ώρα, και ύστερα, όταν έρθη εκείνη η ώρα, το κουμπί είναι ήδη γυρισμένο
και δεν μπορούν να χαρούν, γιατί έζησαν αυτήν την χαρά, τότε που δεν ήταν κατάλληλος καιρός.
Ενώ, όσα παιδιά προσέχουν, χαίρονται περισσότερο, όταν έρθη ο κατάλληλος καιρός, και μέχρι τότε έχουν πολλή γαλήνη.
Βλέπεις, μερικές μητέρες που έχουν ζήσει αγνά πόσο ειρηνικές είναι, παρόλο που έχουν ένα σωρό σκοτούρες;
Εγώ πάντοτε τονίζω, ο νέος πριν από τον γάμο να προσπαθή να ζή, όσο πιο πνευματικά μπορεί, και να διατηρή την αγνότητα του
η οποία του εξασφαλίζει την διπλή υγεία. Η πνευματική ζωή είναι βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε ζωή ακολουθήση κανείς.
Ο κόσμος έχει γίνει σαν ένα χωράφι με σιτάρι που αρχίζει να σταχυάζη και μπαίνουν μέσα γουρούνια και το τσαλαπατούν.
Και τώρα φαίνονται ανακατεμένα χόρτα, λάσπες, στάχυα, και που και πού, σε καμμιά άκρη, υπάρχει και κανένα στάχυ όρθιο.
Όσο περισσότερη πνευματική εργασία κάνει κανείς στα νεανικά του χρόνια, τόσο πιο εύκολα θα είναι όλα αργότερα σε όποια ζωή κι αν διαλέξη.
Όσο καλύτερα οπλισθή και προετοιμασθή πριν από την μάχη, τόσο πιο εύκολα θα είναι στον πόλεμο, όταν θα πέφτουν γύρω του οι σφαίρες ή θα βομβαρδίζουν.
Έως ότου έρθη ο καιρός να αποφασίση λ.χ. μια κοπέλα αν θα γίνη μοναχή ή μια καλή μητέρα, απαραίτητη είναι η αγνή ζωή.
Γι’ αυτό να προσπαθήση, όσο μπορεί, να προοδεύη στα μαθήματα της.
Όταν προσέχη τα μάτια της και τα αυτιά της και διώχνη τους άσχημους λογισμούς, λιγώτερα θα έχη να πετάξη αργότερα.
Ή ένας νέος, όταν συναντάη μια καλή κοπέλα, να προσπαθή να βάζη καλό λογισμό. Να την θεωρή σαν ζωντανή εικόνα μιας Αγίας.
Ή, αν συναντήση μια παραστρατημένη κοπέλα, να την δη σαν αδελφή του και να λυπηθή γι’ αυτήν, όπως θα λυπόταν για το κατάντημα της αδελφής του,
γιατί όλοι είμαστε παιδιά του Αδάμ.
-Σήμερα όμως, Γέροντα, στα πανεπιστήμια κ.λπ. υπάρχουν πολλοί πειρασμοί για έναν νέο.
-Να συνδεθή με πνευματικά παιδιά, για να βοηθιέται και να κινήται σε μια πνευματική ατμόσφαιρα.
Ας μην κάνουμε τα πράγματα δυσκολώτερα από ό,τι είναι. Γνωρίζω πολλά παιδιά που πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο και ζουν αγνά,
με την μικρή δική τους προσπάθεια και με την μεγάλη βοήθεια του Θεού.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 32-34)

"Ελεημοσύνες"
Πρέπει συνεχώς να κάμνω ελεημοσύνες, Γέροντα;
Να βοηθώ διαρκώς οικονομικά συνανθρώπους μου, που έχουν ανάγκη;
Σας ερωτώ, διότι, όπως ξέρετε, δεν έχω μεγάλη οικονομική άνεση.
-Όταν μπορείς, κάμνε το κι αυτό. Όμως, πιο πολύ να βοηθάς τους γύρω σου με το να τους μιλάς,
με το να τους ακούς όταν θέλουν να μιλήσουν για τα προβλήματά τους, να πούν τον πόνο τους,
και κάμνοντάς τους συντροφιά, για να μή νοιώθουν μόνοι.
[Ί 298]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος,σελ. 53)

"Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή"

Μιά άλλη μέρα, που ήμουν θλιμμένος, επειδή δεν συναντούσα ανταπόκριση αγάπης από μερικούς ανθρώπους,
ο Γέροντας μου είπε:
" Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι' αυτό αποτυγχάνουν.
Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή".
[Γ 40]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.53)

"Επιείκεια"

Συμβούλευε ο Γέροντας να διαλέγουμε ήπια λόγια, για να πούμε κάτι σε κάποιον, ώστε να μην υπάρχει το στοιχείο της αντιπαλότητας.
Κι έφερνε το εξής παράδειγμα: "Αν χρειαστεί να πείτε σε κάποιον ότι ψεύδεται, μην του πείτε ότι λέει ψέμματα,
διότι είναι φυσικό να πληγωθεί και ν' αντιδράσει. Πέστε του ότι δεν τα λέει με ακρίβεια".
Το μέγα όπλο για τη σωτηρία όλων μας είναι η επιείκεια.
Το έλεος, το οποίο μας έρχεται από το Θεό, πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας να το δίνουμε ως αντίδωρο στους άλλους.
[ Ί 140]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.53)

αυτόματη τροφή
Δεν χρειάζεται να κουραστούμε ή να ιδρώσουμε, για ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Η αγάπη είναι η οδός, που από μόνη της μας οδηγεί στην αρετή.
Ε.Π.Ε. 25,72

των αγίων στους εχθρούς τους
Ο Παύλος κι ο Πέτρος και όλος ο χορός των αγίων, αν πω ότι αγάπησαν τους πλησίον, τίποτε σπουδαίο δεν θα πώ.
Τους εχθρούς τόσο πολύ αγάπησαν, τόσο όσο κάποιος δεν αγαπά τους φίλους του.
Διότι ποιος από μας θα προτιμούσε υπέρ των φίλων να πάη στην κόλασι, ενώ είναι για τη βασιλεία των ουρανών;
Κανένας. Ο Παύλος όμως θα το προτιμούσε αυτό για τους εχθρούς του, γι’ αυτούς που τον λιθοβόλησαν, που τον μαστίγωσαν.
Πώς δικαιολογούμαστε εμείς, που για τους φίλους μας δεν έχομε ελάχιστο ποσοστό από την αγάπη που ο Παύλος υπέρ των εχθρών του είχε;
Ε.Π.Ε. 25,74

στους εχθρούς
Ν’ αγαπήσης τον εχθρό σου. Διότι έτσι δεν ευεργετείς αυτόν, αλλά τον εαυτό σου. Πώς;
Δείχνοντας αγάπη στον εχθρό, κάνεις τον εαυτό σου ίσο με τον Θεό.
Ε.Π.Ε. 25,74

συζυγική
Από την σωφροσύνη γεννιέται η αγάπη, από δε την αγάπη τα μύρια αγαθά.
Τις άλλες γυναίκες να τις θεωρής από πέτρα φτιαγμένες, ξέροντας, ότι αν μετά το γάμο δής με ακόλαστα μάτια άλλη γυναίκα,
είτε πόρνη είτε παντρεμένη, είσαι υπόλογος για την κατηγορία της μοιχείας.
Ε.Π.Ε. 25,114

πέλαγος
Όσο μεγάλο κι αν είναι το πέλαγος, όμως μετριέται. Η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη.
Ε.Π.Ε 30, 228

έδωσε τον Υιό Του
Δεν λυπήθηκε ο Θεός τον Υιό Του, για να λυπηθή το δούλο Του. Παρέδωσε τον Μονογενή, για να εξαγοράση δούλους αχάριστους.
Ε.Π.Ε. 30,294

έχουμε ανάγκη ο ένας του άλλου
Τίποτε δεν υπάρχει ανώτερο απ’ την αγάπη.
Όταν αυτή είναι σταθερά ριζωμένη, τότε βλαστάνει ο καρπός όλων των αγαθών.
Από αγάπη κατέβηκε ο Αγαπητός Υιός του Θεού, και έγινε ομόσκηνος και ομοδίαιτος με τους ανθρώπους.
Για να διδάξη να χουν οι άνθρωποι μεταξύ τους αγάπη. Απ’ αυτήν φλεγόταν ο Παύλος.
Αν δε εξετάσουμε και τους άλλους άγιους, όλους θα τους βρούμε να έχουν διακριθή για την αγάπη τους.
Η αγάπη φανερώνει τον πλησίον σαν τον εαυτό σου. Η αγάπη κάνει τους πολλούς ένα σώμα.
Η αγάπη κάνει κοινά σε όλους όσα στον καθένα υπάρχουν.
Ε.Π.Ε. 31,332-334

ενώνει, χορδές λύρας
Η αγάπη κάνει τους πολλούς ένα σώμα και τις ψυχές τους τις φτιάχνει δοχεία του Αγίου Πνεύματος.
Όπως οι χορδές της λύρας, ενώ είναι πολλές, καταλήγουν σε μια αρμονία και παράγουν μελωδία ευχάριστη,
έτσι ακριβώς όσοι είναι συνενωμένοι σε μια γνώμη, κάνουν να ηχή όμορφα η μελωδία της αγάπης.
Ε.Π.Ε. 31,338

για όλους, και τους εχθρούς
Δεν θυσιάστηκε ο Χριστός μόνο υπέρ των φίλων, αλλά και υπέρ των εχθρών, υπέρ των τυράννων, υπέρ των απατεώνων,
υπέρ των μισούντων, υπέρ των σταυρωτών Του.
Για όλους αυτούς έχυσε το δικό Του αίμα.
Ε.Π.Ε. 31, 448

σαγήνη
Άπλωσε τη σαγήνη της αγάπης σου και βοήθησε, ώστε αυτό που γέρνει να μη πέση, αλλά να γιατρευτή.
Δείξε ό,τι μπορείς, με πολλή καλή διάθεσι να κάνης το κοινό καλό.
Έχεις εργαλείο να επαναφέρης απ’ το βυθό της απελπισίας τον άλλον.
Είναι το γλυκύτατο αγκίστρι της συμπάθειας. Ερεύνησε τα βάθη του και απόσπασέ τον απ’ το κακό.
Ε.Π.Ε. 31, 454

στους εχθρούς
Κανένας από σας, αν έχη εχθρό, να μη πλησιάζη την αγία Τράπεζα και να μη δέχεται μέσα του του Κυρίου το Σώμα.
Όποιος πλησιάζει στη θεία Κοινωνία, δεν πρέπει να έχη εχθρό. Θέλεις να πλησιάσης;
Συμφιλιώσου πρώτα με τον εχθρό σου, και τότε πλησιάζοντας άγγιξε το Μυστήριο.
Ε.Π.Ε.32, 636

Σταυρού, εκπληκτική
Τον Κύριο όλων μας, όταν Τον ανυμνούμε για όλα, δεν Τον ανυμνούμε κυρίως γι’ αυτό, δοξάζοντας Τον, δηλαδή, και θαυμάζοντας Τον για το Σταυρό, για το θάνατο εκείνον τον επονείδιστο;
Ο Παύλος αυτό δεν αναφέρει συνέχεια ως απόδειξη της αγάπης Του για μας, το ότι πέθανε;
Το ότι πέθανε για τέτοιους αμαρτωλούς;
Ε.Π.Ε. 33,598

στους αδελφούς
Βλέπεις τον αδελφό σου να σύρεται άδικα και ανόσια, όχι από τον δήμιο, αλλ’ από τον διάβολο, στο βάραθρο της απωλείας, και δεν κάνεις τον κόπο ούτε μια συμβουλή να του δώσης.
Ε.Π.Ε. 34, 116

ελλειψις της η μεγαλύτερη αμαρτία
Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξις αμαρτίας απ’ το να μην αγαπάς τον Κύριο;
Ε.Π.Ε. 34,158

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, Τόμος Α΄, σελ. 51-54)

Η «αδιαθεσία» του αββά.

-Τι σου συμβαίνει σήμερα, αββά; ρώτησε ο Ζαχαρίας.
-Μικρή αδιαθεσία, είπε ο γέροντας. Δεν είναι τίποτα. Μην ανησυχής.
Ο Ζαχαρίας όμως δεν εννοούσε να πεισθή μ’ αυτή την καθησυχαστική απάντηση. Έπεσε γονατιστός στα πόδια του γέροντός του και τον παρακαλούσε:
-Δεν θα σηκωθώ από δω, αββά, αν δεν μου φανερώσης όσα είδες.
Τότε εκείνος αναγκάσθηκε να ομολογήση πως ο νους του είχε τόσο υψωθή στην προσευχή, ώστε έβλεπε νοερά τη δόξα του Θεού.

(Γεροντικόν)

(Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Β΄, σελ. 23-24).

671.Ερώτηση
Όταν υπάρχει ανάγκη να μαρτυρήσω για ένα αληθινό φονιά, πρέπει να πω ψέματα για να μη πεθάνει;
Απόκριση: Αν δεν πεις ψέματα σε κανένα πράγμα να μη πεις ούτε σ’ αυτό, διότι έχει γραφεί «να μη λυπηθείς φτωχό σε δίκη» , διότι, αν δεν είναι θέλημα Θεού, δεν θα πεθάνει. Αν πάλι ψεύδεται κανείς σε άλλα πράγματα, και θέλει, ας ψευσθεί και σ’ αυτό, όπως είναι συνήθεια του, διότι έχει γραφεί « αυτός που κάνει την αμαρτία, κάνει και την ανομία». Εγώ δεν έχω λόγο σ’ αυτό. Αν όμως δεν έχεις πίεση να μαρτυρήσεις δεν χρειάζεται να πεις τίποτε. Διότι υπάρχει μια ωφέλιμη παροιμία που λέγει: ‘το να πεις δεν γνωρίζω, δεν σε βάζει σε φυλακή’.
(Βαρσανουφίου Έργα, ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Γ, σελ.277)

375-     ΠΑΝΤΑ ΤΡΙΤΟΣ. Η ευσεβής μητέρα κατευώδωσε το παιδί της, που πήγαινε να μπη ως εσωτερικός μαθητής σ’ ένα Γυμνάσιο, με τα εξής λόγια:
            -Μη λησμονείς ποτέ , παιδί μου, ότι είσαι πάντα τρίτος.
            Το παιδί, όταν έφθασε στο Γυμνάσιο, έγραψε με ωραία γράμματα σ’ ένα χαρτόνι «είμαι τρίτος» και το χαρτόνι αυτό το κρέμασε στο δωμάτιό του για να το βλέπη καθημερινώς.
            Τα άλλα παιδιά τον ρωτούσαν τι σημαίνει το σύνθημα αυτό, αλλά αυτός απόφευγε ν’ απαντήση. Μόνο ύστερα από δυο μήνες είπε σ’ ένα φίλο του ότι η συμβουλή αυτή της μητέρας του σημαίνει: «Να σκέπτεσαι πρώτα τον Θεό, ύστερα τους άλλους και τρίτον τον εαυτό σου».

377-     ΑΠΕΘΑΝΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Ένας ταξιδιώτης, κατά την επίσκεψί του σ’ ένα στρατιωτικό νεκροταφείο της Νουβίλ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, είδε έναν άνθρωπο που καταγινόταν να φυτεύη άνθη σ’ έναν τάφο.
            Ο ταξιδιώτης ρώτησε:
            -Ο υιός σου είναι θαμμένος εκεί μέσα;
            -Όχι, απάντησε αυτός.
            -Κανένας συγγενής σου;
            -Όχι, απάντησε και πάλι.
            -Τότε λοιπόν γιατί φυτεύεις αυτά τα άνθη;
            -Να, είπε ο άνθρωπος, αφίνοντας κατά γης μια ξύλινη ταβλίτσα που κρατούσε, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος κατοικούσα στο Ιλινόις. Με κάλεσαν υπό τα όπλα. Επειδή ήμουνα φτωχός και δεν είχα να πληρώσω έναν αναπληρωτή, έπρεπε να υπακούσω. Οι ετοιμασίες μου είχαν τελειώσει, είχα αποχαιρετήσει τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, όταν ένας καλός μου φίλος έφθασε: « Έχεις μεγάλη οικογένεια, μου λέγει, κι αν φύγης η γυναίκα σου δε θα τα βγάλη πέρα, γι’ αυτό εγώ αναλαμβάνω να σε αντικαταστήσω». Δέχτηκα με χαρά. Σε μια μάχη πληγώθηκε βαρειά και πέθανε εδώ στη Νουβίλ. Τον έθαψαν εδώ. Μόλις το έμαθα δεν είχα ησυχία αν δεν ερχόμουνα να επισκεφθώ και να στολίσω τον τάφο αυτού του καλού φίλου. Έβαλα κατά μέρος τις μικρές μου οικονομίες και χθες έφθασα εδώ. Τώρα βρήκα τον τάφο αυτού του εξαιρετικού ανθρώπου.
            Λέγοντας αυτά, πήρε την ταβλίτσα και την στερέωσε πάνω στον τάφο. Είχε αυτή την απλή και συγκινητική επιγραφή: Απέθανε για μένα.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 168-169 )

Δάνειο

στον Θεό η ελεημοσύνη

Μπαίνεις στην εκκλησία για να ελεηθής. Προηγουμένως να ελεήσης. Κάνε με την ελεημοσύνη σου οφειλέτη σε σένα τον Θεό, και ύστερα ζήτησε Του. Δάνεισε Τον, και τότε ζήτα Του, ώστε οπωσδήποτε να πάρης το ζητούμενο. Αυτό το θέλει ο Θεός, δεν το αποφεύγει. Αν παρακαλής, μαζί με την ελεημοσύνη, τότε θα πάρης τη χάρι. Αν μαζί με την ελεημοσύνη ζητάς, τότε δανείζεις τον Θεό και παίρνεις και τόκους. Ναι, σε παρακαλώ. Δεν σε ακούει ο Θεός, όταν απλώς σηκώνης τα χέρια σου στην προσευχή. Απλώστε τα χέρια όχι μόνο στον ουρανό (προσευχή), αλλά και στα χέρια των φτωχών (ελεημοσύνη). Αν απλώνης το χέρι σου στα χέρια των φτωχών, τότε ακουμπάς την κορυφή του ουρανού. Διότι ο καθήμενος στον ουρανό, δέχεται την ελεημοσύνη. Αν όμως σηκώνης τα χέρια στην προσευχή και είναι άκαρπα, τίποτε δεν ωφελήθηκες. (Ε.Π.Ε. 23,476)

γλύκα στην αρχή, πίκρα μετά

Αυτό συμβαίνει με όσους δανείζονται. Όποιος έχει ανάγκη και δανείζεται, αισθάνεται κάποια ανακούφισι, μικρή και προσωρινή. Ύστερα όμως το βάρος υπερβαίνει τη δυνατότητά του, και τότε η γλύκα φαίνεται πικρότερη από χολή. (Ε.Π.Ε. 26,312)

Δείγμα
τιμωρία ή αμοιβή
Ούτε όλους εδώ τους τιμωρεί, γιατί έτσι θα απιστούσες στην ανάστασι και δεν θα περίμενες την κρίσι, ούτε όμως και όλους τους αφήνει να φύγουν ατιμώρητοι, διότι έτσι θα νόμιζες ότι όλα πορεύονται χωρίς καμμιά πρόνοια. Αλλά τι συμβαίνει; Τιμωρεί και δεν τιμωρεί ο Θεός. Με εκείνους που τιμωρεί θέλει να δείξη ότι όσοι δεν τιμωρούνται εδώ, κάπου άλλου θα ξοφλήσουν τα χρέη. Με εκείνους πάλι που δεν τιμωρεί, σε ετοιμάζει να πιστεύσης, ότι μετά την αναχώρησί σου από δω σε περιμένει φοβερό δικαστήριο.  (Ε.Π.Ε. 9,436)

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 17-18/22)

«Βοήθεια των αβοηθήτων»
Το πόσο μπορεί να βοηθήσει η θεία λειτουργία τους χριστιανούς, που μνημονεύονται σ’ αυτήν,
φαίνεται και από τ’ ακόλουθα περιστατικά, που διηγείται ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, πάπας Ρώμης (590-604):
Ζούσε κάποτε ένας αιχμάλωτος μακριά από τους δικούς του και δεμένος με βαρείες αλυσίδες.
Η γυναίκα του συνήθιζε σε τακτές μέρες να τελεί για χάρη του τη θεία λειτουργία.
Μετά από χρόνια ο αιχμάλωτος επέστρεψε στην πατρίδα του.
Ανέφερε τότε στη γυναίκα του, πως ορισμένες μέρες οι αλυσίδες του λύνονταν αόρατα και παράδοξα,
κι έτσι ανακουφιζόταν λιγάκι.
Κατάπληκτη εκείνη, διαπίστωσε πως αυτό συνέβαινε τις μέρες ακριβώς που γινόταν για τη σωτηρία του η θεία λειτουργία.
Ένας ναύτης ταξίδευε μαζί με τον επίσκοπο Πανόρμου Αγάθωνα για τη Ρώμη.
Στη διάρκεια του ταξιδιού ο ναύτης βρισκόταν μέσα σε μια βάρκα, που ήταν δεμένη με σχοινί στο πίσω μέρος του πλοίου. Κάποια στιγμή από την τρικυμία κόπηκε το σχοινί και η βάρκα εξαφανίστηκε.
Το πλοίο ξέπεσε σ’ ένα νησί, την Ούστιβα. Εκεί ο επίσκοπος περίμενε τρεις μέρες μήπως φανεί η βάρκα με το ναύτη.
Τέλος, έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο ναύτης πνίγηκε.
Έδωσε λοιπόν εντολή να γίνει θεία λειτουργία για την ανάπαυση της ψυχής του.
Όταν ο επίσκοπος έφτασε στην Ιταλία, εκεί, στην πόλη του Πόρτου, συνάντησε απροσδόκητα το ναύτη.
Η χαρά του ήταν απερίγραπτη.
-Πώς γλύτωσες από το ναυάγιο; τον ρώτησε με φιλόστοργη περιέργεια.
-Για πολλήν ώρα, άγιε δέσποτα, πάλευα με τ’ άγρια κύματα. Η βάρκα γέμισε νερά και αναποδογύρισε πολλές φορές.
Από την προσπάθεια να συγκρατηθώ επάνω της, τελικά εξαντλήθηκα και κάποια στιγμή λιποθύμησα.
Τότε, κι ενώ ούτε ξύπνιος ήμουν ούτε κοιμισμένος, εμφανίζεται μπροστά μου, μες στο πέλαγος, κάποιος, που μου πρόσφερε ψωμί. Έφαγα και δυνάμωσα. Σε λίγο πέρασε ένα πλοίο, που με παρέλαβε και μ’ έβγαλε σώο σε κάποιαν ακτή.
-Μήπως θυμάσαι ποιά μέρα εμφανίστηκε εκείνος ο άγνωστος, που σου πρόσφερε ψωμί; ρώτησε ο επίσκοπος.
Η απάντηση του ναύτη τον γέμισε έκπληξη. Ήταν η μέρα που τέλεσε για χάρη του τη θεία λειτουργία στην Ούστιβα!
(Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, σελ.21-22)

330 - Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝΔΑΛΟΠΟΙΟΥ 

Αναφέρεται στην ιστορία του Ιωάννου του Ελεήμονος, Πατριάρχου της Αλεξανδρείας, πως στην εποχή του ζούσαν δύο σανδαλοποιοί που κατοικούσαν στον ίδιο δρόμο. Ο ένας, αν και είχε μεγάλη οικογένεια, κατώρθωνε ωστόσο να την συντηρή καλά και μάλιστα ζούσε με κάποια άνεσι. Ο άλλος, ήταν άγαμος και με βία κατώρθωνε να συντηρήται, αν και εργαζόταν ακόμη και την Κυριακή και τις εορτές.
Μια μέρα διηγήθηκε στον συνάδελφό του την οικονομική του κατάστασι και του ζήτησε να μάθη πώς κατώρθωνε τόσο εύκολα να τα βγάζη πέρα.
- Φίλε μου, του απαντά, έχω ένα κρυμμένο θησαυρό και κάθε Κυριακή παίρνω απ’ αυτόν όσα μου χρειάζονται.
-Θα μπορούσες να μου τον δείξης;
-Ευχαρίστως· την ερχόμενη Κυριακή έλα μαζί μου να σου τον δείξω.
Την Κυριακή τον οδηγεί στην εκκλησία για να παρακολουθήση τη θεία Λειτουργία. Στο τέλος του λέγει:
-Βλέπεις, φίλε μου, εδώ στην εκκλησία βρίσκεται ο θησαυρός μου. Ακούοντας την Λειτουργία έχω την ευλογία του Θεού. Αγίαζε και συ τις μέρες του Κυρίου καθώς και τις εορτές και πίστεψέ με πως ο Μεγάλος Θησαυροφύλακας, που βρίσκεται για μας στη θεία Μετάληψι, είναι αρκετά πλούσιος για να πλουτίση όσους καταφεύγουν σ’ Αυτόν.

333 - ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΟΤΑΣΙΣ

  Ο καρδινάλιος Γκουσσέ αρχιεπίσκοπος της Ρέμς, έβλεπε με λύπη, πολλοί να εργάζωνται την Κυριακή στη διοίκησί του. Σκέφθηκε όμως ότι αν κατάφερνε τον μεγαλύτερο βιομήχανο να σταματήση την εργασία την Κυριακή, όλοι οι άλλοι θα ακολουθούσαν το παράδειγμά του.
Όταν ο καρδινάλιος επρότεινε στον μεγαλοβιομήχανο την αργία της Κυριακής, αυτός του απήντησε ότι θα είχε μεγάλο οικονομικό έλλειμα.
-Ε, λοιπόν, του λέει εμπνευσμένος ο καρδινάλιος, σας προτείνω το εξής: Σταματήσετε την εργασία και μετράτε καλά. Αν, στο τέλος του έτους θα έχετε παθητικό από το προηγούμενο έτος, θα πληρώσω εγώ τη διαφορά. Αν όμως κερδίσετε, θα προσφέρετε το μεγαλύτερο μέρος σε αγαθοεργούς σκοπούς.
Πέρασε ο χρόνος και ο καρδινάλιος είχε λησμονήσει τη συμφωνία, όταν του παρουσιάζεται ο μεγαλοβιομήχανος και του προσφέρει ένα σεβαστό χρηματικό ποσόν:
-Εκλαμπρότατε, έρχομαι να εκπληρώσω το καθήκον μου, κατά την συμφωνία μας. Ορίστε έξη χιλιάδες φράγκα, που αποτελούν το μεγαλύτερο κέρδος επί των προηγουμένων ετών.

("Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας", Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 148-149)