Δάκρυακαλλωπισμός της ψυχήςΑν θέλης να στολίζης την ψυχή, να προσθέτης τη βοήθεια της προσευχής, και την εξομολόγησι των αμαρτημάτων και να μη παραλείπης να πλένης το πρόσωπό σου με τη συνεχή ροή των δακρύων της μετανοίας... Φρόντιζε πιο πολύ την ψυχή, και κάθε μέρα να την πλένης με τα θερμά δάκρυα. Διότι με αυτό το ευλογημένο νερό απαλλάσσεται η ψυχή από τη βρωμιά και γίνεται λαμπρότερη.Ε.Π.Ε. 2,638ανώφελα στην άλλη ζωήΕκεί, μετά θάνατον, είναι ανώφελα τα δάκρυα, εδώ όμως επιφέρουν κέρδος... Είναι καλό να κλαίη κανείς, μάλιστα δε κατά τη νύχτα.Ε.Π.Ε. 5,264χαρμολύπηΓνωρίζουν καλά αυτό που λέω, όσοι έχουν δοκιμάσει, πόση ευφροσύνη…

ΔΥΟ ΝΕΟΙ μοναχοί κατέβηκαν στην πόλη να πουλήσουν τα πανέρια τους. Χωρίστηκαν για λίγο και στο διάστημα αυτό ο ένας έπεσε σε μεγάλο σαρκικό αμάρτημα. Ύστερα, σκοτισμένος από την απόγνωση, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να γυρίσει πίσω στην έρημο. - Πήγαινε μόνος. Εγώ θα μείνω εδώ, είπε στον άλλον, μόλις συναντήθηκαν. - Γιατί, αδελφέ μου, τί σου συμβαίνει; τον ρωτούσε με καλοσύνη εκείνος, χωρίς να υποπτεύεται την αίτια. - Ε, να λοιπόν, αφού επιμένεις να μάθεις, όταν χωριστήκαμε, πήγα σε γυναίκα. Τώρα έχασα πια την ψυχή μου. Τί να κάνω στην έρημο; Ο αγνός νέος ταράχτηκε στο άκουσμα της…

ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙ συμφώνησαν να θερίσουν εξήντα στρέμματα χωράφι. Την πρώτη ημέρα όμως που έπιασαν δουλειά έτυχε να αρρωστήσει ο ένας από τους τρεις και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στην σκήτη.Οι άλλοι δύο που έμειναν είπαν μεταξύ τους:- Δεν κάνουμε μια μικρή προσπάθεια να θερίσουμε κι εκείνο που αναλογεί στον αδελφό; Με την ευχή του θα το κατορθώσουμε.Το είπαν και το έκαναν. Όταν τέλειωσε το θέρισμα, κάλεσαν τον αδελφό να πάρει τον μισθό του.- Ποιό μισθό; έλεγε εκείνος. Αφού δεν πρόλαβα να θερίσω.- Με την ευχή σου έγινε όπως πρέπει η δουλειά, του απαντούσαν οι δύο άλλοι. Έλα τώρα να πληρωθείς.Επειδή…

127-     ΕΠΙΘΥΜΙΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥ. «Θα ήθελα να φθάσω μέχρι τα πέρατα της γης, για να σώσω μια ψυχή…Όταν σκέπτωμαι χίλια χρόνια, χίλιες χιλιάδες χρόνια, τόσα εκατομμύρια χρόνια, όσα είναι τα φύλλα των δένδρων, οι κόκκοι της άμμου όλων των θαλασσών, βρίσκομαι ακόμη μακρυά από τη λέξι: αιωνιότης!            Αιωνιότης που με θαμπώνεις! Και στις Ινδίες να πρέπει να φθάσω για να κερδίσω μια ψυχή στο Χριστό, θα έφευγα αμέσως, κι ας έβρισκα εκεί το μαρτύριο!»132-     ΔΟΚΙΜΗ. Ένα παιδί συζητούσε με τους φίλους του για τις τιμωρίες της κολάσεως, και ένας απ’ αυτούς συμπέρανε: «το παν είναι να μην πάμε στην Κόλασι, αν…

89-       ΕΑΝ ΑΜΕΛΗΣΗΣ. Μια χειμωνιάτικη μέρα, πάνω σ’ ένα κομμάτι από επιπλέοντα πάγο, ένα πτώμα παρασυρόταν απ’ τον καταρράκτη του Νιαγάρα. Ένας αετός το διέκρινε και ώρμησε, έχωσε τα νύχια του στη λεία του και άρχισε να τρώη άπληστος. Το ρεύμα όμως έσπρωχνε τον ογκόπαγο με τον φτερωτό επιβάτη και το γεύμα του προς τον καταρράκτη. Αυτό όμως δεν ενδιέφερε το βασιληά του αέρος. Πόσες φορές είχε κάνει τέτοια συμπόσια σε ταξίδι! Τα μεγάλα του φτερά ήσαν έτοιμα να τον ανεβάσουν σε μια στιγμή στα ύψη. Και η στιγμή αυτή ήρθε. Ο φοβερός καταρράκτης ήσαν μπροστά του, αλλ’ εις μάτην!…

«Μη φοβάσαι, γιατί εγώ σε λύτρωσα· σου ‘δωσα τ’ όνομά μου, δικός μου είσαι… Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου… ο σωτήρας σου» - Ησ. 43:1,3 –NMB «Πιστεύω στο δικό μου Θεό»    Κοινή διαπίστωση στον τύπο στις μέρες μας, ακόμα και στη χώρα μας, είναι ότι όλο και περισσότερο ο άνθρωπος των δυτικών κοινωνιών επείγεται να γνωρίσει τον βαθύτερο εαυτό του, να διατυπώσει το προσωπικό του όραμα για τη ζωή.     Ένα παράδειγμα αυτού του αιτήματος -γράφεται- είναι η σχέση μας με το Θεό. Στην ερώτηση «πιστεύετε στο Θεό;», όλο και περισσότεροι απαντούν «πιστεύω σ’ ένα δικό μου…

«Σ’ εμένα ελάτε όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε βαριά φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθαίος 11:28)Μια θλιβερή αύξηση Οι απόπειρες αυτοκτονίας αυξήθηκαν κατά 30% μεταξύ των εφήβων στη Νορβηγία. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ αλλά και το άγχος των νέων να μοιάσουν στα προβαλλόμενα πρότυπα μόδας και εξωτερικής κομψής εμφάνισης, είναι οι κύριες αιτίες που οι έφηβοι αυτοκτονούν. Κι αυτό, σε μια χώρα γαλήνια, οργανωμένη, που τα παρέχει όλα στους πολίτες της! Άρα εκείνο που κουράζει τον άνθρωπο δεν είναι η φυσική κόπωση ή ο αγώνας και το άγχος για επιβίωση, αλλά η εσωτερική απογοήτευση, η ανία, το μεγάλο πνευματικό…

63-       ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΡΜΗΛΙΤΙΣ. Η Εδίθ Στάιν, Γερμανίς ισραηλίτις, μέχρι ηλικίας 21 έτους ήταν άθεη.            Μαθήτρια του γερμανού φιλοσόφου Χούσσερλ, προσελήφθη βοηθός εις το πανεπιστήμιον του Φρειβούργου, όπου έγινε γνωστή για τις φιλοσοφικές της διαλέξεις.            Μια μέρα, πήγε να επισκεφθή μια φίλη της, και βρήκε ένα μικρό βιβλίο, πολύ ωραία δεμένο. Ήταν η ζωή της αγίας Θηρεσίας της Αβίλα.            -Άρχισα να το διαβάζω και αμέσως με κατέκτησε, ωμολόγησε αργότερα. Σταμάτησα το διάβασμα, μόνο όταν το τελείωσα κατά την αυγή και σκέφθηκα: «αυτή είναι η αλήθεια»            Αμέσως προμηθεύτηκε μια Κατήχησι. Έγινε Καθολική και κοινωνούσε κάθε μέρα. Η επιστημονική της δράσις πολλαπλασιάστηκε…

21-       ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ. Ο Πολωνός συγγραφεύς ενός μυθιστορήματος, Ερρίκος Σιένκεβιτς (+1916), θέτει στα χείλη του ειδωλολάτρη Βινικίου την ερώτησι αυτή προς τον απόστολο Πέτρο, μόλις έφθασε στη Ρώμη για να κηρύξη το Ευαγγέλιο: -Τι μας φέρνεις εσύ από την Ανατολή; Κι ο άγιος Πέτρος απαντά: -Σας φέρνω την αγάπη! 24-       Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΣΤΡΕΦΕΙ. Στο τέλος των πνευματικών ασκήσεων, παρουσιάζεται στον ιεροκήρυκα κάποιος που δεν πλησίαζε τα Μυστήρια από δεκάδες χρόνια. Με χαρά ο ιεροκήρυκας ακούει την εξομολόγησί του και, στο τέλος, αφού του έδωσε με μεγάλη ικανοποίησι την άφεσι, τον ρωτά: -Ποιο κήρυγμα σας έσπρωξε να μετανοήσετε; -Αντιστάθηκα…

Μαζί μ’ αυτά ας δοξάσουμε και εμείς τον Θεό, μαζί μ’ αυτά ας φωτισθούμε και εμείς με το φως της γνώσεως, και μεταφερόμενοι σαν με όραμα στον Ιορδανη, ας δούμε το μεγάλο φως, τον Χριστό μας βαπτισμένον, και ας ασπασθούμε τα ακατάληπτα ίχνη του στα νερά, και ας μην επιστρέφουμε ποτέ πια στο σκοτάδι της αμαρτίας, αλλά ας είμαστε μαζί του και ας πορευθούμε μαζί του, αφού έχουμε γίνει καλοί οπαδοί του, και πριν από αυτό, ας βαπτισθούμε μαζί με αυτόν. Γιατί είναι δυνατόν καθημερινά να βαπτιζόμαστε, αν θέλουμε, εννοώ με το βάπτισμα των δακρύων, το πραγματικά καθαρτήριο και αείφωτο.…