36. Όταν παρακαλής τον Θεό να σου συγχωρήση τα αμαρτήματα, πίστευε ακράδαντα ότι θα το κάμη. Ο Κύριος είναι πάντοτε πρόθυμος να συγχωρήση τον αμαρτωλό, που αληθινά και ειλικρινά ζητεί την άφεσι. Τα πλήθη των αμαρτιών μας είναι ένα τίποτε μπροστά στην άβυσσο του θείου ελέους. Μας λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «Πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν» (Μαρκ. ια’ 24). Το να μην είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι θα λάβουμε αυτό που ζητήσαμε, είναι βλασφημία κατά του Θεού.
37. Κατέχουμε μία πυξίδα, που μας δείχνει κατά που πρέπει να πλέουμε, στο πέλαγος της παρούσης ζωής. Μας δείχνει την κατεύθυνσι της πνευματικής Ανατολής, δηλαδή που είναι ο Χριστός. Και της πνευματικής Δύσεως, δηλαδή που είναι ο Διάβολος και ο αιώνιος θάνατος. Είναι η συνείδησίς μας. Δεν εξαπατά και δεν αποκρύβει τους πλανερούς δρόμους. Ας τη διαβάζουμε προσεκτικά. «Εάν η καρδιά ημών μη καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν» (Α’ Ιω. γ’ 21), δηλαδή πλέουμε τότε προς ανατολάς.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 33-34)